Ο Μάο ήταν ο τρίτος γιος της οικογένειας του Ι-τσανγκ. Του έδωσαν το όνομα Τσε-τουνγκ επειδή σύμφωνα με το χρονικό της πατριάς του, όλα τα παιδιά της γενιάς του έπρεπε να πάρουν το όνομα Τσε που σημαίνει «φωτίζω». Το τουνγκ δηλώνει την Ανατολή κι έτσι ολόκληρο το όνομα σημαίνει «φωτίζω την Ανατολή». Τα ονόματα αντικατόπτριζαν τη βαθιά ριζωμένη φιλοδοξία και προσδοκία των Κινέζων αγροτών να έχουν επιτυχημένους γιους. Η εκπαίδευση που για αιώνες σήμαινε τη μελέτη των κλασικών κειμένων του κομφουκιανισμού επέτρεπε σε οποιονδήποτε Κινέζο να γίνει μανδαρίνος. Οι αριστούχοι είχαν την ευκαιρία να συμμετάσχουν σε αυτοκρατορικούς διαγωνισμούς και να γίνουν ακόμη και πρωθυπουργοί. Με αυτό το σκεπτικό, την άνοιξη του 1902, ο Μάο πήγε σχολείο στο Σάοσαν. Τη διδακτέα ύλη αποτελούσαν τα κλασικά κείμενα του κομφουκιανισμού και φυσικά η ποίηση. («Μάο», Γιούνγκ Τζανγκ – Τζον Χάλιντεϊ).
Σε ηλικία 17 ετών, όμως, τα πάντα άλλαξαν. Ο Μάο έκοψε την κοτσίδα του, σύμβολο της αυτοκρατορικής εξουσίας, δίνοντας το πρώτο δείγμα γραφής. Η ιστορία της Κίνας αφηνόταν χρόνο το χρόνο στον μετέπειτα Μεγάλο Τιμονιέρη που για κάποιους υπήρξε ένας αυταρχικός εγωκεντρικός δικτάτορας. Οπως και να τον χαρακτήρισαν όμως, αυτός διαμόρφωσε την εικόνα της κομμουνιστικής Κίνας, η οποία στις μέρες μας παίζει με επιτυχία το ρόλο της συζύγου και της ερωμένης. Παραμένει πιστή στην κομμουνιστική δομή του κράτους, παράλληλα όμως συνάπτει σχέσεις με το καπιταλιστικό σύστημα. Αλλά αρκεί ο υλισμός για να διατηρηθεί η αίγλη και η συνέχεια στην αχανή κινεζική αυτοκρατορία; Οχι. Λείπει η πνευματική τροφή. Οι ηγεσίες ανησυχούν. Ο λαός προσκυνάει σ’ έναν θεό, τον καταναλωτισμό. Ισως γι’ αυτό η επιστροφή στις ρίζες της κινεζικής φιλοσοφίας επείγει. Ο Κομφούκιος μέλλει να γίνει σανίδα σωτηρίας.
Επιστροφή στον Κομφούκιο, λοιπόν. Ο Μάο κάποτε τον καταδίκασε ως φεουδάρχη διανοητή που δεν χωρούσε στο υλιστικό μαρξιστικό πάνθεον και οι μαοϊστές ζηλωτές φρόντισαν νωρίς να εξαφανίσουν οποιοδήποτε στοιχείο αναφερόταν στον μεγάλο φιλόσοφο, ακόμη και το σπίτι της οικογένειάς του. Σήμερα, οι διάδοχοι του Μάο συνειδητοποιούν ότι από τον λαό απουσιάζει η πνευματική διέγερση και ο πρόεδρος Χου Τζιντάο θεωρεί σχεδόν υποχρεωτική την επιστροφή στις ρίζες. Ανάμεσα στις διάφορες κρατικές πρωτοβουλίες που αναλαμβάνονται για την προώθηση της φιλοσοφίας του Κομφούκιου είναι το γύρισμα ταινίας με τη ζωή του. Ο γνωστός ηθοποιός Chow Yun – Fat (κάποιοι θα τον θυμούνται να συμπρωταγωνιστεί με την Τζόντι Φόστερ στην ταινία «Η Αννα και ο Βασιλιάς») αναλαμβάνει να υποδυθεί τον Κομφούκιο στην κινηματογραφική παραγωγή, το ύψος της οποίας θα ξεπεράσει τα 20 εκατ. δολ. Ο πρόεδρος της Κίνας Χου Τζιντάο δηλώνει οπαδός των αρχών του Κομφούκιου. Στηρίζεται σ’ αυτές και παροτρύνει τον λαό να μελετήσει «τη σοσιαλιστική εκδοχή της αξιοπρέπειας και της αιδούς» για να καταπολεμηθεί το όνειδος που διεισδύει ύπουλα στην κινεζική κοινωνία. Ο Κινέζος πρόεδρος ελπίζει ότι με τη διάδοση των αρχών του Κομφούκιου, η αρμονία και ο σεβασμός θα επιστρέψουν και τα «Ανάλεκτα» του διανοητή θα αντικαταστήσουν με πολύ έμμεσο τρόπο και σχεδόν φυσιολογικά το ιδεολογικά ξεπερασμένο Κόκκινο Βιβλίο του Μάο.
Παράλληλα με τον Κομφούκιο επιστρέφει και ο Μαρξ, αλλά σε μορφή μιούζικαλ! Κινέζοι παραγωγοί θα μεταφέρουν στη σκηνή το Κεφάλαιο του Μαρξ, εκλαϊκεύοντάς το. Αν ζούσε ο εμπνευστής της υπεραξίας (μαρξιστική θεωρία) φαντάζομαι ότι θα γινόταν έξαλλος με την εκκεντρική πρωτοβουλία που κατά πως λένε αποσκοπεί να διασκεδάσει την κινεζική μπουρζουαζία. Ο σκηνοθέτης Χι Νιαν, πάντως, διατείνεται ότι το μιούζικαλ θα έχει εκπαιδευτικό χαρακτήρα, αν και με στοιχεία Μπρόντγουεϊ… Γράφει ο Καζαντζάκης στο «Ταξιδεύοντας»: Αυτοκρατορία, δημοκρατία, κομμουνισμός! Χάος. Γιεν γιαπωνέζικα, λίρες εγγλέζικες, δολάρια, ρούβλια. Πατρίδα δεν υπάρχει, μήτε μια ράτσα, μήτε μια γλώσσα, μήτε μια θρησκεία. Πανσπερμία. Κι ο κάθε Κινέζος έχει μέσα στο κίτρινο στήθος του πλήθος ψυχές…