Για να μην απολαμβάνει μόνη της η πολιτική το «προνόμιο» να ζει με τον φόβο του εισαγγελέα, στην «ύλη» των δικαστηρίων, προς έλεγχο και τιμωρία, περιλαμβάνεται πλέον και η λογοτεχνία. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που κάποιο βιβλίο «αξιολογείται» με δικαστικά κριτήρια και κηρύσσεται «άσεμνο» και αποβλητέο, συνήθως έπειτα από προσφυγή κάποιου «αγανακτισμένου». Στην περίπτωση πάντως του μυθιστορήματος της Ερσης Σωτηροπούλου, του «Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές», που το δικαστήριο το έκρινε εξοβελιστέο με σκεπτικό που, όπως τονίζει η Εταιρεία Συγγραφέων, παραπέμπει στις χειρότερες μέρες του ελληνοχριστιανικού ιδεώδους, είναι ευδιάκριτη μια απίστευτη λογοκριτική επιμονή, τόσο που μπαίνει κανείς στον πειρασμό να σκεφτεί μήπως τελικά το βιβλίο το συνέγραψαν ο μαρκήσιος ντε Σαντ, ο Λεοπόλδος φον Ζάχερ Μαζόχ, ο Γκυγιώμ Απολιναίρ, μόλις τελείωσε τις «Ενδεκα χιλιάδες βέργες» και ο επίσης ταλαιπωρηθείς, μεταθανάτια αυτός, Ανδρέας Εμπειρίκος του «Μεγάλου Ανατολικού», το εικονογράφησε δε ο σεσημασμένος «πορνογράφος» Πάμπλο Πικάσο· δεν μάκρυνε δα ο καιρός από τότε που ο διευθυντής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Ανατολικής Θεσσαλονίκης απαγόρευσε στoυς μαθητές του γυμνασίου και του λυκείου (οι οποίοι πρoφανώς ούτε τηλεόραση βλέπουν ούτε στο Ιντερνετ σερφάρουν ούτε τσοντούχες αθλητικές εφημερίδες διαβάζουν) να επισκεφθούν έκθεση με χαρακτικά του Πικάσο.
Ηδη το 2001 ο βουλευτής τότε κ. Πέτρος Τατούλης (αργότερα, ως υφυπουργός Πολιτισμού, ομολόγησε την αστοχία του) είχε ζητήσει με ερώτηση στη Βουλή να αποσυρθεί το «Ζιγκ-ζαγκ», καθότι «πορνογραφικό». Τη σκυτάλη (όχι από τον κ. Π. Τατούλη, αλλά από τις προσωπικές του ιδέες) την πήρε ο κ. Κωνσταντίνος Πλεύρης, που κατέθεσε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων κατά του υπουργείου Παιδείας ζητώντας, και αυτός, να αποσυρθεί το βιβλίο από τις σχολικές βιβλιοθήκες, ίσως για να μπουν στη θέση του τα δικά του πονήματα (κατά κόρον διαφημιζόμενα από τον κ. Αδωνι Γεωργιάδη στο κανάλι του αρχηγού του), στις σελίδες των οποίων για ένα μόνο βρήκε να ψέξει τους ναζιστές: επειδή η «τελική λύση» τους δεν ήταν όντως τελική. «Κρίμα» γράφει. «Οι ναζί έπρεπε να είχαν απαλλάξει την Ευρώπη από την εβραιοσιωνιστικήν παρουσίαν».
Αλλά ας υβρίζουν όσο θέλουν οι φαιοί λογοκριτές τύπου Πλεύρη που ενισχύουν τις μεθόδους της Ιεράς Εξέτασης με ολίγον φιλοχιτλερισμό. Το δικαίωμα τούς το δίνει η ίδια η δημοκρατία, γι’ αυτό και τη μισούν: επειδή τους προσπερνάει, περιφρονώντας τους κρωγμούς τους. Οσο για τη λογοτεχνία, το πολύ πολύ να τους περιλάβει σε κάποιο μυθιστόρημά της, σαν αξιοθρήνητες καρικατούρες.