Μέσες άκρες κάτι είχαμε ακούσει, κάτι είχαμε διαβάσει και κάτι γνωρίζαμε όλοι για την εγκατάλειψη των ολυμπιακών εγκαταστάσεων που μας στοίχισαν δισεκατομμύρια ευρώ σε νόμιμο κόστος και παράνομες επιβαρύνσεις. Ο μακαρίτης Γιώργος Κουμάντος έγραφε τότε στην «Κ» ότι πληρώναμε όλοι για να εισπράττουν και να κερδίζουν λίγοι. Τότε, όμως, δεν το βλέπαμε αυτό, δεν βλέπαμε τη βαθιά στρέβλωση που αργά ή γρήγορα θα επέφερε στην ελληνική κοινωνία αυτή η ανισότητα. Συνεπαρμένοι από τη δόξα των Ολυμπιακών Αγώνων, θαυμάζαμε και καμαρώναμε τα ολυμπιακά επιτεύγματα εν γένει, τα ολυμπιακά έργα ειδικότερα και πιστεύαμε ότι κάπως έτσι θα αναγεννηθεί η Ελλάδα και θα πάρει τον δρόμο της… νέας δόξας! Οσοι τόλμησαν τότε να διαμαρτυρηθούν για τη βεβήλωση του Μαραθώνα με το κωπηλατοδρόμιο, κατηγορήθηκαν περίπου… για εθνική μειοδοσία.
Κάτι όλοι ακούσαμε για το κατάντημα αυτής της προσδοκώμενης δόξας. Προχθές, όμως, τηλεοπτικός σταθμός μετέδωσε εκτεταμένο ρεπορτάζ για τη σημερινή κατάσταση των ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Αλλο να έχεις ακούσει και άλλο να βλέπεις την εικόνα. Εγκατάλειψη, λεηλασία και ερήμωση. Παρασυρμένος από την ενθουσιώδη και πάνδημη υποδοχή πριν από τέσσερα χρόνια, παραλίγο να γράψω ότι πάνδημη επίσης είναι και η ευθύνη μαζί με την ντροπή. Οχι! Η ευθύνη και η ντροπή είναι αποκλειστικά των μεταολυμπιακών κυβερνήσεων, χωρίς κανένα άλλοθι. Είναι από τις λίγες περιπτώσεις που δεν μπορούν να επικαλεσθούν την «καμένη γη» που παρέλαβαν.
Αντιθέτως, παρέλαβαν σημαντική δημόσια περιουσία και την άφησαν απροστάτευτη, να λεηλατηθεί και να ερειπωθεί.
Και αναρωτιέσαι γιατί! Κύρια αιτία πιστεύω είναι ότι η κυβέρνηση δεν ξέρει τι να κάνει, πώς να χρησιμοποιήσει τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις, πώς να τις αξιοποιήσει, ώστε να μην πάνε χαμένα τόσα δισ. ευρώ. Την ίδια αιτία θα βρείτε και σε πολλούς άλλους τομείς. Δεν έχουν συγκεκριμένες ιδέες και επιλογές, ούτε κριτήρια επιλογών ούτε για τη δημόσια εκπαίδευση ούτε για τον πολιτισμό ούτε για τη δημόσια Υγεία και τελευταία, φοβάμαι, ούτε για την οικονομία. Και ενώ δεν ξέρει τι θέλει να κάνει, θέτει διλήμματα ή ψευδοδιλήμματα στα οποία εμπλέκει την κριτική και την αντιπολίτευση. Για παράδειγμα: επειδή δεν ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει με τα δημόσια πανεπιστήμια, τεχνηέντως διαμόρφωσε το δίλημμα δημόσια ή ιδιωτικά πανεπιστήμια. Γνωρίζοντας ότι ιδιωτικά πανεπιστήμια αμερικανικού τύπου δεν υπάρχουν πουθενά στον υπόλοιπο κόσμο. Στο ψευδοδίλημμα ενεπλάκη (ακριβέστερα έπεσε στην παγίδα) σύσσωμη η αντιπολίτευση, η οποία επίσης δεν ξέρει τι να κάνει με τα δημόσια πανεπιστήμια.
Ενώ δεν έχει καμιά ιδέα και καμιά έμπνευση για τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις και γενικότερα για το κληροδότημα των Ολυμπιακών Αγώνων, αφήνει να διαφανεί η προτίμησή της να παραχωρηθούν σε ιδιώτες για εμπορική αξιοποίηση. Το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Το πρόβλημα είναι να αξιοποιηθούν σύμφωνα με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους. Η αντιπολίτευση η οποία επίσης δεν έχει καμιά απολύτως έμπνευση για το πώς πρέπει να αξιοποιηθούν τα ολυμπιακά ακίνητα καταφεύγει σε εξορκισμούς των πιθανών ή και απίθανων «ιδιωτικοποιήσεων», όπως συστηματικά κάνει πλέον σε όλο το εύρος της δημόσιας συζήτησης για όλα τα σημαντικά θέματα, εκπαίδευση, Υγεία, προβληματικές ΔΕΚΟ κ.λπ.
Οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις μάς στοίχισαν δισ. ευρώ. Αν δεν μπορείτε να τις αξιοποιήσετε, τουλάχιστον οφείλετε να τις περιφρουρήσετε και να τις συντηρήσετε, με την ελπίδα ότι στο μέλλον θα βρεθούν άλλοι με περισσότερες ιδέες και έμπνευση να τις αξιοποιήσουν.