Φωτοβολταϊκά σε κατοικίες
Κύριε διευθυντά
Με αφορμή την πρόσφατη εγκύκλιο του υπουργείου που αποσαφηνίζει το φορολογικό καθεστώς στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από φωτοβολταϊκά στον οικιακό τομέα αισθάνομαι την ανάγκη να κάνω μερικά σχόλια.
Τέτοιες μικρές εφαρμογές πρακτικά είναι απαγορευτικές στην Ελλάδα, γιατί θεωρούνται επιτήδευμα που υπόκειται στις διατάξεις του Κ.Β. & Σ., υπαγωγή στο ΤΕΒΕ κ.λπ. Αλλά και στην περίπτωση που κάποιος είναι επιτηδευματίας υπάρχει πρόβλημα, όταν συνταξιοδοτηθεί, όπως επίσης και στην περίπτωση αγοράς κατοικίας με φωτοβολταϊκά.
Επομένως, ουσιαστικά δεν υπάρχει αγορά φωτοβολταϊκών στον οικιακό τομέα με το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο και οι προσπάθειες για εισπράξεις φόρων είναι μάταιες. Επιπροσθέτως, όταν η επένδυση έχει περίοδο αποπληρωμής 12 έως 15 χρόνια δεν φαίνεται ουσιαστικά να προκύπτει φορολογητέο αντικείμενο.
Σε άλλες χώρες με ξεκάθαρο όραμα και πολιτική στην ενέργεια και το περιβάλλον αυτές οι εφαρμογές θεωρούνται με μηδενικό ή μηδαμινό φορολογητέο αντικείμενο, οπότε δεν υπάρχει φορολόγηση εσόδων, ενώ ο ΦΠΑ αποδίδεται απ’ ευθείας χωρίς την παρεμβολή του επενδυτή.
Για μεγιστοποίηση του οικονομικού και κοινωνικού οφέλους προτεραιότητα δίδεται σε Φ/Β εφαρμογές στον οικιακό τομέα και γενικά στο αστικό περιβάλλον, με ενσωμάτωση στο κέλυφος των κτιρίων ή και επί στεγών (ίδε Γερμανία το 90% των εφαρμογών, Ισπανία, Γαλλία κ.λπ.), καθώς και στο νησιωτικό περιβάλλον. Τα Φ/Β πλαίσια θεωρούνται δομικά στοιχεία υψηλής αισθητικής στα κτίρια, που τα μετασχηματίζουν από καταναλωτή σε παραγωγό ενέργειας, ενώ χαρακτηρίζονται σαν «δώρο» στην αρχιτεκτονική. Αντίθετα, στην Ελλάδα τα φωτοβολταϊκά εξοστρακίζονται από τον οικιακό τομέα, το αστικό περιβάλλον και εν μέρει από τα νησιά.
Οι Ελληνες αγαπούν τον ήλιο τους, γιατί «ό,τι είναι ωραίο προέρχεται από τον Ηλιο, τον θεό της αλήθειας και της σύνεσης» (Ομηρος), αλλά φαίνεται ότι η νύχτα είναι μακρά.
Ιωαννης Χατζηβασιλειαδης
Γλυφάδα
Ανύπαρκτο δίλημμα
Κύριε διευθυντά
Η Ελλάδα δεν βρίσκεται ενώπιον κανενός πυρηνικού διλήμματος, όπως προβληματίζεται στην ωραία παρουσίασή της η Χρύσα Λιάγκου («Καθημερινή» 17 Φεβρουαρίου) και αυτό όχι επειδή έχουν δίκιο ή άδικο οι κ. καθηγητές Καμαρινόπουλος και Γεράνιος, αλλά απλούστατα επειδή δεν υπάρχει στη χώρα μας φορέας που θα μπορούσε να αναλάβει ένα τέτοιο εγχείρημα.
Η άλλοτε «συνήθης ύποπτη» ΔΕΗ βρίσκεται σε στάδιο μείωσης του ποσοστού συμμετοχής της στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, λόγω της πολιτικής απελευθέρωσης της αγοράς και δεν είναι νοητή η προσθήκη μιας τόσο μεγάλης μονάδας στο παραγωγικό δυναμικό. Ούτε, κατά τη γνώμη μου, θα αποτολμούσε η ΔΕΗ πρωτότυπα συνεταιρικά σχήματα του τύπου Χαλυβουργκής η RWE αν η πηγή ενέργειας ήταν πυρηνική.
