Η διακυβέρνηση της χώρας μετά τις σημερινές εκλογές θα είναι πιο δύσκολη απ’ ό,τι ήταν χθες. Αυτό έγινε σαφές μέσα σε μία προεκλογική περίοδο που αλλιώς ξεκίνησε και αλλιώς εξελίχθηκε. Η χώρα συνταράχθηκε από τις πυρκαγιές που στοίχισαν τη ζωή σε 75 συμπολίτες μας και άλλαξαν το περιβάλλον πολλών περιοχών – κυρίως της Αττικής και της Πελοποννήσου. Η ανεξάρτητη αρχή που θεσπίστηκε για να καταπολεμήσει το μαύρο χρήμα πήγε προς στιγμήν να μονοπωλήσει το προεκλογικό παιχνίδι με διαρροές σχετικά με την αγορά ύποπτων ομολόγων από ασφαλιστικά ταμεία, αλλά οι πυρκαγιές και διάφορες στραβοτιμονιές του ΠΑΣΟΚ επανέφεραν τις δυνάμεις στην προηγούμενη ισορροπία. Οι εξελίξεις γέννησαν νέες τάσεις και ρεύματα, κυρίως δυσαρέσκειας με τη σημερινή κατάσταση, αλλά η προεκλογική περίοδος ήταν πολύ σύντομη για να οριστικοποιηθούν αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό. Η οργή πολλών πολιτών και η εντυπωσιακή αμηχανία των μεγάλων κομμάτων μπροστά στις ευθύνες τους για το χάλι της κρατικής μηχανής δεν ήταν συγκεντρωμένη σ’ ένα κόμμα. Ετσι, η Νέα Δημοκρατία δεν τιμωρήθηκε όσο η ίδια θα φοβόταν, το ΠΑΣΟΚ δεν μπόρεσε να ωφεληθεί και τα μικρά κόμματα απλώς επέμειναν να καταγγέλλουν. Ενώ οι μικροί, με τα απλοϊκότερα μηνύματά τους, φάνηκαν να κερδίζουν πόντους σε βάρος των μεγάλων, κανένα από αυτά δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τη θέση που το ίδιο έχει περιχαράξει και που προστατεύει με εντυπωσιακό ζήλο. Ενώ ο Γιώργος Καρατζαφέρης του ΛΑΟΣ θα ήθελε να ηγηθεί ενός κινήματος το οποίο θα άθροιζε κάθε ψήγμα και ρεύμα μισαλλοδοξίας σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, απ’ όπου κι αν έρχεται, το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνονται μονίμως παγιδευμένα στον μύθο του δικού τους αλάνθαστου και της δικής τους αυτόνομης και περήφανης πορείας.
Οποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα και αν κερδίσει σήμερα, όσο και αν η ηγεσία του πιστέψει ότι αυτή είναι η επιβράβευση της πολιτικής προτάσεως και του προεκλογικού αγώνα του, η νέα κυβέρνηση θα σχηματιστεί σ’ ένα κλίμα έντονης αμφισβήτησης του σημερινού πολιτικού κόσμου – μία αμφισβήτηση που άρχισε να φαίνεται μετά τη φωτιά της Πάρνηθας, που φούντωσε μέσα στις φλόγες της Ηλείας, αλλά δεν πρόλαβε να εδραιωθεί στην κεντρική πολιτική σκηνή. Εδώ -στους ξαφνικά ενεργούς αλλά ακόμη πολιτικά άστεγους πολίτες- μπορούμε να αναμένουμε εξελίξεις, μόλις βρεθεί ο φορέας που θα εκφράσει μία νέα, πιο πειστική πρόταση για το μέλλον της χώρας.
Εάν μπουν πέντε κόμματα στη Βουλή, όπως αναμενόταν, η πλειοψηφία του κυβερνώντος κόμματος θα είναι πολύ ισχνότερη από αυτή που είχε η Νέα Δημοκρατία στην προηγούμενη Βουλή. Η κυβέρνηση θα είναι αποδυναμωμένη και εμπράκτως. Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα που θα αντιμετωπίζει θα είναι στο πολιτικό πεδίο, από τα Δεξιά αλλά και τα Αριστερά της. Το ΛΑΟΣ έχει και τη διάθεση και τη ζωτική ανάγκη να αρπάζει κάθε ευκαιρία να δημαγωγεί και να καταγγέλλει την κυβέρνηση (και άλλα κόμματα) για ενδοτισμό απέναντι σε κάθε λογής «ξένους» εντός και εκτός συνόρων. Από την άλλη, ένας ΣΥΡΙΖΑ που κέρδισε πολλά από την ολομέτωπη επίθεση στην κυβέρνηση σε θέματα όπως η λεγόμενη μεταρρύθμιση της παιδείας, θα εντείνει την αντίθεση σε ό,τι θίγει κεκτημένα δικαιώματα, προσπαθώντας να ξεπεράσει και το ΚΚΕ, αλλά παρασύροντας και σημαντικό μέρος του ΠΑΣΟΚ. Με λίγα λόγια, η αντίσταση του δρόμου θα μεγαλώσει.
Αυτός ο τόσο διαιρεμένος πολιτικός κόσμος, λοιπόν, πρέπει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που συσσωρεύονται χρόνια τώρα. Γι’ αυτό, η μόνη ελπίδα είναι οι σημερινοί ηγέτες να ξεπεράσουν τον εαυτό τους και να τολμήσουν εκεί που δεν τόλμησαν, γνωρίζοντας ότι το μόνο που μπορούν να προσφέρουν είναι να βάλουν το καλό του τόπου πάνω από το κομματικό συμφέρον. Αν μείνουν στάσιμοι, θα δουν την κοινωνία να τους αφήνει πίσω.