Ακριβοδίκαιος ο απεσταλμένος της αγγλικής εφημερίδας Sun, περιέγραψε τον αγώνα του Ολυμπιακού με τη λονδρέζικη Τσέλσι και πιθανόν υπό την επήρεια των σχολικών του αναμνήσεων (τότε που βασανιζόταν να μάθει την προφορά του isosceles), που έφερε στην επιφάνεια το ταξίδι του στην καθ’ ημάς Ανατολή, είπε να εμπλουτίσει το κείμενό του με ολίγην θύραθεν παιδεία. Και διέπραξε το εξής νόστιμο, όπως το αναπαρήγαγαν μεταφρασμένο, με την ένθεση βέβαια του sic, οι αθλητικές σελίδες της χθεσινής «Καθημερινής»: «Και ενώ η Τσέλσι έκανε μακρινές τυφλές μπαλιές, ο Ολυμπιακός έκανε τριγωνάκια, για τα οποία ακόμη και ο μέγας γεωμέτρης Ισοσκελής (sic) θα ήταν υπερήφανος».
Παραέχει την πλάκα του για να είναι αληθινό: «Ο μέγας γεωμέτρης Ισοσκελής»… Επειδή πρέπει κανείς να φυλάει τα ρούχα του για να ‘χει τα μισά (ιδίως αν πρόκειται για χιτώνες), άνοιξα τις εγκυκλοπαίδειες και τα ειδικά λεξικά να ξεστραβωθώ, μήπως υπήρξε όντως κάποιος Ισοσκελής στην αρχαιότητα, γεωμέτρης βέβαια, τι άλλο, γιος ας πούμε του Σκαληνού, εγγονός του Ισοπλεύρου και εξάδελφος του Ρόμβου, συζύγου της Ρομβίας, με το σύστημα του οποίου παίζουν εσχάτως οι μισές ελληνικές ομάδες. Μπα. Ισοκράτη βρήκα, προφανώς, Ισοσκελή όμως όχι, ούτε βέβαια Ρεχακλή, όπως αναβαπτίσαμε τον Οτο Ρεχάγκελ, εξελληνίζοντάς τον. Και λοιπόν; Αυτή είναι η υποχρέωση των λεξικών: να εκσυγχρονίζονται και να εμπλουτίζονται. Ας σπεύσουν. Είναι κρίμα να τον φάει το σκοτάδι τον Ισοσκελή, τον «μέγα γεωμέτρη», όνομα και πράμα.
Ισως το καινοφανές πλάσμα «Ισοσκελής» δώσει την ευκαιρία σε μερικούς να γκρινιάξουν, να ξαναπούν ότι αυτά τα ιλαρά συμβαίνουν επειδή αφήσαμε στην τύχη τους τις ελληνικές σπουδές στο εξωτερικό· μπορεί ακόμα να δούμε και καμιά επερώτηση στη Βουλή, για να εξηγήσει ο αρμόδιος υπουργός (της Παιδείας, του Πολιτισμού, των Εξωτερικών;) τι μέτρα θα λάβει γι’ αυτήν την προσβολή των ιερών και των οσίων. Αλλά ας μην είμαστε άδικοι. Είναι παλιά συνήθεια να προστίθεται στην περιγραφή των αγώνων κατιτίς από τη μυθολογία, τη λογοτεχνία ή την ιστορία της χώρας που επισκέπτονται οι αθλητικογράφοι. Παίζει στην Ισπανία μια ελληνική ομάδα; Ε, όλο και κάποια αναφορά στον Δον Κιχώτη θα γίνει, ιδίως αν η ελληνική νίκη είναι όνειρο άπιαστο. Παίζει στη Γαλλία; «Αναζητώντας το χαμένο γκολ» θα λέει ο τίτλος, έστω με παραπομπή στον Ουγκό και όχι στον Προυστ. Ε, όταν θα πάει στην Αγγλία ο Ολυμπιακός και προκριθεί με το καλό, ας παίξουμε κι εμείς με τις «Μεγάλες προσδοκίες» του Ντίκενς και ας πούμε ότι τις έγραψε ο μέγας Ντοστογιέφσκι. Για να πάρουμε το αίμα μας (και το τέρμα μας) πίσω.