Απομένουν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις, ξένες ή ελληνικές. Μεγάλες ξένες επιχειρήσεις επενδύουν πράγματι σε πυρηνικά εργοστάσια σε άλλες χώρες, δεν βλέπω όμως γιατί θα αποτολμούσαν κάτι τέτοιο στην Ελλάδα, όταν λίγο έξω από τα σύνορά μας βρίσκουν χαμηλότερο κόστος κατασκευής και λειτουργίας, υψηλότερες τιμές στις οποίες θα μπορούν να πωλούν την ενέργεια και πάνω απ’ όλα, περισσότερο φιλική αποδοχή της κοινής γνώμης.
Απομένει ο Ελληνας επιχειρηματίας που θα ήταν διατεθειμένος να αναλάβει μια τέτοια επενδυτική πρωτοβουλία. Αν υπάρχει, θα ήθελα να τον γνωρίσω!
Δρ Ραφαηλ Μωυσης
Πρόεδρος Συμβουλίου Εθνικής Ενεργειακής Στρατηγικής
Ιερώνυμο όχημα
Κύριε διευθυντά
Εχοντας κατά νου σχετικό άρθρο του κ. Αντώνη Καρκαγιάννη στην «Κ» της Κυριακής της 10ης Φεβρουαρίου και μετά την ενθρόνιση του νέου Αρχιεπισκόπου της Ελλαδικής Εκκλησίας, με την ιδιότητα ως μέλους του χριστεπώνυμου ποιμνίου της, ας επιτραπεί να απευθυνθεί έκκληση επ’ ευκαιρία της ως άνω επιβατηρίου τελετής, ως προς την ανάγκη και «εκκοσμίκευσης» της Εκκλησίας, με την καλή δι’ αυτήν έννοια, την πνευματική.
Κατά την ταπεινή μας γνώμη οι από άμβωνος ιεροκήρυκες, πέραν του καλού και του κακού, πέραν του «αλλού και κάποτε», μέριμνά τους ίσως πρέπει να είναι και το να ενσταλάζουν στους πιστούς το υψηλό περιεχόμενο του «εδώ και τώρα», της κάθε στιγμής της ύπαρξης.
Οτι δηλαδή πέραν άλλης υπερβατικής ιδιότητας του Θεού, η υπαρξιακή βαθιά ανθρώπινη εμβίωση (και) της ενθαδικότητάς Του -αυτής που συνιστά το ιλιγγιώδες/μεγαλειώδες συμβαίνουν στον (όχι μάταιο) περιβάλλοντα κόσμο- αποτελεί και τούτο ιερώνυμο όχημα του ανθρώπου προς την αιωνιότητα.
Δημητρησ Σ. Ταμπαογλου
Υμηττός
Πράσινο μόνο στα χαρτιά
Κύριε διευθυντά
Διαβάσαμε προσφάτως σε σοβαρή εφημερίδα, ότι ο δήμαρχος Τιράνων κατεδάφισε με σθένος και θάρρος αξιοζήλευτο κατά μήκος του ποταμού Λάνα, που διασχίζει την πρωτεύουσα της Αλβανίας όλα τα αυθαίρετα (μικροκατασκευές), τα οποία ανέρχονται στον αριθμό 2.000 και άνω και όχι μόνον, κατεδάφισε ακόμη και αρκετά μεγαλύτερα κακόγουστα οικήματα. Συγχρόνως δε ήρθε σε επαφή με σοβαρά γραφεία στην Ολλανδία για την αξιοποίηση αυτών των ελεύθερων πλέον χώρων και θα δημιουργήσει όμορφα πάρκα πρασίνου κ.λπ. για να δώσει στην πόλη του μια ανάσα πνοής και φως.
Θερμά συγχαρητήρια σ’ αυτόν τον δυναμικό και προοδευτικό δήμαρχο κ. Edi Rama παράδειγμα προς μίμηση για τους δικούς μας που κατέχουν τέτοιες νευραλγικές θέσεις, υπουργών δημάρχων κ.λπ., που στερούνται βούλησης και δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους ως όφειλαν, δείχνοντας ατολμία και κωφεύουν να λάβουν αυτές τις σωστές αποφάσεις που είναι όμως τόσο σημαντικές για τους κατοίκους κυρίως των μεγάλων πόλεων με πρώτη την Αθήνα που έχει περίπου 5 εκατ. πληθυσμό και έχει μόνο 2-3% πράσινο, ενώ οι μεγάλες πόλεις της Ευρώπης έχουν 30-40%.
