Πρέπει να το πάρουμε απόφαση πως το φετινό καλοκαίρι ήταν το συντομότερο, κάτι με τις πυρκαγιές, με την προεκλογική φόρτιση, τις εκλογές, και τώρα, τις τριβές, μετά τα αποτελέσματα, στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το θέμα της διαδοχής. Αυτός ο άνθρωπος που έριξε τον καφέ στον, όπως δήλωσε εμφαντικά εκείνη τη βραδιά των εκλογών, «Είμαι παρών», για το θέμα νέου αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ, καλύτερα ας τον έριχνε με το φλιτζάνι! Τότε ο ενδιαφερόμενος θα μπορούσε να το πήγαινε σε καμιά, να του πει στον καφέ του, «σε πόσα τέρμινα» θα χρισθεί αρχηγός, αυτός ή η άλλη, ή μήπως μένει ο ίδιος αρχηγός…
Αυτά για το λυπηρό επεισόδιο του καφέ που το έδειξαν, κατά κόρον, τα τηλεοπτικά κανάλια, καθώς και το γεμάτο οργή βλέμμα του ραντισθέντος… Το φως χαμηλώνει, η μέρα μικραίνει, τα παιδιά που σπουδάζουν έξω ή σε άλλες πόλεις αφήνουν το σπίτι άδειο και Ελληνες καλοί, που είχαν έρθει για διακοπές στην όμορφη πατρίδα, αλλά και για να ψηφίσουν, φεύγουν για τις δουλειές τους στα ξένα πολιτισμένα και παραγωγικά μέρη, σαν τα αποδημητικά πουλιά. Το καλοκαιράκι μας τελειώνει, αλλά μέσα μας μπορούμε να κρατήσουμε τις ωραίες εικόνες, αυγές και ηλιοβασιλέματα, παιδιά που παίζουν στη χλόη ή στην ακροθαλασσιά, χαρούμενες βραδιές κάτω από τ’ αστέρια στα νησιά, το τσούγκρισμα των ποτηριών με φίλους, τη γεύση των φρούτων. Εχει και ο χειμώνας τις χαρές του, θα τις ανακαλύψουμε ξανά. Τώρα, ποιος λίγο, ποιος πολύ, είμαστε θλιμμένοι που φεύγει το περίεργο φετινό καλοκαιράκι…