Μπορεί οι εκλογές «να γίνουν στην ώρα τους», ωστόσο όλοι -κυβέρνηση και κόμματα της αντιπολίτευσης- συμπεριφέρονται ωσάν να διανύουμε επισήμως την προεκλογική περίοδο. Δεν είναι μόνο η όξυνση των φραστικών αντιπαραθέσεων, που γίνεται συνεχώς και πιο ορατή και επιβεβαιώνει την προεκλογική ετοιμότητα των κομματικών επιτελείων, αλλά κυρίως τα μέτωπα, που έχουν ήδη συγκροτηθεί ενόψει της αναμέτρησης. Η ειδοποιός διαφορά των επικείμενων εκλογών από αυτές του πρόσφατου παρελθόντος, δεν είναι ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να προκύψει πεντακομματική Βουλή. Αλλωστε πέντε κόμματα (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΚΚΕ, Συνασπισμός και ΔΗΚΚΙ) είχαν πετύχει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση και το 1996. Αλλά πρώτον, ότι η Νέα Δημοκρατία έχει να αντιμετωπίσει για πρώτη φορά μετά το 1996, ένα κόμμα με κοινή δεξαμενή ψηφοφόρων, που διεκδικεί με αξιώσεις την είσοδό του στο Κοινοβούλιο. Και δεύτερον, ότι λόγω του εκλογικού νόμου που θα ισχύσει για πρώτη φορά, υπάρχει το ενδεχόμενο η κοινοβουλευτική αυτοδυναμία να είναι ισχνή.
Οι προεκλογικές αντιπαραθέσεις θα κινηθούν σε δύο επίπεδα: αυτό της διεκδίκησης της εξουσίας μεταξύ της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ και αυτό των μικρών κομμάτων, που δίνουν τη δική τους μάχη, η έκβαση της οποίας όμως θα έχει επιπτώσεις στη «μονομαχία» των δύο μεγάλων. Ο μεγάλος αντίπαλος του κυβερνώντος κόμματος παραμένει φυσικά το ΠΑΣΟΚ, το οποίο μπορεί να μην ανακάμπτει εντυπωσιακά, έχει ωστόσο μειώσει την ψαλίδα της διαφοράς του με τη Νέα Δημοκρατία. Δεύτερος αντίπαλος είναι ο ΛΑ.Ο.Σ. που, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, προσελκύει δυσαρεστημένους ή απογοητευμένους ψηφοφόρους της Ν.Δ. Τόσο το Μέγαρο Μαξίμου και κορυφαίοι υπουργοί όσο και η Ρηγίλλης δεν πρόκειται να αντιπαρατεθούν άμεσα με το κόμμα του κ. Γ. Καρατζαφέρη.
Ωστόσο η σκιά του ΛΑ.Ο.Σ. θα βαραίνει όλο και περισσότερο καθώς πλησιάζουμε στις εκλογές, στις επιλογές της κυβέρνησης, όπως δείχνει και η σπουδή να προωθηθούν οι αλλαγές στο βιβλίο Ιστορίας της Στ’ Δημοτικού. Από την άλλη πλευρά η ηγεσία της Ν.Δ. ευελπιστεί ότι ρόλο «αναχώματος», ώστε το ΛΑ.Ο.Σ. να μην φτάσει το 3%, μπορεί να παίξει η Δημοκρατική Αναγέννηση του κ. Στ. Παπαθεμελή. Επιπλέον το Μέγαρο Μαξίμου επιθυμεί, για προφανείς λόγους, την ισχυροποίηση του Συνασπισμού, που θα λειτουργήσει εις βάρος του ΠΑΣΟΚ. Τη λογική αυτή εξυπηρετεί το ανοικτό -και συνεχώς ανατροφοδοτούμενο- μέτωπο υπουργών κατά του Συνασπισμού.
Το ΠΑΣΟΚ από την πλευρά του δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο τη Νέα Δημοκρατία, αλλά και τον διμέτωπο αγώνα των κομμάτων της Αριστεράς. Ειδικότερα του ΚΚΕ, η ηγεσία του οποίου το κατηγόρησε ευθέως ότι πριμοδοτεί, μέσω φιλικών του ΜΜΕ, το ΛΑ.Ο.Σ. για να αποδυναμώσει τη Νέα Δημοκρατία. Η Χαριλάου Τρικούπη έχει αποφασίσει πλέον ότι δεν θα ακολουθήσει τακτική ισορροπιών και έτσι αναμένεται να πυκνώσουν οι επιθέσεις κορυφαίων στελεχών του ΠΑΣΟΚ κατά του ΚΚΕ. Διαφορετική θα είναι η στάση της έναντι του Συνασπισμού, με τον οποίο επιθυμεί να διατηρήσει ανοικτό το ενδεχόμενο συνεργασιών. Το ΚΚΕ, τέλος, έχει ανοικτό μέτωπο και κατά του Συνασπισμού, ο οποίος όσο πλησιάζει η εκλογική αναμέτρηση θα υποχρεωθεί να οξύνει περισσότερο τη ρητορική του κατά του Περισσού.