Μια από τις βασικές προτεραιότητες του κράτους είναι η διασφάλιση της δημόσιας υγείας. Αυτό, καμία κυβέρνηση δεν το φρόντισε επαρκώς. Λειψές δειγματοληψίες, ανεπαρκείς έλεγχοι, μεγάλα τα περιθώρια για τους ασυνείδητους να δράσουν. Η Ελλάδα εγκολπώθηκε μόνο τις ευκολοφάγωτες και πλουτοφόρες συνταγές της προόδου. Να παράγουμε «βρόμικα», γρήγορα, κι άσε το σκουπίδι στην άκρη. Και δεν λέμε ν’ αλλάξουμε τακτική. Ενώ στα αναπτυγμένα κράτη το διακύβευμα είναι οι πράσινες τεχνολογίες και οι βιολογικές καλλιέργειες εμείς ακόμη συζητάμε αυτό που αλλού ήταν λυμένο προ τριακονταετίας: πώς θα διαχειριστούμε τα απόβλητά μας… Ξώφαλτσος εκσυγχρονισμός, με δομές εγκαταλελειμμένες στην προβιομηχανική εποχή. Δεν έχει σημασία αν έχουμε νόμους, μηχανισμούς και όργανα. Αλλά αν κάτι εφαρμόζεται και λειτουργεί αποτελεσματικά. Αυτό δεν συμβαίνει. Ακόμα οι λίμνες, οι ποταμοί τα ρέματα, οι θάλασσες χρησιμοποιούνται ως οχετοί. Οι εξοχές (αυτό το εργαστήριο και καθαρτήριο της ύλης που μας κρατά στη ζωή) χρησιμοποιούνται ως σκουπιδότοποι. Η ελεύθερη απόρριψη απορριμμάτων (ιδίωμα του υπανάπτυκτου) είναι το άμεσο αντανακλαστικό μας στη βρομιά. Πολιτών, αγροτών, επιχειρηματιών, βιομηχάνων, τοπικών αρχόντων, κρατικών λειτουργών. Διότι, αν ο γεωργός πετάει στην ύπαιθρο τα τσουβάλια των ζιζανιοκτόνων, αν ο βυρσοδέψης, ο βιοτέχνης, ο βιομήχανος παροχετεύει ανεπεξέργαστα απόβλητα όπου τον βολεύει, το ίδιο κάνουν και οι δήμοι (γνωρίζουμε πού εναποθέτουν οι περισσότεροι τα σκουπίδια -στις 1.200 ανεξέλεγκτες χωματερές τα αστικά λύματα- το 20% των μεγάλων και το 80% των μικρών πόλεων δεν διαθέτουν βιολογικό καθαρισμό, τα απόβλητα των δημοτικών επιχειρήσεων – χύδην στις ρεματιές). Και βεβαίως το ίδιο κάνει και το κράτος: στεφθείτε τη ΔΕΗ με τις δύο πιο ρυπογόνες μονάδες στην Ευρώπη, θυμηθείτε το κλοφέν από μετασχηματιστές σε αποθήκες δημοσίων κτιρίων, φανταστείτε πού διοχετεύει ο στρατός τα επικίνδυνα απόβλητά του (πάντως χώροι διαχείρισης τοξικών αποβλήτων δεν υπάρχουν στην Ελλάδα). Τα νησιά, η Αττική, η Αργολίδα, ο Θεσσαλικός Κάμπος, είναι σουρωτήρι από τις γεωτρήσεις, με αποτέλεσμα θάλασσα και φυτοφάρμακα να εισχωρούν στον υδροφόρο ορίζοντα. Στον Σταυρό Ημαθίας έτρεχε φυτοφάρμακο από τις βρύσες. Στα Οινόφυτα και τον Ωρωπό τα δηλητήρια από τον Ασωπό, που καταστάλαξαν στα υπόγεια νερά, αντλούνται για κάθε χρήση. Ο Πηνειός κάθε λίγο ξεβράζει νεκρά ψάρια. Ο Αξιός είναι διαβαλκανική χαβούζα. Η Κορώνεια σκοτώνει τα παρυδάτια πτηνά. Πάνω από 20 δήμοι στην επικράτεια πίνουν νερό με αρσενικό και μόλυβδο, το κράτος γνωρίζει, αλλά δεν ασχολείται. Μα πώς μπορεί ο ασυνείδητος να εγκαλέσει για παχυδερμία; Ο ρυπαρός να περιφρουρήσει την καθαριότητα; Ο διεφθαρμένος να εμπνεύσει την αρετή;
Η «κουλτούρα» των άνομων συναλλαγών, της ενθυλάκωσης «βρόμικου» χρήματος, που έχει ποντιστεί από τη κορυφή στην κοινωνική βάση, έχει καταστρέψει ό,τι φαίνεται (ατμόσφαιρα, τοπίο, επιφανειακά νερά), αλλά κι ό,τι κυκλοφορεί υπόγεια και εισχωρεί σιωπηλά στο σώμα μας, δολοφονώντας το.
Οχι άλλη εξαχρείωση, άλλος εκτραχηλισμός. Χρειαζόμαστε επειγόντως ένα κράτος ενσυνείδητο, καθαρό, διαφανές, ενεργό. Δηλαδή ένα άλλο κράτος. Αλλιώς, καθώς ψυχαγωγούμαστε με τη λύμη της πολιτικής, θα πνιγούμε στα αληθινά λύματα της πωρωμένης μας καθημερινότητας.