Τα τέλη κυκλοφορίας
Κύριε Διευθυντά
Τα τέλη κυκλοφορίας στην Ελλάδα ευνοούν (σκανδαλωδώς) τα μεγάλου κυβισμού υπερπολυτελή και ενεργοβόρα αυτοκίνητα.
Ενώ η κλίμακα στις μικρές κατηγορίες διπλασιάζει τα τέλη κάθε 200 με 300 κυβικά, αφήνει τα μεγάλα ασύδοτα. Είτε 2.500 είτε 6.000 κυβικά, πληρώνουν τον ίδιο φόρο!
Ολα τα αυτοκίνητα άνω των 2.358 κυβικών εκατοστών βρίσκονται στην ίδια κλίμακα, η οποία δεν έχει πλαφόν. Δηλαδή μία Bentley των 6.761 κυβικών ή ένα Hummer των 5.9 λίτρων πληρώνουν 483 ευρώ -μόλις εκατό πάνω από τα δίλιτρα.
Προφανώς, όταν θεσπίστηκαν αυτές οι κλίμακες, να μην υπήρχε «φορολογητέα ύλη» σε τόσο υψηλές κατηγορίες. Τώρα όμως οι στατιστικές δείχνουν ότι είναι χιλιάδες τα οχήματα άνω των 3.000 κυβικών.
Αντί ο κ. Αλογοσκούφης να αυξήσει τα τέλη των μικρομεσαίων, προτείνω να επιβάλει βαρύτερη φορολογία στα μεγάλα κυβικά. Οποιος καταβάλλει τιμή αγοράς 100-180.000 ευρώ -δηλαδή δεκαπλάσια από ό,τι για ένα μεσαίο οικογενειακό- δεν θα δυσκολευτεί να πληρώνει δεκαπλάσια τέλη.
Θα ήταν μία φορολογία πιο δίκαια και -επίσης- πιο οικολογική.
Νικος Δημου
Συγγραφέας
Ψυχικό
Ο «νέος Μαραθώνιος»
Κύριε διευθυντά
Την Κυριακή, 14 Σεπτεμβρίου, εγκαινιάζεται ένας νέος «Μαραθώνιος», ο Διεθνής Μαραθώνιος Νέων της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ενας «Μαραθώνιος» από Αθήνα προς Μαραθώνα φαίνεται εκ πρώτης όψεως παράδοξος και όμως έπρεπε προ πολλού να είχε θεσμοθετηθεί.
Ο Μαραθώνιος που γνωρίζουμε θεσμοθετήθηκε για να τιμηθεί η μεγαλειώδης και συγκλονιστική προσπάθεια ενός νέου που έβαλε πιο πάνω και από τη ζωή του τον στόχο της αποστολής του φέρνοντας στους Αθηναίους την είδηση της νίκης όσο πιο γρήγορα του επέτρεπαν οι σωματικές και ψυχικές του δυνάμεις.
Ο Μαραθώνιος που εγκαινιάζεται φέτος μπορεί, πιστεύω, να θεωρηθεί ότι συμβολίζει το πάθος και την αποφασιστικότητα που έδειξαν, το 490 π.Χ., οι 9.000 Αθηναίοι οπλίτες, όταν ξεκίνησαν από την πόλη τους για να αντιμετωπίσουν έναν επικίνδυνο και ισχυρό αντίπαλο που απειλούσε τη δημοκρατία και την ελευθερία τους. Κινήθηκαν και αυτοί με ταχύτητα και έφτασαν έγκαιρα στον προορισμό τους, πετυχαίνοντας να εγκλωβίσουν τον εχθρό στην πεδιάδα του Μαραθώνα και υποχρεώνοντάς τον να δώσει εκεί τη μάχη. Αν δεν είχαν κινηθεί με ταχύτητα, η μάχη θα δινόταν αλλού, πιθανότατα στο εκτεταμένο πεδίο των Αθηνών (ή προ των πυλών της πόλης), όπου ο αντίπαλος θα μπορούσε να αναπτύξει και να αξιοποιήσει, ευνοϊκά γι’ αυτόν, τις μεγάλες στρατιωτικές του δυνάμεις, οπότε το αποτέλεσμα του αγώνα θα ήταν οδυνηρό και ολέθριο για την Αθήνα, την Ελλάδα και την Ευρώπη. Είναι πολύ εύστοχη η παρατήρηση του Πλάτωνα (Νόμοι, ΙΙΙ, 698β) ότι η επίθεση των Περσών δεν στρεφόταν μόνον εναντίον των Ελλήνων, αλλά και όλων συνολικά των κατοίκων της Ευρώπης. Επομένως, η απόφαση να συμμετάσχουν σ’ αυτόν τον Μαραθώνιο νέοι από όλη την Ευρώπη είναι πολλού επαίνου άξια και απόλυτα συμβατή με την ιστορία του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Δυο λόγια μόνο έχω ακόμη να προσθέσω σχετικά με τον χρόνο και τον τόπο της εκκίνησης του νέου Μαραθώνιου. Πρόκειται για προσωπικές μου σκέψεις και συμπεράσματα που προέκυψαν μετά από επίπονη μελέτη των αρχαίων πηγών και που συμπεριλαμβάνονται στο βιβλίο μου για τη Μάχη του Μαραθώνα, το οποίο θα κυκλοφορήσει τον προσεχή χρόνο.
