Με το θερμόμετρο να σκαρφαλώνει στις «κόκκινες» περιοχές του καύσωνα (φέτος, λίγο νωρίτερα του κατά καιρούς «συνήθους» – φαίνεται πως οι δυσοίωνες προβλέψεις των ειδικών, δεν είναι και τόσο θεωρητικές όσο κάποιοι προσπαθούν να τις εμφανίσουν…) αναμενόμενο να αρχίσουν από τα μέσα Ιουνίου οι καθιερωμένες, πια, ανησυχίες για το ενδεχόμενο να μας προκύψει «μπλακ άουτ» στην παροχή ηλεκτρικού ρεύματος. Με τη σχεδόν γενικευμένη (πέρα από οικονομική «άνεση» του οικογενειακού προϋπολογισμού) χρήση των κλιματιστικών, και τη συνήθεια του κόσμου να κινείται (με τα Ι.Χ. ή τα μαζικά μέσα μεταφοράς που και αυτά -ευτυχώς!- κλιματίζονται) και να εργάζεται σε συνθήκες «ανθρώπινες», σε σχέση με την… κόλαση που επικρατεί στους δρόμους τα νεοελληνικά καλοκαίρια, είναι νομοτελειακά βέβαιο πως και όταν γυρίσει στο σπίτι του, ιδίως τις μεσημεριανές δύσκολες ώρες, θα «πατήσει το κουμπί» του αιρ-κοντίσιονινγκ. Να πάρει ανάσα – και ταυτόχρονα να σφίξει τον βρόχο στον λαιμό της ΔΕΗ…
Τον μεγάλο κίνδυνο (για… εθνικούς λόγους!) τον ζήσαμε το καλοκαίρι του 2004, το ολυμπιακό καλοκαίρι. Αυγουστιάτικα, πάνω στο ζενίθ της Ολυμπιάδας, ένας καύσωνας και η πιθανότητα «μπλακ άουτ» θα ήταν ό,τι χειρότερο για την εικόνα της χώρας σε ολόκληρο τον κόσμο – φυσικά και για την «καθημερινότητά» μας, αθλητική και… κανονική! Ο καλός Θεός φρόντισε να μας επιφυλάξει σχεδόν ιδανικές συνθήκες… Από κοντά, φυσικά, φρόντισαν και οι… άνθρωποι, που εφοδίασαν το σύνολο των ολυμπιακών (και αυξημένων ενεργειακών αναγκών…) εγκαταστάσεων με θηριώδεις γεννήτριες και ηλεκτροπαραγωγά ζεύγη, «διά παν ενδεχόμενο»…
Φυσικά, τέτοια… έκτακτα «εθνικά» μέτρα, υπό κανονικές συνθήκες (που πάει να πει για τη… συνήθη καθημερινότητά μας!) δεν είναι δυνατόν να ληφθούν – πόσω μάλλον όταν το ζητούμενο δεν είναι μόνο να εξασφαλισθεί ρεύμα για το Λεκανοπέδιο (έστω, του 50% του εθνικού πληθυσμού!) αλλά για το σύνολο της χώρας. Θα ζούμε, λοιπόν, με τις προειδοποιήσεις των ειδικών τεχνικών της ΔΕΗ, πως το να μείνουμε από ρεύμα είναι πολύ πιθανό, και τις αντίστοιχες διαβεβαιώσεις των πολιτικών προϊσταμένων τους, πως «έχουν ληφθεί όλα τα κατάλληλα μέτρα και συμφωνίες» για εισαγωγή ρεύματος (σ.σ.: ακριβού, πανάκριβου σε βαθμό… κακουργήματος!) από τις γειτονικές χώρες…
Ηδη, οι πρώτες «καλές» διακοπές σημειώθηκαν προχθές, στο κέντρο της Αθήνας και τα νότια, εξαιτίας της πυρκαγιάς σε δύο μετασχηματιστές, λόγω υπερφόρτισης – και να σκεφθεί κανείς πως ο υδράργυρος δεν είχε ξεπεράσει τους 36 βαθμούς (όταν τις επόμενες ημέρες αναμένεται να φθάσει και τους 42!), και τη συγκεκριμένη στιγμή η κατανάλωση είχε φθάσει «μόλις» τα 8.720, όταν εκτιμάται πως φέτος το ρεκόρ της κατανάλωσης θα αγγίξει τα 11.000 μεγαβάτ, σε σύγκριση με τα 10.300 μεγαβάτ που έφθασε στις πιο δύσκολες στιγμές το 2006…
