Αφότου οι καιροί και η αναμφισβήτητη δύναμη, και ευκολία, της τηλεόρασης, κατήργησαν το παραδοσιακό μπαλκόνι -της Κοραή, παλαιότερα, του Συντάγματος και της Ομονοίας στην Αθήνα, του «Ηλέκτρα Παλάς» στην Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη και το δύσκολο εκείνο, της Λάρισας, που το μετρούσε πολύ ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής ως πρωθυπουργός- έμεινε ως επικοινωνιακό μέσον με τον λαό (και εννοούμε τους ψηφοφόρους) η οθόνη της τηλοψίας. Εδώ που τα λέμε, τους βολεύει όλους. Οι πολιτικοί αρχηγοί εμφανίζονται φρέσκοι-φρέσκοι, με το καλό τους κοστούμι και τη γραβάτα στο χρώμα που ποντάρουν. Γαλάζια ριγέ νεανική ο Κώστας Καραμανλής, γκρι-μπλε σκούρα ο Γιώργος Παπανδρέου, χωρίς γραβάτα, σήμα κατατεθέν, ο Αλέκος Αλαβάνος, πορτοκαλί, που πάει με όλα (και με όλους;) ο Στέλιος Παπαθεμελής, με κάτι σκούρο ο Γιώργος Καρατζαφέρης, αλλού ήθελε να εστιάσει την προσοχή, γι’ αυτό προσήλθε κρατώντας λεμόνι «για γεύση στη σούπα», όπως είπε για το debate. Τέλος, με το κοραλλάκι της στο λαιμό η σοβαρή Αλέκα Παπαρήγα. Οσο για τους δημοσιογράφους, όλοι με σινιέ μεταξωτές γραβάτες οι άνδρες, με ντεκολτέ στα επιτρεπόμενα όρια οι κυρίες και με το νου τους στα «σκονάκια» στις σημειώσεις τους, όλοι, πλην του Αλέξη Παπαχελά που έχει πάρει πλέον τον αέρα, και των αρχηγών και των τηλεθεατών, λόγω «Φακέλων». Βολεύει και την ΕΡΤ-ΝΕΤ, την κρατική τηλεόραση που έχει την ευκαιρία να τους υποδεχθεί, πολιτικούς και δημοσιογράφους των άλλων ιδιωτικών καναλιών, ως οικοδεσπότης πλέον. Να ανοίξει τα γραφεία των πολλών διευθυντών (εμείς τους πληρώνουμε όλους, μέσω ΔΕΗ!) για να τους φιλοξενήσει, να μοστράρει και το στούντιο, απαστράπτον με κάτι το εχθρικό λόγω μεταλλικής κατασκευής, με τα μηχανήματα εικόνας, ήχου και τους καλύτερους σκηνοθέτες και τεχνικούς που έχει. Επικεφαλής όλων, ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος, ο Χρήστος Παναγόπουλος, σοβαρός και λίγο σαν λυπημένος, που άφησε τη δημοσιογραφία της εφημερίδας και τώρα κατεβαίνει τα σκαλιά του Ραδιομεγάρου και τους συνοδεύει μέσα, τους πολιτικούς αρχηγούς.
Μπλα-μπλα και επιφυλάξεις
Ευτυχώς, όχι τους δημοσιογράφους, που μπήκαν μόνοι τους, αφού μίλησαν πρόθυμα στα άλλα κανάλια. Μέσα άρχισαν τις χαιρετούρες και οι κυρίες Στάη και Τρέμη τα φιλιά με τους διευθυντές που τους είχαν γνωρίσει, όταν εργάζονταν εκεί, σε άλλους καιρούς… Η Ελλη Στάη ήρθε άψογα μακιγιαρισμένη, η Ολγα Τρέμη πιο απλή, ήρθε με το φυσικό της πρόσωπο. Και οι δυο τους διατύπωσαν τις επιφυλάξεις τους για τους περιορισμούς, τον τρόπο και τον χρόνο που γίνονται οι ερωτήσεις στο debate. Ομως, κανείς δεν τους ρώτησε «γιατί παίρνουν μέρος, τότε;». Μεγάλο μεράκι να ξέρεις πως σε βλέπουν, και σε προσέχουν, πάνω από 3 εκατομμύρια τηλεθεατές. Μεγάλα νούμερα δίνουν πάντοτε τα τηλεοπτικά debate. Δύο ώρες και 22 λεπτά διήρκεσε η τηλεμαχία που δεν έμοιαζε με τηλε-μάχη. Αντίθετα, μάλιστα. Ολη η οξύτητα των φράσεων στα ερωτήματά τους δεν περνούσε στα πρόσωπά τους που έμεναν ευγενικά.