Η κατάσταση είναι δραματική και πρέπει τουλάχιστον κάπως να βελτιωθεί, να δημιουργηθούν με ρυθμούς εξπρές πάρκα και να φυτευτούν με επιστημονικό τρόπο, πολλές εκατοντάδες χιλιάδες δένδρα στους υπάρχοντες ακόμη ελεύθερους μεγάλους χώρους της ευρύτερης περιοχής των Αθηνών, όπως είναι Ελαιώνας – Ελληνικό – Γουδή – πρώην Ιππόδρομος Φαλήρου, Εργοστάσιο ΧΡΩΠΕΙ στην οδό Πειραιώς, που θα κατεδαφισθεί κ.λπ., ούτε ένα κτίσμα σ’ αυτόν τον χώρο, φθάνει πια η τσιμεντοποίηση και τα υπάρχοντα ήδη κτίσματα σε αυτούς τους ελεύθερους χώρους πρέπει να κατεδαφισθούν το ταχύτερο.
Δεν μας χρειάζονται καινούργια δημαρχεία, θέατρα, όπερες κ.λπ., τα οποία θα κοστίσουν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ σε εποχές ισχνών αγελάδων. Υπάρχουν πολλές εκατοντάδες κτίρια στην Αθήνα παλαιά και καινούργια, ας βολευτούν με αυτά, εάν είναι κάτι επείγον. Από δένδρα και πολύ πράσινο έχουμε ανάγκη, για να αναπνέουμε λίγο οξυγόνο. Τα καλοκαίρια που έρχονται γρήγορα θα είναι περισσότερο θερμά από τα προηγούμενα, όπως λένε οι ειδικοί.
Πρέπει να αισθανόμαστε όλοι μας μεγάλη ντροπή για την κατάντια της Αθήνας μας.
Εγώ, πάντως, δεν φανταζόμουν οι Αλβανοί να μας βάλουν γυαλιά κατά τόσο κραυγαλέο τρόπο. Και πάλι ένα μεγάλο μπράβο τους.
Κωστας Παναγιωταρος
Αθήνα
Φθηνά αεροπορικά εισιτήρια
Κύριε διευθυντά
Σήμερα είναι πολύ έντονες οι ανταγωνιστικές πιέσεις που κλυδωνίζουν την αγορά των αερομεταφορών. Επιχειρήσεις όπως η Virgin-Express, η Easy-Jet, η Ryan-Air, η Air One, η Debonair και πολλές άλλες συνεχώς αναπτύσσονται στην αγορά χαμηλού ναύλου.
Πώς, όμως, αυτές οι εταιρείες καταφέρνουν να προσφέρουν τόσο φθηνά αεροπορικά εισιτήρια; Η απάντηση έγκειται στη στρατηγική ηγεσία κόστους (cost leadership strategy) που ακολουθούνε. Ως βασικό ανταγωνιστικό τους πλεονέκτημα είναι η χαμηλή τιμή. Οι παραπάνω εταιρείες προσπαθούν να περικόψουν όσο το δυνατόν περισσότερο τις δαπάνες σε κάθε στάδιο της παραγωγικής τους αλυσίδας. Ας δούμε μερικές από αυτές:
Ολες οι παραπάνω χαμηλόκοστες επιχειρήσεις χρησιμοποιούν μόνο ένα συγκεκριμένο τύπο αεροσκαφών. Ετσι ελαχιστοποιούν το κόστος συντήρησης, ενώ συγχρόνως πετυχαίνουν καλύτερες τιμές λόγω της μαζικής αγοράς των αεροσκαφών από τις προμηθεύτριες εταιρείες. Τα σκάφη αυτά είναι συνήθως Boeing 737, τα οποία είναι πιο οικονομικά από πλευράς κατανάλωσης καυσίμων!
Πετάνε μόνο μέσω περιφερειακών αεροδρομίων, πληρώνοντας έτσι χαμηλότερους φόρους αεροδρομίου (διότι δεν επιβάλλουν όλα τα αεροδρόμια ίδιους φόρους). Οι προορισμοί των αεροσκαφών μάλιστα είναι αυστηρά περιορισμένοι.
