Δεν θα υποκύψουμε στον πειρασμό να σχολιάσουμε τη σύνθεση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ -συνολικά, αλλά και των κατά τεκμήριο εκλόγιμων θέσεων- που σύμφωνα με δηλώσεις (πριν από τη δημοσιοποίηση της «λίστας») του ίδιου του προέδρου του Κινήματος θα αποτελούσε «δείγμα της ποιότητας διακυβέρνησης», στίγμα της επιτελικής-κυβερνητικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ την επαύριο των εκλογών… Μικρή χώρα είμαστε, λίγο πολύ όλοι «ξέρουμε» τους πάντες, καθείς μπορεί εύκολα να βγάλει τα συμπεράσματά του. Θα παραβλέψουμε, επίσης, το γεγονός πως από ένα κόμμα της αντιπολίτευσης, που εδώ και ένα σχεδόν χρόνο ζητεί επί καθημερινής βάσεως, για σημαντική, αλλά και… ασήμαντον αφορμή, τη διενέργεια εκλογών «εδώ και τώρα», το λιγότερο που θα περίμενε κανείς είναι τα βασικής («επιτελικής»!) επιλογής πρόσωπα να είναι από καιρό προαποφασισμένα και να μην αποτελούσαν αντικείμενο… διαπραγματεύσεων, αλσιβερισιού, «καραμπόλας» και πάει λέγοντας, κυριολεκτικά της τελευταίας στιγμής…
Δεν ξέρουμε (αλλά εκ του… αποτελέσματος μπορούμε να εικάσουμε!) αν ο κ. Παπανδρέου είχε κάνει κάποιες κρούσεις σε «λαμπερά» ονόματα που έχουν περγαμηνές σε διάφορους τομείς του δημόσιου βίου, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, αν είχε εξασφαλίσει την κατ’ αρχήν (έστω…) θετική τους ανταπόκριση ή αν «απλώς» στο δικό του το μυαλό είχε φτιάξει μια «διακεκριμένη ομάδα» (που μάλιστα θα αποτελούσε και «δείγμα της ποιότητας διακυβέρνησης» του ΠΑΣΟΚ σε περίπτωση εκλογικής νίκης…) και θεωρούσε «αυτονόητο» πως όλοι θα έσπευδαν να εγκαταλείψουν τις δραστηριότητές τους και να συστρατευθούν στην «επιτελική – κυβερνητική» ομάδα του Κινήματος.
Αυτό που ξέρουμε είναι πως το ψηφοδέλτιο Επικρατείας, που παρουσίασε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, δεν «εντυπωσίασε» κανέναν από τους δυνάμει ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, δεν «γοήτευσε» κανέναν «αμφιταλαντευόμενο» ώστε να τον κάνει να επιλέξει στην κάλπη ΠΑΣΟΚ. Η συντριπτική πλειοψηφία όσων τοποθετήθηκαν σε εκλόγιμες θέσεις αποπνέουν «παρεΐστικη» νοοτροπία, με κάποιες «επικοινωνιακές» εξάρσεις, όπως προφανώς είναι η περίπτωση της επικεφαλής του ψηφοδελτίου, της κ. Φώφης Γεννηματά, που μπορεί μεν ως υπερνομάρχης να μην έχει να επιδείξει κάτι το διακριτά «σημαντικό», αλλά για λόγους… συλλογικής μνήμης του «ιστορικού ΠΑΣΟΚ», προφανώς, αναδεικνύεται από τα πιο δημοφιλή και «διακριτά» σε επικοινωνιακό επίπεδο πρόσωπα του Κινήματος. Γενικά, κανένα «δείγμα» (σ.σ.: με ό,τι η λέξη σηματοδοτεί…) της ποιότητας διακυβέρνησης.