«Γλώσσα του σώματος»
Στην περίπτωση των πολιτικών αρχηγών, παρατηρήσαμε ότι του Γιώργου Παπανδρέου τού πάει το χαμόγελο που, όμως, έλειψε. Η ηθελημένη σοβαρότητα τον έκανε αυστηρό, αλλά, βλέπετε, ήθελε, να περάσει ως «μέλλων πρωθυπουργός».
Οντας πρωθυπουργός, και σίγουρος για τις ρητορικές του ικανότητες, ο Κώστας Καραμανλής, ήταν φυσικός, σωστός στον τρόπο που απαντούσε στο Μέσον (και όχι στον δημοσιογράφο, όπως έκαναν άλλοι…) με τις θέσεις του να υπογραμμίζουν οι εκφραστικές κινήσεις των χεριών του, (λίγο περισσότερο από ό,τι έπρεπε…). Στο σημείο αυτό παρατηρήσαμε ότι ο Γιώργος Παπανδρέου κρατούσε με το δεξί χέρι το αριστερό του, στη μέση του κάτω βραχίονα, κουνώντας μόνο την παλάμη του αριστερού. Η δεξιά του τάση και η αριστερή φλέβα; Απόλυτα φυσικός ο Αλέκος Αλαβάνος κέρδιζε με τις φιλολαϊκές θέσεις του, η εμμονή του να μη χαρακτηρίζονται «ταραξίες» οι φοιτητές, με ή χωρίς εισαγωγικά, κερδίζει τη νεολαία αλλά η μεγάλη μάζα θυμάται τις φωτιές, τις ιεροσυλίες στο Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη. Δεν μπορείς να τους κερδίσεις όλους…
Οι κερδισμένοι
Σοβαρή, σωστή, μέσα στον χρόνο της πάντοτε, με ίδιες θέσεις εδώ και δεκαετίες, η Αλέκα Παπαρήγα μιλούσε στους δικούς της ομοϊδεάτες, από θέση, όχι ισχύος, αλλά πείρας και γνώσης του αποτελέσματος. Είναι στη Βουλή και θα ξαναμπεί. Οπως επιθυμούν σφόδρα τα άλλα δύο μικρά κόμματα. Πάντως, με ηρεμία και αυτοσυγκέντρωση εμφανίστηκαν ο Στέλιος Παπαθεμελής, με βουλευτική παρουσία συνεχή από το 1974, και ο Γιώργος Καρατζαφέρης, βουλευτής με τη Ν.Δ. επί Μητσοτάκη. Ο στόχος τους είναι να μπουν στην προσεχή Βουλή των 300, να ακουστούν οι φωνές τους, κάτι που θα εμπλούτιζε τη Βουλή γιατί οι θέσεις τους έχουν απήχηση σε μερίδες ψηφοφόρων, αλλά είναι τα εμπόδια του εκλογικού νόμου που πρέπει να υπερπηδήσουν. Και οι δυο τους σαφώς κέρδισαν από το debate γιατί ακούστηκαν και πρόβαλαν πειστικά τις διαφορετικές τους προσωπικότητες και θέσεις.