Οι συγκεκριμένες αεροπορικές εταιρείες προσπαθούν να κρατάνε όσο το δυνατόν περισσότερο τα αεροπλάνα στον αέρα, εξυπηρετώντας έτσι συνεχώς επιβάτες και να μειώνουν τους νεκρούς χρόνους εργασίας.
Ταξιδεύοντας μέσω περιφερειακών αεροδρομίων πετυχαίνουν να μην υπάρχουν μεγάλες αναμονές προσγείωσης και απογείωσης. Πολλές εταιρείες, μάλιστα, έχουν διαφορετικούς χώρους αποσκευών για τους επιβάτες που αποβιβάζονται και για τους επιβάτες που επιβιβάζονται, έτσι ώστε να φορτώνονται και να ξεφορτώνονται αμφίδρομα, περιορίζοντας ακόμη περισσότερο τον χρόνο παραμονής του αεροπλάνου στο αεροδρόμιο. Ετσι ελαχιστοποιούν το αντίστοιχο ποσό parking που καταβάλλουν στα αεροδρόμια.
Ως γνωστόν, δεν προσφέρουν φαγητό ή άλλες επιπρόσθετες περιττές πολυτέλειες στους επιβάτες, εξοικονομώντας έτσι χρήματα από τις προμήθειες, την αποθήκευση και συντήρηση των τροφίμων. Αρκούνται στην απλή μεταφορά των επιβατών δίχως να παρέχουν πολυτελείς υπηρεσίες.
Επιπλέον, αυτό έχει ως συνέπεια να ελαχιστοποιείται το προσωπικό καμπίνας. Υπάρχουν δηλαδή ελάχιστοι αεροσυνοδοί. Εν γένει, καταφέρνουν να απασχολούν πολύ λίγους εργαζόμενους. Ακόμη και τα call-center των εταιρειών είναι μαγνητοφωνημένες οδηγίες!
Ακόμη, οι κρατήσεις των πτήσεων γίνονται τις περισσότερες φορές αποκλειστικά μέσω του αυτόματου συστήματος κρατήσεων στο Ιnternet. Οι εταιρείες δεν συνεργάζονται με ταξιδιωτικούς πράκτορες και εισιτήρια δεν εκδίδονται, αντ’ αυτού παρέχεται κάποιος ηλεκτρονικός κωδικός κράτησης που έρχεται ανέξοδα στον πελάτη μέσω e-mail.
Επιπρόσθετα, οι δαπάνες τους σε διαφημίσεις, έρευνα και ανάπτυξη, παρεχόμενες υπηρεσίες μετά την πώληση είναι σχεδόν μηδαμινές.
Επίσης, τα περιθώρια κέρδους τους είναι πολύ χαμηλά, κερδίζουν όμως από την κατοχή μεγάλου μεριδίου αγοράς (κέρδος εν τη καταναλώσει!). Οι εταιρείες αυτές βασίζουν την κερδοφορία τους στην τέλεια ελαστικότητα των τιμών που υπάρχει στον κλάδο των αερομεταφορών. Δηλαδή, όσο μειώνονται οι τιμές των αεροπορικών εισιτηρίων τόσο περισσότεροι άνθρωποι ταξιδεύουν!
Τέλος, μια πολύ σημαντική διευκρίνιση! Οι τιμές μόνο όταν κλείνονται (και προπληρώνονται) πολύ νωρίς, γίνονται εξαιρετικά χαμηλές. Αυτό αφενός μεν βοηθά τις εταιρείες να κάνουν καλύτερο προγραμματισμό, αφετέρου δε να αποκτήσουν οικονομική ευρωστία. Αυτοί είναι κάποιοι από τους λόγους για τους οποίους πολλοί αναρωτιούνται πώς καταφέρνουν ορισμένες εταιρείες να προσφέρουν τόσο φθηνά αεροπορικά εισιτήρια. Δεδομένου όμως του γεγονότος ότι η αγορά συνεχώς κορεννύει από τον εντεινόμενο ανταγωνισμό, οι ειδικοί πιστεύουν ότι ίσως υποχρεωθούν στο μέλλον οι εν λόγω εταιρείες να αυξήσουν τις τιμές και τελικά να περιοριστούν σε τρεις ή τέσσερις βασικές χαμηλόκοστες εταιρείες…
Μπουτατος Χρηστος
Φοιτητής