Ακούω το ένα κυβερνητικό στέλεχος μετά το άλλο να λέει πως «είναι απόλυτο πρωθυπουργικό προνόμιο ο προσδιορισμός της ημερομηνίας των εκλογών» και ξανασκέφτομαι μια παλιά ιστοριούλα που δεν θυμάμαι πού την είχα διαβάσει. Δεκαετίες πριν, ο κ. Γιάννης Ιωαννίδης, νυν βουλευτής της Ν.Δ. και πρώην προπονητής μπάσκετ, φοιτούσε στη Γεωπονική. Ως παίκτης και προπονητής της ομάδας της Σχολής του είχε καταφέρει να φτάσει στον πανεπιστημιακό τελικό, όπου θα αντιμετώπιζε την πολύ καλύτερη ομάδα της Γυμναστικής Ακαδημίας. Επί μία εβδομάδα πριν από τον τελικό ο κ. Ιωαννίδης περνούσε από το γήπεδο όπου προπονούνταν οι αντίπαλοί του, τους πέταγε ένα «την Κυριακή θα σας λιώσουμε» κι έφευγε. Λέγε λέγε, οι γυμναστές το έδεσαν κόμπο ότι ο τελικός θα γινόταν την Κυριακή. Μόνο που ο αγώνας ήταν προσδιορισμένος αρμοδίως για το Σάββατο. Και μιας και οι υπνωτισθέντες της Γυμναστικής Ακαδημίας δεν εμφανίστηκαν, οι γεωπόνοι του πονηρού κ. Ιωαννίδη πήραν το κύπελλο άνευ ιδρώτος και αγώνος.
Ισως πέφτω έξω σε κάποιες λεπτομέρειες, πάνω-κάτω πάντως το συμβάν είχε πάρει αυτήν την τροπή. Εικάζω ότι ο παλιός προπονητής δεν ανήκει στους μυστικοσυμβούλους του κ. Καραμανλή, φαίνεται, ωστόσο, ότι και ο τωρινός πρωθυπουργός, κατά πόδας των προκατόχων του, δεν έχει πρόβλημα να χρησιμοποιήσει ένα «απόλυτο προνόμιο» που μάλλον δεν συνάδει με τον υμνολογούμενο πολιτικό πολιτισμό. Ακόμα κι αν δούμε τις εκλογές σαν τυχερό παίγνιο, οι κανόνες του πρέπει να είναι σαφείς και εκ των προτέρων γνωστοί σε όλους τους παίκτες. Η παράδοση της προσχηματικής επίκλησης «μειζόνων εθνικών προβλημάτων για την επίσπευση των εκλογών, και μάλιστα σε χρόνο της απολύτου αρεσκείας του Ενός, έχει τρεις τουλάχιστον αποκαλυπτικές «παρενέργειες»: πρώτον, αποκαλύπτει πόση αξία δίνει το σύστημα εξουσίας στα ζητήματα που το ίδιο κηρύσσει εθνικά· δεύτερον, αποσαφηνίζει ότι η ηθική δεν είναι το κυρίως ζητούμενο της πολιτικής, ποτέ δεν ήταν· τρίτον, ο σκοπούμενος αιφνιδιασμός των αντιπάλων, που απορρέει από τη βαθιά αλαζονική σκέψη ότι το συμφέρον του κόμματος ισούται με το συμφέρον της χώρας, η συνάρτηση δηλαδή των εκλογών με το κομματικό κέρδος και τίποτε άλλο, φανερώνει πόσο αληθεύουν οι φλογερές διαβεβαιώσεις των πολιτικών μας ότι «μοναδικός τους γνώμονας είναι το εθνικό όφελος και δεν υπολογίζουν διόλου το πιθανό κομματικό κόστος».
Λοιπόν, όταν τους ακούμε πρέπει να κλείνουμε το ένα αυτί, όπως έκανε ο Μεγαλέξανδρος όταν δίκαζε κατηγορούμενους για βαριά εγκλήματα και δεν ήθελε να επηρεάσει όλη του την ακοή, το μυαλό του δηλαδή, ο λόγος των κατηγόρων τους.