Αποκαλύπτεται σήμερα πια, ότι στο ΠΑΣΟΚ γνώριζαν (και πάντως: όφειλαν να γνωρίζουν – τους το είχαν πει «σύντροφοί» τους!) πως η υποψηφιότητα της κ. Γεννηματά ήταν αμφίβολης συνταγματικής νομιμότητας, στην καλύτερη περίπτωση, και αναπόφευκτα θα δημιουργούσε πρόβλημα εκλογιμότητας. Πριν από τις κάλπες (όπως συνέβη με την απόφαση του Αρείου Πάγου, που ΔΕΝ μπορούσε να μην επιληφθεί του σαφέστατου ζητήματος κωλύματος, από τη στιγμή που η κ. υπερνομάρχης κατέθεσε στο ανώτατο δικαστήριο δήλωση παραίτησής της από το αξίωμά της…) και σε κάθε περίπτωση ύστερα από αυτές, από το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο, ως Εκλογοδικείο. Ο κ. Παπανδρέου το γνώριζε, αλλά για τους δικούς του λόγους αποφάσισε (την τελευταία στιγμή, απόδειξη πως μετά την απόρριψη της κ. Γεννηματά, δεν είχε καν το χρονικό περιθώριο να ορίσει άλλον επικεφαλής, επειδή… είχαν περάσει οι προθεσμίες!) να επιμείνει σ’ αυτήν του την επιλογή…
Το ένα λάθος (από προχειρότητα ή δευτερογενείς… «επικοινωνιακής» στόχευσης σκέψεις!) ο κ. Παπανδρέου αποφάσισε να το «διορθώσει» με ένα δεύτερο, μεγαλύτερης εμβέλειας, λάθος: μίλησε για «δικαστικό πραξικόπημα», για υποδούλωση της Δικαιοσύνης στα κυβερνητικά κελεύσματα (λες και… «φοβήθηκε» η κυβερνώσα Ν.Δ. το βεληνεκές της κ. Γεννηματά ή την «έκοφτε» ποιον θα τοποθετούσε το ΠΑΣΟΚ πρώτο όνομα στη λίστα Επικρατείας – ούτε τον… Μπιλ Κλίντον να είχε τοποθετήσει!), για προεκλογική συνωμοσία εναντίον του ΠΑΣΟΚ(!) διοχετεύοντας μάλιστα στα ΜΜΕ πως αυτό το «δικαστικό πραξικόπημα» θα το αναδείξει σε μείζον ζήτημα σε όλη την υπόλοιπη (μικρή…) προεκλογική περίοδο!
Ελεος! Κοτζάμ κόμμα εξουσίας, που διεκδικεί τις ευθύνες της διακυβέρνησης της χώρας σε τέτοιες κρίσιμες και τραγικές στιγμές, είναι δυνατόν να στερείται… κοινής λογικής; Αναδεικνύει (και επιμένει!) σε «μείζον ζήτημα» μια εξ αρχής (πολιτικά, αλλά σε κάθε περίπτωση συνταγματικά!) λανθασμένη επιλογή και τακτική, με αποτέλεσμα (αυτό, έστω, αν μη τι άλλο!) τη μέρα που ο πρόεδρος του Κινήματος ανακοίνωσε το δικό του «πρόγραμμα ανασυγκρότησης» των πληγεισών περιοχών και βοήθειας των κατοίκων τους να… μην ασχολείται κανείς με αυτό, ούτε καν τα στελέχη του, αλλά το «βάρος» να δίνεται στην απαγόρευση υποψηφιότητας της κ. Γεννηματά; Και αυτή η «επικοινωνιακή» επιλογή του ΠΑΣΟΚ δεν αφήνει περιθώρια κακόβουλων, έστω, σκέψεων, πως το Κίνημα στόχευε εξ αρχής να αξιοποιήσει και να «εκμεταλλευθεί» το όνομα της υπερνομάρχου αποκλειστικά στο επίπεδο της εκλογικής επικοινωνιακής σκοπιμότητας, και ας… ακυρωνόταν μετά η εκλογή της;
Και, επιτέλους, με όλο αυτόν τον «σχεδιασμό» και τον τρόπο με τον οποίο «διαχειρίζεται» το ΠΑΣΟΚ μια εξ αρχής (συνταγματικά και πολιτικά – αλλά για το δεύτερο, δικός του λογαριασμός…) λανθασμένη επιλογή, τι θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε; Πώς το… διακύβευμα των εκλογών είναι ο «καβγάς» γύρω από ένα «κενό» επώνυμο;