Τα τελευταία χρόνια όλο και λιγότερο ασχολούμαστε με την Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών. Οφείλεται στο γεγονός ότι η δραστηριότητά της εξαντλείται σε ανακοινώσεις και ψηφίσματα, αμιγώς συνδικαλιστικού περιεχόμενου, με τη συνεπακόλουθη άκαμπτη γλώσσα και την καταγγελτική διάθεση που εκπίπτει σε άσφαιρη γκρίνια; Ή μήπως στο γεγονός ότι η λογική και λειτουργία της αρνείται πεισματικά οποιαδήποτε απόπειρα εκσυγχρονισμού, παραμένοντας καθηλωμένη σε τρόπους επικοινωνίας που ανήκουν αμετάκλητα στο παρελθόν; Πόσο παρακολουθεί τις πραγματικές ανάγκες του κλάδου; Αρκεί ένα κινηματογραφικό συνέδριο (δαπανηρό), με απολύτως προβλέψιμα συμπεράσματα, που διοργάνωσε πριν από μήνες στο Μέγαρο Μουσικής, για να επιβεβαιώσει τον ρόλο της και τη θεσμική παρουσία της;
Τα ερωτήματα θα περιφέρονταν ρητορικά, διαχρονικά και άνευ ειδικής σημασίας (κουβέντα να γίνεται, δηλαδή) αν ένα πρόσφατο γεγονός δεν ανέσυρε την ΕΕΣ από το δημοσιοϋπαλληλικό της βύθισμα με ένα εκκωφαντικό ολίσθημα. Αναλαμβάνοντας ρόλο νονού ή βραδυφλεγούς ηθικοπλάστη, αποφάσισε να «συνετίσει» και να επαναφέρει στον ίσιο δρόμο τρία, τουλάχιστον, από τα μέλη της επιτροπής που συγκρότησε το ΥΠΠΟ «για τη βελτίωση και τον εκσυγχρονισμό του νομοθετικού πλαισίου για τον κινηματογράφο»: τον Κώστα Γαβρά, τον Απόστολο Δοξιάδη και τον Τάσο Μπουλμέτη. Θεώρησε, προφανώς, ότι αυτοί οι τρεις ανήκουν στη δικαιοδοσία της.
Εστειλε, λοιπόν, το Δ.Σ. της ΕΕΣ (Χ. Παπαδόπουλος, Τ. Λυκουρέσης, Δημ. Ποντίκας και Ν. Ζερβός) επιστολή σε μέλη της νεοδιορισθείσας εννιαμελούς επιτροπής ζητώντας τους να «αποσυρθούν, καταδικάζοντας έτσι τις παγιδευτικές και διχαστικές για τον χώρο συμπεριφορές». Οπου«παγιδευτική και διχαστική» συμπεριφορά κρίνεται η δημιουργία επιτροπών από «πρόσωπα κύρους», καθώς τα πρόσωπα αυτά «δεν δίνουν λόγο σε κανέναν παρά μόνον σε αυτούς που τους διόρισαν, υπηρετώντας αποκλειστικά συμφέροντα που ουδεμία σχέση έχουν με τον πολιτισμό». Η επιστολή ολοκληρώνει την αποστολή της κινώντας αποφασιστικά το δάχτυλο στους παραστρατημένους: «Η περαιτέρω παραμονή σου στην επιτροπή, είναι φανερό, σε φέρνει απέναντι στη γενική θέληση του χώρου…».
Προφανώς, η μέθη της εξουσίας είναι σύμπτωμα των καιρών και πλήττει ανεξαιρέτως οποιονδήποτε κατέχει ένα, έστω και στοιχειωδώς αναγνωρίσιμο, πόστο. Η υπέρβαση δε των αρμοδιοτήτων είναι μάλλον δεδομένη, καθώς ουδείς στο στενό περιβάλλον βρίσκεται για να δηλώσει στον βασιλιά ότι είναι γυμνός. Ετσι η ΕΕΣ μπορεί να τραβάει το αυτί στον Κώστα Γαβρά, έστω και αν με καμάρι χρησιμοποιούσε το όνομα του διεθνούς σκηνοθέτη πριν από μερικούς μήνες επιδεικνύοντάς τον ως τον μεγάλο σταρ του κινηματογραφικού της συνεδρίου. Θα πείτε, τότε, ο Κ. Γαβράς συμμετείχε σε εκδήλωση με την υπογραφή της Εταιρείας. Ενώ, τώρα, διορίστηκε από τον υπουργό σε μια επιτροπή στην οποία ΔΕΝ συμμετέχει η Εταιρεία. Και μόνοι τους, χωρίς τη «σωστή» καθοδήγηση, οι τρεις σκηνοθέτες, πώς να αντιληφθούν τις παγίδες και τους εχθρούς;