Κανένα ιστορικό των μεγάλων αποδράσεων δεν θα μπορούσε να αγνοήσει τον «Δημόσιο Κίνδυνο Υπ’ Αριθμόν 1», Τζον Ντίλιντζερ, και τη ριψοκίνδυνη απόδρασή του από τη φυλακή υψίστης ασφαλείας του Κράουν Πόιντ της Ιντιάνα τον Μάρτιο του 1934.
Ο καταδικασμένος για ληστείες τραπεζών και υπόδικος για τον φόνο αστυνομικού, Ντίλιντζερ, μετήχθη από φυλακές της νότιας Ιντιάνα στο Κράουν Πόιντ, που θεωρείτο η ασφαλέστερη φυλακή της χώρας. Η ευρηματικότητα του Ντίλιντζερ, όμως, αποδείχθηκε ισχυρότερη. Ο κακοποιός σκάλισε ψεύτικο περίστροφο από ξύλο ή σαπούνι, βάφοντάς το μαύρο με βερνίκι παπουτσιών και απείλησε με αυτό τους φρουρούς του. Σαν να μην έφτανε αυτό, βγαίνοντας από το κτίριο του σωφρονιστηρίου, ο Ντίλιντζερ επέλεξε ως όχημα διαφυγής του το ολοκαίνουργο πανίσχυρο αυτοκίνητο Ford V8 της εκλεγμένης σερίφη της πόλης, Λίλιαν Χόλεϊ.
Στο «Στάλαγκ Λουφτ»
Λαμπρή σελίδα στην ιστορία των αποδράσεων γράφτηκε στο στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου «Στάλαγκ Λουφτ ΙΙΙ», κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το στρατόπεδο, υπό τη διοίκηση της γερμανικής πολεμικής αεροπορίας, βρισκόταν στα σύνορα Γερμανίας – Πολωνίας. Οι αδιάκοπες απόπειρες απόδρασης των συμμάχων αεροπόρων που κρατούνταν σε αυτό ενέπνευσαν το Χόλιγουντ και την κινηματογραφική ταινία «Η μεγάλη απόδραση». Τον Ιανουάριο του 1943, οι κρατούμενοι άρχισαν να σκάβουν τρεις σήραγγες, που ολοκληρώθηκαν τον Μάρτιο του 1944. Στις 24 Μαρτίου, 76 κρατούμενοι απέδρασαν. Μόλις τρεις από αυτούς κατάφεραν να φθάσουν στην Ελβετία, ενώ οι υπόλοιποι 73 πιάστηκαν, 50 από αυτούς παραδόθηκαν στην Γκεστάπο και εκτελέστηκαν χωρίς δίκη.
Η ευρηματικότητα των αιχμαλώτων πολέμου -για τους οποίους η απόδραση θεωρείτο υποχρέωση- αποδείχθηκε με τον καλύτερο τρόπο στη φυλακή-κάστρο του Κόλντιτς στη Σαξονία. Χάρη στην ειδική υπηρεσία της βρετανικής αντικατασκοπείας ΜΙ-9, με ειδίκευση στις αποδράσεις αιχμαλώτων πολέμου, οι κρατούμενοι στο Κόλντιτς απέκτησαν τα τεχνικά μέσα για να παραχαράσσουν γερμανικά έγγραφα και στρατιωτικές ταυτότητες.
Ελικόπτερο χρησιμοποιούν για να αποδράσουν τρεις κρατούμενοι, κατηγορούμενοι για τρομοκρατία, μέλη του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού, από τις φυλακές Μοντζόι του Δουβλίνου στις 31 Οκτωβρίου 1973. Ομάδα μαχητών του ΙRΑ νοίκιασε 5θέσιο ελικόπτερο από εταιρεία αερομεταφορών του Δουβλίνου και υποχρέωσε τον χειριστή να το προσγειώσει στο εσωτερικό προαύλιο της φυλακής. Οι φύλακες άργησαν να αντιδράσουν, καθώς νόμιζαν ότι το ελικόπτερο μετέφερε τον υπουργό Αμυνας, Πάντι Ντόνεγκαν, που επρόκειτο να επισκεφθεί τη φυλακή την ερχόμενη ημέρα. Η απόδραση έκανε την κυβέρνηση του Δουβλίνου να μεταγάγει τα κρατούμενα μέλη του ΙRΑ στη φυλακή ύψιστης ασφάλειας του Πορτλαουάζ, το προαύλιο της οποίας «ντύθηκε» με σύρματα για την πρόληψη νέων εναέριων αποδράσεων.
Ο Ζακ Μεσρίν
Ο Γάλλος Ζακ Μεσρίν, «μίστερ Τζακ» ή «Δημόσιος Κίνδυνος Υπ’ Αριθμόν 1» χτίζει τον μύθο του, όχι μόνο πάνω στις πολυάριθμες επιτυχημένες αποδράσεις του, αλλά και χάρη στην πολιτική του συνειδητοποίηση, που τον οδηγεί σε πραγματικό ιδεολογικό αγώνα κατά των τομέων υψίστης ασφαλείας των γαλλικών φυλακών. Η πιο εντυπωσιακή απόπειρα απόδρασης του Μεσρίν είναι αυτή του Σεπτεμβρίου 1972 στο Κεμπέκ του Καναδά. Ο Μεσρίν δραπετεύει με τον συγκρατούμενό του Ζαν-Πολ Μερσιέ από τις φυλακές Σεν Βενσάν ντε Πολ στις 21 Αυγούστου. Στις 3 Σεπτεμβρίου, οι δύο δραπέτες επιστρέφουν πάνοπλοι στην απομονωμένη στα δάση φυλακή και προσπαθούν, χωρίς επιτυχία, να απελευθερώσουν τους κρατουμένους, που εκείνη την ώρα προαυλίζονται.
Τα τελευταία χρόνια, ένας ακόμη Γάλλος, ο Πασκάλ Παγιέ, πολλάκις καταδικασθείς για ένοπλες ληστείες, χρησιμοποιεί και αυτός ελικόπτερο για να αποδράσει, περισσότερες από μία φορές. Ο Παγιέ χρησιμοποιεί έτσι το αγαπημένο του εναέριο μέσο για να αποδράσει από τη Λουίν το 2001, ενώ ένα χρόνο αργότερα επιστρέφει με ελικόπτερο στην ίδια φυλακή για να «περισυλλέξει» φίλους και συνεργούς του. Στις 14 Ιουλίου 2007, ημέρα της εθνικής εορτής της Γαλλίας, τέσσερις συνεργοί του Παγιέ καταλαμβάνουν ελικόπτερο από αερολέσχη και υποχρεώνουν τον πιλότο να πετάξει πάνω από την απομόνωση της φυλακής της Γκρας. Το ελικόπτερο προσγειώνεται στην οροφή, παραλαμβάνει τον Παγιέ και απογειώνεται χωρίς προβλήματα. Ο Παγιέ, όμως, συλλαμβάνεται δύο μήνες αργότερα στη Βαρκελώνη, εκδίδεται στη Γαλλία και καταδικάζεται το καλοκαίρι σε 15 χρόνια ειρκτή.