Εχω προσδιορίσει ως χρόνο εκκίνησης των Αθηναίων οπλιτών την έκτη Βοηδρομιώνος του αρχαίου Αττικού ημερολογίου (που αντιστοιχούσε, το 490 π.Χ., με την ογδόη του Σπαρτιατικού μήνα Καρνείου), η οποία συμπίπτει με την 2α Σεπτεμβρίου του δικού μας Ιουλιανού ημερολογίου. Την ημέρα αυτήν ο πολέμαρχος των Αθηναίων Καλλίμαχος (ή ο στρατηγός Μιλτιάδης) πρόσφερε θυσία, όπως συνηθιζόταν πριν από κάθε «έξοδο» του στρατού από την πόλη, στην Αρτεμη Αγροτέρα (που ο ναός της βρισκόταν εκεί όπου σήμερα σώζονται τα θεμέλιά του, κοντά στο Παναθηναϊκό Στάδιο) και έταξε στη θεά ότι θα της θυσιάσει τόσες αίγες όσους εχθρούς θα σκοτώσει. Το τάμα αυτό εξακολούθησε να τηρείται, από ό,τι γνωρίζουμε, μέχρι και τους Ελληνιστικούς Χρόνους, με θυσίες Αιγών στις Αγρες, πομπές και αγώνες εφήβων και καταθέσεις στεφάνων στο πολυανδρείον του Μαραθώνα, κάθε χρόνο στην έκτη Βοηδρομιώνος (=2α Σεπτεμβρίου). Την ημέρα αυτήν οι Αθηναίοι εόρταζαν την επέτειο της νίκης τους στον Μαραθώνα, παρ’ όλο που η μάχη έγινε δέκα ημέρες αργότερα (12η Σεπτεμβρίου 490 π.Χ.) αποδίδοντας την επιτυχία τους στη βοήθεια της θεάς.
Θα πρέπει επομένως η 2α Σεπτεμβρίου να καθιερωθεί ως ημερομηνία του νέου Μαραθώνιου, αλλά και να εορτάζεται από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης ως επέτειος της νίκης της ελευθερίας και της δημοκρατίας της Ευρώπης.
Ως τόπο συγκέντρωσης και εκκίνησης του στρατού έχω θεωρήσει όχι την Αρχαία Αγορά, όπως γενικά πιστεύεται, αλλά την περιοχή της Αγρας, δηλαδή τον χώρο που περιλαμβάνει τον ναό της Αρτεμης Αγροτέρας και εκτείνεται μέχρι το Παναθηναϊκό Στάδιο.
