Πριν καλά καλά κατακάτσουν τα αποκαΐδια στην Πάρνηθα, έπεσαν… βροχή οι εξαγγελίες και οι δεσμεύσεις των «αρμοδίων» (με ό, τι ο όρος μπορεί να σημαίνει στην Ελλάδα…), πως θα αρχίσει σε χρόνο μηδέν η επιχείρηση «ανασυγκρότησης», με πρώτο και πιεστικό μέλημα τη λήψη όλων των κατάλληλων μέτρων (κόψιμο καμένων δέντρων, δημιουργία «κορμοφραγμάτων» στις ξυρισμένες από τη φωτιά πλαγιές και πάει λέγοντας…) ώστε με το που θα πέσουν «οι πρώτες σταγόνες της βροχής…» το φθινόπωρο (πόσω μάλλον οι καταιγίδες και οι νεροποντές του χειμώνα – που «από την άλλη» τις θέλουμε για να μην πούμε το νερό νεράκι…) δεν θα πνιγούν στο νερό και στη λάσπη όλες οι περιοχές στους πρόποδες του βουνού… Γιατί, τα καμένα δάση «εκδικούνται», όχι μονάχα με την κακή ποιότητα αέρα, μα και με τα νερά που δεν συγκρατούνται στους ορεινούς (και όχι μόνο) όγκους και ξεχύνονται ανεξέλεγκτα, παρασύροντας και πνίγοντας ότι βρεθεί στο διάβα τους…
Οι δεσμεύσεις, είχαν και τίτλο: «θα εφαρμοσθεί το μοντέλο Χαλκιδικής»! Το «σχέδιο», με άλλα λόγια, που εφαρμόσθηκε από την πολιτεία και τους υπεύθυνους φορείς, αμέσως μετά τις περσινές καταστροφικές πυρκαγιές στην πανέμορφη και καταπράσινη περιοχή της Μακεδονίας – για να ‘μαστε πιο ακριβείς, που ανακοινώθηκε πως ΘΑ εφαρμοζόταν! Το τι έγινε στην πραγματικότητα, το ‘δαμε την περασμένη εβδομάδα, όταν μετά τις σφοδρότατες καταιγίδες και βροχοπτώσεις στη βόρεια Ελλάδα, πλημμύρισε το σύμπαν, δρόμοι μετατράπηκαν σε χειμαρρώδη ποτάμια, τα αυτοκίνητα άρχισαν να… πλέουν ακυβέρνητα, σπίτια μετατράπηκαν σε… υποθαλάσσιες πολιτείες, απέραντες εκτάσεις με καλλιέργειες μεταμορφώθηκαν σε λίμνες… Οι φόβοι των κατοίκων της συγκεκριμένης περιοχής για το «τι έρχεται», που είχαν εκφρασθεί στα δημοσιογραφικά ρεπορτάζ αμέσως μετά την εξαγγελία των μέτρων για την Πάρνηθα, επειδή από τα περσινά «μέτρα» δεν είχε υλοποιηθεί σχεδόν τίποτε, «με την πρώτη σταγόνα…» επαληθεύθηκαν στο ακέραιο!
Ετσι είμαστε σε τούτη τη χώρα: κάθε φορά που θα μας βρει το «κακό» ξαφνικά (άσχετο τώρα, που κανονικά θα έπρεπε να το… περιμένουμε και να έχουμε πάρει τις προφυλάξεις μας!), το… μισό μας στόμα κλαίει με αναφιλητά και το άλλο μισό δεν σταματάει να εκτοξεύει δεσμεύσεις, υποσχέσεις, μέτρα με… μπόλικη δόση αυτοκριτικής πως «τώρα πλέον μάθαμε!» και αυτό το «τώρα», σχεδόν πάντα έχει τα ίδια… χαρακτηριστικά με το «χθες», το «προχθές» και το «αντιπροχθές», αφού δεν λέμε να μάθουμε από τα λάθη και τις ολιγωρίες μας.
