Να κοιτάει άραγε κανείς στο υπουργείο Τουρισμού τι λένε οι χιλιάδες επισκέπτες της Αθήνας στα προσωπικά τους blogs; Αν έμπαινε κανείς στον κόπο να ενημερώνεται καθημερινά για τις καταχωρήσεις «Athens» στα ανά τον κόσμο blogs θα είχε την καλύτερη δυνατή εικόνα για το τι προσφέρει ή όχι η Αθήνα. Προχθές μόλις ένας Ελληνας αρχιτέκτονας που εργάζεται στο κέντρο είχε τηλεφωνήσει στην εφημερίδα για να εκφράσει την αγανάκτησή του για την κατάντια της Ερμού και της πλατείας Συντάγματος. «Τα πεζοδρόμια και οι πλάκες δεν πλένονται ποτέ, είναι μέσα στη γλίτσα. Οι πλανόδιοι από την Αφρική καταλαμβάνουν τον χώρο που προορίζεται για τους πεζούς. Τα άθλια συντριβάνια που στήθηκαν επί δημαρχίας Μπακογιάννη στον πεζόδρομο της Ερμού δεν συντηρούνται. Ξεκόλλησαν τα μάρμαρα και φαίνεται το γυμνό μπετόν».
Μιλούσε σαν απλός πολίτης, καθημερινός επισκέπτης του αθηναϊκού κέντρου. Ηταν και δική μου η απορία. Καλά, το Σύνταγμα, η βιτρίνα της Αθήνας, γιατί να είναι τόσο ρυπαρό; Ισως γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο το μετρό της πρωτεύουσας προκαλεί τόσα κολακευτικά και ενθουσιώδη σχόλια από τόσους ξένους bloggers. Είναι η αντίθεση ανάμεσα στη βρώμα και το χάος στην επιφάνεια της γης και στην καθαριότητα και την τάξη κάτω από τη γη. «Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι η Αθήνα θα είχε ένα τέτοιο μετρό», γράφει ένας Αμερικανός. Σχόλιο που προσφέρεται για διπλή ερμηνεία.
Μία τόσο «δύσκολη» πόλη όπως η Αθήνα, όταν καλείσαι να την «πουλήσεις» ανταγωνιστικά, πρέπει να έχει συναίσθηση του τι συμβαίνει γύρω. Πρέπει να γνωρίζει λοιπόν το υπουργείο Τουρισμού ότι με αφορμή τη δήθεν ανακαίνιση, μετά το 2004, δεκάδων ιδιαίτερα προβληματικών ξενοδοχείων δύο και τριών αστέρων στην πλατεία Βικτωρίας, στη Φυλής, στην Ομόνοια, στην Αχαρνών και στην Πλατεία Βάθης, ολοένα και περισσότεροι ανυποψίαστοι ξένοι αλιεύονται μέσω Ιντερνετ σε αυτά τα «κεντρικά» ξενοδοχεία. Ερχονται φυσικά εν γνώσει τους ότι δεν θα βρουν ανέσεις, γιατί πληρώνουν 50 – 80 ευρώ το δωμάτιο, αλλά όπως γράφουν μετά στις κριτικές τους ή στα blogs τους μένουν «έκπληκτοι» από την ποιότητα του αστικού περιβάλλοντος «τόσο κοντά στο κέντρο». Μιλούν για τη φοβερή βρώμα στους δρόμους, το καταθλιπτικό περιβάλλον, την ατμόσφαιρα παρακμής και υποβάθμισης, την ασχήμια. Οταν, βέβαια, φθάνουν ως τη Δ. Αρεοπαγίτου, το Θησείο, το Σύνταγμα και το Κολωνάκι, η εικόνα που έχουν για την Αθήνα βελτιώνεται πολύ, αλλά το ερώτημα που μένει είναι: αυτοί οι άνθρωποι θα θελήσουν ξανά να δώσουν χρήματα για να επισκεφθούν και πάλι την Αθήνα ή θα παρακινήσουν τους φίλους τους να έρθουν και εκείνοι;
Εχει κάνει ο δήμαρχός μας πεζή τη διαδρομή από την Πλατεία Ομονοίας έως το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο; Του προτείνουμε να ξεκινήσει από την οδό Δώρου και να βγει στην Πατησίων. Είναι βέβαιο ότι μαζί του θα είναι πολλοί τουρίστες. Οταν δε φθάσει στο Μουσείο, ας μπει στον κόπο να κάνει μία βόλτα στους «κήπους» του. Θα νιώσει υπερήφανος ότι μία από τις πλέον πολυσύχναστες διαδρομές της πρωτεύουσας είναι σε αυτήν την κατάσταση.