Θα πρότεινα επίσης (επειδή στον Μαραθώνα έσπευσαν και έλαβαν μέρος στη μάχη ακόμη και παλαίμαχοι οπλίτες) να μεταφέρει ένας παλαίμαχος αθλητής ως αρχαίος λαμπαδηδρόμος (πριν από την εκκίνηση των νέων που θα πάρουν μέρος στον Μαραθώνιο) την ιερή φλόγα από τον ιερό ναό της Αρτεμης Αγροτέρας μέχρι το Παναθηναϊκό Στάδιο, σαν μήνυμα ότι η θυσία προς τη θεά ήταν ευοίωνη. Και τη φλόγα αυτή καλό θα ήταν να μη βρεθεί κάποιος να τη σβήσει, όπως έγινε και μάλιστα επιδεικτικά, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, γιατί το σβήσιμο της ιερής, της άσβεστης φλόγας, που εμείς σήμερα το θεωρούμε «ευφυές εύρημα» και το καμαρώνουμε προβάλλοντάς το κάθε τόσο στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, για τους αρχαίους ήταν ένα ανόσιο έγκλημα.
Και με τα λίγα αυτά λόγια, εύχομαι για τον Μαραθώνιο των Νέων καλό ξεκίνημα και καλή συνέχεια.
Χρηστος Διονυσοπουλος
Φιλόλογος, ιστορικός, αρχαιολόγος
Πρώην επιστημονικός συνεργάτης της Ακαδημίας Αθηνών
Επίτιμος σχολικός σύμβουλος του ΥΠΕΠΘ
Βουλιαγμένη
Φτάνει ο λαϊκισμός
Κύριε διευθυντά
Πρόσφατα η κυβέρνηση ξεκίνησε μία διαδικασία αναγνώρισης των βεβαιώσεων σπουδών που χορηγούνται από τα πάσης φύσεως «κολέγια» τα οποία λειτουργούν χωρίς κανένα έλεγχο στη χώρα μας. Είναι βεβαίως κατανοητοί οι λόγοι που ωθούν την κυβέρνηση να αναγνωρίσει τους τίτλους σπουδών που λαμβάνουν χιλιάδες Ελληνόπαιδες που «φοιτούν» σε αυτά τα κέντρα ελευθέρων σπουδών. Μεταφράζονται σε αρκετές δεκάδες χιλιάδες ψήφους που μπορεί να κάνουν τη διαφορά στις επόμενες εκλογές. Θα πρέπει όμως όλοι μας να προβληματιστούμε από τις ενέργειες αυτές. Πραγματικά δεν πειράζει, αν κάποιος «πτυχιούχος» διαφημιστής ή marketing specialist των σχολών αυτών κάνει κάποιες λαθεμένες επαγγελματικές ενέργειες, και δεν επιτύχει στην αγορά το προϊόν αυτών που του εμπιστεύθηκαν την προώθησή του. Ούτε μας ενοχλεί, αν ένας διακοσμητής μας προτείνει λάθος καναπέδες για το σαλόνι. Ας αναρωτηθούμε όμως όλοι μας, αν θα εμπιστευόμασταν τη μελέτη κατασκευής του σπιτιού μας, τη νομική υπεράσπιση των συμφερόντων μας ή την υγεία μας σε κάποιον «απόφοιτο» των σχολών αυτών, που στις Πανελλήνιες Εξετάσεις συνήθως δεν έχει πιάσει ούτε τη βάση. Το πιθανότερο είναι να προτιμήσουμε τον απόφοιτο της Ιατρικής ή της Νομικής και τον διπλωματούχο μηχανικό του Πολυτεχνείου που έπιασε 19.000 μόρια για να σπουδάσει.
Φτάνει πια ο λαϊκισμός, κυρίως όταν είναι επικίνδυνος για την υγεία μας.
Προσοχή σε αυτούς τους επικίνδυνους ακροβατισμούς που επιχειρεί ο κ. υπουργός Παιδείας.
Αν η πολιτεία θέλει να παίξει με τις ψήφους μας και την ασφάλειά μας, ας αντισταθούν τουλάχιστον τα επαγγελματικά σωματεία των γιατρών, των δικηγόρων, των μηχανικών και ας μας προφυλάξουν.
Γιωργος Γεωργιαδης
Χαλάνδρι
Ερωτήματα και υποδείξεις
Κύριε διευθυντά
Διάβασα την επιστολή του «Μαχητή» του ΔΣΕ και του ΕΛΑΣ κ. Θ. Καραμέση με τα πολλά ερωτήματα και τις πολλές υποδείξεις.