Να μη μείνουμε στα νούμερα, που έτσι και αλλιώς δεν τα πολυκαταλαβαίνουμε. Ας προσπαθήσουμε, απλώς, να… καταλάβουμε το πώς και το γιατί, ενώ είναι απολύτως βέβαιο πως οι ειδικοί γνώριζαν και παραγνώριζαν την εξέλιξη που θα σημείωνε η κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας (ήδη, από τις αρχές του… αιώνα, έλεγαν ότι σε ετήσια βάση οι ενεργειακές ανάγκες της χώρας θα σημείωναν αύξηση της τάξεως του 4%!), οι πολιτικοί προϊστάμενοι της ΔΕΗ «απλώς»… δεν έκαναν τίποτε! Τη στιγμή, μάλιστα, που είναι γνωστό πως το «σύστημα» της χώρας, στηριζόμενο στους παλαιούς λιγνιτικούς και πετρελαϊκούς σταθμούς (τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια είναι πάντα «αμφίβολης συμβολής», ιδίως με τα διαρκώς και θερμότερα καλοκαίρια και τη μείωση των βροχοπτώσεων – άρα και των αποθεμάτων τους…), έτσι κι αλλιώς κινείται τα τελευταία χρόνια στο «όριό» του…
Υποτίθεται, πως κάποιοι ειδικοί μελετούν τα δεδομένα, κάνουν προβολές στο (άμεσο!) μέλλον των συνθηκών, κλιματολογικών, αυξημένης κατανάλωσης, επάρκειας παραγωγής κ.λπ., συνυπολογίζουν τη συνολικότερη επάρκεια του διαθέσιμου ρεύματος (για την περίπτωση εισαγωγών) στην περιοχή μας, ιδιαίτερα μετά την προαποφασισμένη διακοπή λειτουργίας των μονάδων ηλεκτροπαραγωγής με πυρηνική ενέργεια, στο Κοζλοντούι της Βουλγαρίας (πρόσφατα έκλεισαν) και… κάνουν το κουμάντο τους. Το ‘καναν; Μερίμνησαν ώστε οι προγραμματιζόμενες επενδύσεις να προχωρήσουν και να υλοποιηθούν τα σχέδια δημιουργίας σύγχρονων μονάδων της ΔΕΗ, αλλά και ιδιωτικών;
Ρητορικό, φυσικά, το ερώτημα. Σχεδόν τίποτε από τα προαναγγελθέντα και διαφημισθέντα (για ουσιαστική απελευθέρωση της αγοράς, για δημιουργία νέων μονάδων κ.λπ.) δεν υλοποιήθηκε – και πάντως όχι στο επίπεδο των… εξαγγελιών, αλλά των πραγματικών και πιεστικών αναγκών της χώρας. Κάποιοι ψιθυρίζουν για… σκοτεινές δυνάμεις ιδιωτικών συμφερόντων που εισάγουν (σχετικά) φθηνό ρεύμα και το πουλάνε ακριβά στη ΔΕΗ (με βάση ένα πολύπλοκο και εν πολλοίς ακατανόητο σύστημα…), άλλοι επιμένουν για καθυστερήσεις στην αδειοδότηση των ιδιωτικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής, για λόγους σύγκρουσης μεγαλοσυμφερόντων – το πιθανότερο είναι οι ασυγχώρητες ολιγωρίες και καθυστερήσεις, να οφείλονται «απλώς» σε ανικανότητα και ανεπάρκεια (ως προς τη σύγχρονη, ανταγωνιστική και παραγωγική δράση…) των καθ’ οιονδήποτε τρόπο «αρμοδίων»…
Και τι μας… μένει; Να βγούμε στους δρόμους και να χορεύουμε κάτι ανάλογο με τον «χορό της βροχής» των Ινδιάνων, για να ξορκίσουμε τον καύσωνα, να περιμένουμε με αγωνία τις… εκκλήσεις του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης προς τους αγρότες για οικονομία στην κατανάλωση τις ώρες αιχμής και τα αποτελέσματα της «εκστρατείας ενημέρωσης» που θα αρχίσει την ερχόμενη εβδομάδα (σ.σ.: μετά τον πρώτο καύσωνα!) το υπουργείο Ανάπτυξης στα νοικοκυριά, για… μείωση της κατανάλωσης στο σπίτι! «Τι ώρα είναι; Σαν και χθες. Και χθες; Σαν πάντα, χρόνια τώρα…»!