Το Ιδρυμα «Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής» διοργανώνει Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο (5-8 Ιουνίου) στο Ζάππειο Μέγαρο με θέμα: «Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στον 20ό αιώνα»

Στο έτος που διανύουμε, 2007, συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη γέννηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Προέδρου Δημοκρατίας και πρωθυπουργού, ο οποίος σφράγισε με την ηγετική του προσωπικότητα και τις ιστορικές επιλογές του την πορεία της Ελλάδος στον εικοστό αιώνα. Γεννήθηκε στις 8 Μαρτίου (23 Φεβρουαρίου με το παλιό ημερολόγιο) 1907 στην Πρώτη Σερρών, πρωτότοκος γιος του δασκάλου Γεωργίου και της Φωτεινής Καραμανλή. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, έγινε το 1932 δικηγόρος Σερρών ενώ δούλευε όλα τα χρόνια για να συντηρήσει τη μητέρα του Φωτεινή και τα μικρότερα αδέλφια του, την Αθηνά, την Ολγα, τον Αλέκο, την Αντιγόνη, τον Γραμμένο και «το στερνοπαίδι» όπως τον έλεγαν, τον Αχιλλέα, που γεννήθηκε το 1929, ενώ ο δάσκαλος πατέρας τους πέθανε στο χωριό, στην Πρώτη, το 1932. Προστάτης οικογενείας ο Κώστας είχε την πολιτική στο αίμα του και σε ηλικία 28 ετών, το 1935, εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής Σερρών, το 1947 γίνεται σε ηλικία 40 ετών υπουργός Εργασίας με την κυβέρνηση Μαξίμου. Πέρασε ως υπουργός από σημαντικά υπουργεία και έγινε πρωθυπουργός το 1955, μόλις 48 ετών, αφού ίδρυσε την Εθνική Ριζοσπαστική Ενωση, ΕΡΕ. Με την επιστροφή του από το Παρίσι στην Ελλάδα και την αναίμακτη αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα τη νύχτα της 24ης Ιουλίου 1974, ορκίζεται πρωθυπουργός και την επομένη ορκίζει τη δική του κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος. Ιδρύει τη Νέα Δημοκρατία και τον Νοέμβριο του 1974 διενεργεί τις πρώτες εκλογές μετά δέκα χρόνια, όπου συγκέντρωσε το 54% της πλειοψηφίας. Στις εκλογές του 1977 εξασφάλισε και πάλι κοινοβουλευτική πλειοψηφία και ως πρωθυπουργός τον Μάιο του 1979 υπέγραψε τη Συνθήκη Ενταξης της Ελλάδος στο Ζάππειο Μέγαρο, προσωπικό του επίτευγμα ύστερα από έναν μαραθώνιο ταξιδιών ανά την Ευρώπη, συζητήσεων και δικής του επιμονής στο όραμα αυτό, που τον δικαιώνει ως Εθνάρχη. Στις 5 Μαΐου 1980, στα 73 του χρόνια, εκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Παραιτείται του αξιώματος στις 10 Μαρτίου 1985, επανεκλέγεται στις 5 Μαΐου 1990 και στις 9 Μαρτίου 1995 αποχωρεί από την προεδρία και αποσύρεται στο σπίτι του στην Πολιτεία, στην οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου όπου, από χρόνια, ζει μαζί με την οικογένεια του μικρότερου αδελφού του, του Αχιλλέα και της Νίκης Καραμανλή. Ακολουθούν ήρεμα χρόνια περισυλλογής και απολογισμού ενώ επιβλέπει τις εργασίες και την ολοκλήρωση των Αρχείων του Ιδρύματος «Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής», που ίδρυσε εν ζωή και παρακολούθησε, όπως έκανε πάντα σε όλη του τη ζωή, για να είναι βέβαιος για το αποτέλεσμα. Στις 23 Απριλίου 1998, ανήμερα του Αγίου Γεωργίου, άφησε την τελευταία του πνοή με τους δικούς του ολόγυρά του. Εχουν να λένε πως ήρθε ο πατέρας του, ο δάσκαλος ο Γιώργης και τον πήρε, ανήμερα στη γιορτή του, για να ξεκουραστεί, αυτός που «στράγγισε την ψυχή του για να προσφέρει έργο στο λαό του». Αναπαύεται στο απέριττο μαρμάρινο μνήμα στον κήπο του Ιδρύματος, ψηλά στη Φιλοθέη, και τα περαστικά σύννεφα καθρεφτίζονται στην πλάκα και του κάνουν συντροφιά, τώρα που πέρασε πια στην Ιστορία…