Και ρωτάει μεταξύ άλλων: γιατί οι «μαχητές!» του ΔΣΕ και του ΕΛΑΣ δεν μπορούν ακόμα να γυρίσουν στην πατρίδα τους(!), τα πάτρια χώματα!
Να ρωτήσω τον «Μαχητή» του ΔΣΕ και του ΕΛΑΣ:
Ποιον εμάχετο ο ίδιος και οι συν αυτώ σύντροφοί του και γιατί; Για να καταλάβουν την εξουσία και να παραδώσουν τη Μακεδονία μας στους συμμάχους τους. Αλήθεια κ. Καραμέση εκείνο το μανιφέστο σας για την παράδοση της Μακεδονίας μας το έχετε εσείς και οι σύντροφοί σας αποκηρύξει; Οχι γιατί; Αυτό σημαίνει ότι το υιοθετείτε και το υποστηρίζετε μέχρι και σήμερα και εσείς και οι λοιποί μαχητές του ΔΣΕ και του ΕΛΑΣ.
Πιστεύω να κατανοήσει ο επιστολογράφος σας μερικούς από τους λόγους για τους οποίους δεν μπορούν όλοι αυτοί να γυρίσουν στον τόπο που απέτυχαν να τον αποκόψουν από τον κορμό της Ελλάδος, παραδίνοντάς τον στους εχθρούς της πατρίδος μας.
Αλεξιος Μασουλας
Χαλάνδρι
Ολυμπιονίκες αξιωματικοί
Κύριε διευθυντά
Ηαμοιβή του Ολυμπιονίκη στην αρχαιότητα ήταν ο κότινος και στη συνέχεια το τιμητικό πέρασμά του, κατά την επιστροφή του στην πατρίδα, από το ειδικά γι’ αυτόν γκρεμισμένο τμήμα του τείχους. Σήμερα όμως, στον αιώνα της κατανάλωσης και της διαφήμισης, οι όποιες ηθικές αμοιβές επικαλύπτονται από πάμπολλες υλικές.
Η Ελλάδα, μάλιστα, κατά τα τελευταία χρόνια, ακολουθώντας την παλιά… «προοδευτική» τακτική των κρατών του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού, διορίζει τους Ολυμπιονίκες στις Ενοπλες Δυνάμεις ως αξιωματικούς που προάγονται βέβαια έπειτα από κάθε αθλητική επιτυχία τους!
Φανταστείτε πως αν ίσχυε το ίδιο και με τους Αμερικανούς ο περίφημος κολυμβητής Μάικ Φελπς, που κατέκτησε τα οκτώ χρυσά μετάλλια, θα έμπαινε στο στάδιο του Πεκίνου με τον βαθμό του σημαιοφόρου και θα αποχωρούσε με αυτόν του… ναυάρχου!
Αλλά κάτι παρόμοιο δεν συνέβη και στα χρόνια του ψυχρού πολέμου, στον αήττητο δρομέα μεγάλων αποστάσεων, Τσεχοσλοβάκο Εμίλ Ζάτοπεκ;
Αν επιθυμεί λοιπόν η πολιτεία να μισθοδοτούνται ισόβια, το όνειρο των Νεοελλήνων δηλαδή για μια θέση στο Δημόσιο, οι πρωταθλητές της θα μπορούσαν διοριζόμενοι στο υπουργείο Πολιτισμού και με τις ειδικές γνώσεις αλλά και την πολύτιμη πείρα τους να εργαστούν στο γνωστικό τους αντικείμενο, τον αθλητισμό!
Είναι κάπως εξωπραγματικό στη σημερινή εποχή να χρίζεται κάποιος, όσο σπουδαίος αθλητής και να είναι, άσχετος όμως με την στρατιωτική επιστήμη, αξιωματικός των Ενόπλων Δυνάμεων!
Και τέλος, υπενθυμίζεται πως η συμπεριφορά των αξιωματικών κρίνεται πάντοτε με αυστηρά κριτήρια από την ηγεσία τους αλλά και από την κοινωνία και για ορισμένες μάλιστα πράξεις και παραλείψεις τους λογοδοτούν στη στρατιωτική δικαιοσύνη!
Φριξος Δημου
Πλοίαρχος Ε.Ν.
Γλυφάδα