Η τρέχουσα προεκλογική περίοδος, που πλέον βαίνει στο τέλος της, είχε πολλές, ενίοτε άκρως θλιβερές, ιδιαιτερότητες, με κυριότερη τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Πελοπόννησο και την Εύβοια. Ηταν ως εκ τούτου, σχεδόν αναπόφευκτο ότι η προγραμματική αντιπαράθεση και η ανάδειξη των ιδεολογικών και πολιτικών διαφορών μεταξύ των βασικών διεκδικητών της εξουσίας, δηλαδή μεταξύ Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ θα ήταν περιορισμένη, όπως και τελικά συνέβη.
Παρά ταύτα, τις τελευταίες ημέρες, από τις τοποθετήσεις του πρωθυπουργού κ. Κ. Καραμανλή και του προέδρου του ΠΑΣΟΚ κ. Γ. Παπανδρέου ανέκυψε ένα τουλάχιστον ελπιδοφόρο μήνυμα: Οτι σε περίπτωση νίκης τους στην αναμέτρηση της 16ης Σεπτεμβρίου οι δύο πολιτικοί αρχηγού προτίθενται να προωθήσουν νέα πρόσωπα σε θέσεις ευθύνης. Η ανανέωση του πολιτικού προσωπικού της χώρας προβάλλει ως αδήριτη ανάγκη: Η τρίχρονη και πλέον διακυβέρνηση της Ν.Δ. κατέδειξε ότι συγκεκριμένοι υπουργοί υστερούν στην ικανότητα διαχείρισης κρίσεων με αρνητικές συνέπειες όχι μόνο για την κυβερνώσα παράταξη, αλλά συνολικά για την κοινωνία. Αλλοι, πάλι, αδυνατούν να διαμορφώσουν τις απαραίτητες εκείνες συναινέσεις που επιβάλλονται, προκειμένου να πραγματοποιηθούν κρίσιμες διαρθρωτικές αλλαγές. Στο χώρο της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, από την άλλη πλευρά, είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού ότι όπου ο κ. Γ. Παπανδρέου εμπιστεύθηκε στελέχη του λεγόμενου «παλαιού» ΠΑΣΟΚ, αυτά τον εγκλώβισαν σε θέσεις και πρακτικές που παραπέμπουν σε λογικές της δεκαετίας του ’80, που αποδεδειγμένα δεν είναι δυνατόν να αποτελέσουν πλήρεις απαντήσεις για τα προβλήματα του 21ου αιώνα.
Ομως, η ανανέωση του πολιτικού προσωπικού -με την παράλληλη βεβαίως αξιοποίηση των αποδεδειγμένα «ικανών» της παλαιάς φρουράς- επιβάλλεται και για έναν πρόσθετο λόγο: Η «ανακύκλωση» των ίδιων προσώπων είναι πιθανότατα ένας από τους κρίσιμους παράγοντες που οδηγούν μερίδα του σώματος των ψηφοφόρων και, κυρίως, τους νέους, στην απαξίωση συνολικά της πολιτικής. Δεν είναι προφανώς τυχαίο ότι ερευνητές της κοινής γνώμης συγκλίνουν στην άποψη ότι η λεγόμενη «αδιευκρίνιστη» ψήφος είναι μεγαλύτερη στην τρέχουσα προεκλογική περίοδο απ’ όλες τις προηγούμενες, ούτε ότι καταγράφεται αύξηση της δύναμης των κομμάτων που κινούνται στα άκρα του πολιτικού φάσματος.
Είναι ως εκ τούτου υποχρέωση των πολιτικών αρχηγών, είτε κληθούν να διαχειριστούν τις τύχες της χώρας για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, αλλά ακόμη και εάν η λαϊκή ψήφος τους οδηγήσει στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να φανούν συνεπείς προς τις τρέχουσες δεσμεύσεις τους για ανανέωση. Ομως, αρωγοί στη συγκεκριμένη προσπάθεια μπορούμε να είμαστε και εμείς οι πολίτες, Ο «σταυρός» σε δοκιμασμένους και έμπειρους πολιτικούς που έχουν αποδεδειγμένα αφήσει θετικά δείγματα γραφής μπορεί να συνοδευτεί από την ενίσχυση νέων προσώπων με κοινωνική καταξίωση, αλλά και «φρέσκες» ιδέες για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της χώρας.