Οι δύο Μεγάλοι
Οσο για τους δύο μεγάλους μονομάχους, ο Κώστας Καραμανλής, συγκρατημένος δικαιολογημένα, λόγω της πρόσφατης εθνικής καταστροφής και των ευθυνών που επωμίστηκε, είχε ειλικρίνεια στην αυτοκριτική του και παραδέχθηκε ότι «πολύ δύσκολα τα φέρνουν βόλτα πολλοί χαμηλόμισθοι». Οσο για την ερώτηση του Αιμίλου Λιάτσου «πώς θα τα ‘βγαζε πέρα, με γυναίκα και δύο παιδιά με 550 ευρώ τον μήνα» πάλι καλά που δεν μιμήθηκε τον Θοδωρή Ρουσόπουλο και να ‘λεγε «μα δουλεύει και η Νατάσα. Είναι γιατρός». Καλά έκανε και κράτησε την οικογένεια και την ωραία εικόνα της μακριά. Οσο κι αν μετράει στους ψηφοφόρους, οι δικές του θέσεις είναι που βαραίνουν, και αυτές τις είπε πειστικά. Μεταρρυθμίσεις και συνέχεια του ανηφορικού δρόμου με τη νέα εντολή του λαού. Ολοι, χωρίς σαρδάμ και κενά σκέψης (οι δικοί τους επικοινωνιακοί που παρακολουθούσαν από το κοντρόλ είχαν κάνει σωστά τη δουλειά τους). Αυτό που δεν μπορούν να επηρεάσουν είναι την ψήφο του καθενός. Αυτοί από τους ψηφοφόρους που έχουν πάρει την απόφασή τους, έχουν τους λόγους τους. Οσο για τους αναποφάσιστους, αυτοί μάλλον μπερδεύτηκαν πιο πολύ, ανάμεσα σε Αλαβάνο, με τα νεολαιίστικα, Παπαθεμελή με τα χριστιανικά και Καρατζαφέρη με κανόνες για τους μετανάστες… Οσο για τους αμφιταλαντευόμενους μεταξύ Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ το πλεονέκτημα το έχει όποιος πείθει ότι είναι ο καταλληλότερος για πρωθυπουργός. Και αυτό δεν επιτυγχάνεται με ένα debate. Τι μας έλειψε; Περισσότερα πλάνα με όλους μαζί. Κούρασε η εστίαση του φακού από τον ερωτώντα δημοσιογράφο στον πολιτικό αρχηγό. Καλός, επιτέλους, στον ρόλο του ως δημοσιογράφου ο Αιμίλιος Λιάτσος του «εναλλακτικού δελτίου ειδήσεων», ίσως λίγο περισσότερο οξύς απ’ ό,τι χρειαζόταν. Χλωμός ο Νίκος Χατζηνικολάου, ο άλλοτε συντονιστής των debate. Σκυμμένος στα σκονάκια του ο Νίκος Ευαγγελάτος. Ανετη και τσαχπίνα η Ελλη Στάη. Ευγενική και άχρωμη η Ολγα Τρέμη, από απόσταση ο Αλέξης Παπαχελάς. Τέλος, αποτελεσματική η Μαρία Χούκλη στον άχαρο ρόλο της καταμετρήτριας του χρόνου. Επόμενος ρόλος της θα μπορούσε να είναι η επιτυχία της Ελενας Ακρίτα «Ο αδύναμος κρίκος». Αν βαρεθήκαμε; Οχι, γιατί βγήκε η είδηση ότι ο νυν πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής θέλει αυτοδυναμία, δεν συνεργάζεται με τα άκρα, και αν δεν την έχει θα έχουμε νέες εκλογές. Χαρά οι μαθητές όλης της χώρας με πάλι κλειστά τα σχολεία!
Ποιους θα έπαιρνε ο Σαρκοζί;
Κάτι ακόμα: αν μπορούσε ο Σαρκοζί να πάρει στη Γαλλία στην κυβέρνησή του, έναν ή δύο από την αντιπολίτευση, ποιον θα διάλεγε; Τον Αλαβάνο και τον Καρατζαφέρη, να μη μιλούν αλλά να κάνουν έργο. Αλλωστε αυτό θέλουν και οι ίδιοι. Μέγας απών το περιβάλλον. Κατά τα άλλα, καλή ψήφο στις 16 Σεπτεμβρίου. Πάρτε το απόφαση, δεν έχουμε να επιλέξουμε μεταξύ των Καραμανλή – Ράλλη – Αβέρωφ και Ανδρέα Παπανδρέου, Χαρίλαου Φλωράκη και Νίκου Κωνσταντόπουλου. Η «νέα φρουρά», αυτοί είναι…