Ακούμε πως το «μοντέλο Πάρνηθας» (εκ μεταφοράς από το «μοντέλο Χαλκιδικής») ο κρατικός μηχανισμός είναι «έτοιμος» να το εφαρμόσει σε όλες τις κατακαμένες τεράστιες εκτάσεις… Μα, πού και με ποια μέσα να το πρωτοεφαρμόσει; Στην Κορινθία, την Αχαΐα, την Αιγιαλεία, την Ηλεία, την Αρκαδία, τη Λακωνία, την Εύβοια, την Αττική την… την… την…; Πάνε, λένε, στην Ηλεία τα ειδικά συνεργεία που δούλεψαν στην καμένη Πάρνηθα (να ελπίσουμε πως τέλειωσαν εκεί ό, τι είχαν αρχίσει και δεν… «μετατίθενται» εσπευσμένα για λόγους προεκλογικούς, επικοινωνιακούς) να πιάσουν εσπευσμένα δουλειά, γιατί το φθινόπωρο έρχεται και τα εδάφη στη συγκεκριμένη περιοχή ευνοούν κατολισθήσεις, διαβρώσεις, πλημμύρες. Μακάρι. Και άντε να ακούσουμε (με στοιχεία συγκεκριμένα, όχι… τηλεοπτικές «διαβεβαιώσεις») πως στην ίδια κατεύθυνση κινείται ο κρατικός μηχανισμός, μαζί με την τοπική αυτοδιοίκηση, τον στρατό, την ιδιωτική πρωτοβουλία και για ΟΛΕΣ τις άλλες πληγείσες περιοχές, που μετά τη φωτιά περιμένουν με τρόμο το νερό.
Και όχι με… πατριωτικά «γιουρούσια», μα με συγκεκριμένα σχέδια επεξεργασμένα από τους ειδικούς επιστήμονες, με χρονοδιαγράμματα, εναλλακτικές δράσεις αν οι πρώτοι στόχοι δεν επιτευχθούν κ. λπ. Γιατί έχουμε δει τα «αποτελέσματα» τέτοιων επικοινωνιακών γιουρουσιών τη μια με τις… εκστρατείες «δενδροφύτευσης» που ακόμη και αν υποτεθεί ότι γίνονταν σωστά επιστημονικά, με βάση τις οδηγίες των ανθρώπων που ξέρουν (και ΔΕΝ γίνονται έτσι!) μετά τις… φωτογραφίες και τα «πλάνα» που παίρνουν οι τηλεοπτικές κάμερες, ΚΑΝΕΙΣ δεν ασχολείται και δεν φροντίζει τα φυτεμένα δέντρα να… ποτιστούν, να βοηθηθούν με το κατάλληλο λίπασμα, να ραντισθούν για τα έντομα και τα ζιζάνια. Και δεν είναι να απορείς, πως οι με τέτοιους τρόπους «αναδασωθείσες» περιοχές, μέχρι να πεις κίμινο όχι μόνο γεμίζουν από ξεραμένα δενδρύλλια, αλλά με τη… βοήθεια της πολιτείας «απαχαρακτηρίζονται» και προσφέρονται στην… «ανάπτυξη»!
Εχουν κουραστεί να φωνάζουν οι ειδικοί δασολόγοι: όχι παιχνίδια με τα καμένα δάση! Πάψτε τις επικοινωνιακές, πρόχειρες και συχνά καταστροφικές «αναδασώσεις», αφήστε τη γη να αναρρώσει μόνη της, όπως ξέρει, αφήστε τα δάση να ξαναγεννηθούν, τα φυτά για να επιβιώνουν από τις φλόγες έχουν αναπτύξει μοναδικές προσαρμογές είτε προφυλάσσοντας σπόρους, είτε διατηρώντας έναν αριθμό «οφθαλμών» σε ασφάλεια, κάτω από το έδαφος! Τα δάση, νομοτελειακά κάποια στιγμή θα καούν – και θα ξαναγίνουν! Δεν υπάρχει κανένα παράδειγμα μεσογειακού δάσους, τονίζουν οι επιστήμονες, που κάηκε ΠΡΟΣΤΑΣΤΕΥΘΗΚΕ και δεν αναγεννήθηκε – «απλώς» στις σημερινές συνθήκες (πολλαπλασίως επιβαρημένες στην Ελλάδα!) η φωτιά στα δάση έχει παρεξηγηθεί, γιατί η δράση της, έχει «συνδυασθεί» με τις ανθρώπινες δράσεις μετά από αυτήν (βοσκή, καταπατήσεις, τσιμεντοποίηση) και δεν επιτρέπει στη φύση να κάνει αυτό που… εκατοντάδες αιώνες ξέρει να κάνει!
Μιλάνε, πάλι, για «ανάπλαση» των δασικών εκτάσεων, για «επιστημονικές αναδασώσεις» (να ευχηθούμε ΟΧΙ πάλι με τα «σπίρτα» – πεύκα!), αλλά για αυστηρά μέτρα ΠΛΗΡΟΥΣ ΑΠΟΓΟΡΕΥΣΗΣ της ελεύθερης, «αγελαίας» βοσκής των κατσικιών που δεν αφήνουν κανένα πράσινο φυλλαράκι να αναπτυχθεί, δεν τολμά (έχει… πολιτικό κόστος!) να μιλήσει κανείς! Μια «ευρωπαϊκή χώρα», έτσι, χωρίς πρόγραμμα. Καλό Σαββατοκύριακο!