Οι κάτοικοι του Γραμματικού έχουν τη συμπαράστασή μας επειδή κανένας από μας δεν θα δεχόταν στην αυλή του τα σκουπίδια των άλλων. Δεν θα δεχόμασταν τη μόλυνση, την καταστροφή του φυσικού κάλλους και την απαξίωση των περιουσιών»…
Σε αυτές τις δύο περιεκτικές παραγράφους του προχθεσινού κύριου άρθρου της «Κ» καταγράφεται χωρίς προκαταλήψεις το δράμα που ζουν τα τελευταία χρόνια οι κάτοικοι του Γραμματικού. Τη δεινή θέση στην οποία έχουν περιέλθει από τότε που έμαθαν ότι είναι οι… εκλεκτοί των σκουπιδιών της υπόλοιπης Αττικής, μαζί με την Κερατέα και τη Φυλή, έως σήμερα που οι μπουλντόζες του εργολάβου προσπαθούν να εγκαταστήσουν στη θέση «Μαύρο Βουνό» της περιοχής έναν ΧΥΤΥ. Εφαρμόζοντας τον σχετικό νόμο και την, έστω με… χίλιους κόπους επιτευχθείσα, απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου.
Αλήθεια, γιατί μετά τα Ανω Λιόσια και τη Φυλή, δήμους στιγματισμένους από τις επίσημες χωματερές μας, αλλά και ζάπλουτους από τα εκατομμύρια της αντισταθμιστικής εισφοράς, επιμένουμε στη δημιουργία δύο ακόμη γκέτο σκουπιδιών μέσα στην πυκνοκατοικημένη Αττική; Γιατί δεν οδηγηθήκαμε σε μια άλλη κοινώς αποδεκτή λύση λίγα χιλιόμετρα έξω από τις πόλεις και τα εξοχικά προάστια; Γιατί δεν επελέγη, ας πούμε, μια περιοχή εφαπτόμενη της Εθνικής Οδού, κάπου στη Βοιωτία, περιοχή αδιάφορη οικιστικά, ακατάλληλη για γεωργική χρήση, συνορεύουσα με τη βιομηχανική ζώνη; ΄Η η λύση της Ριτσώνας που εισηγήθηκε το Πολυτεχνείο Κρήτης; Ποιος είναι ο δήθεν επιστημονικός λόγος που μας οδήγησε στα όμορφα βουνά του Γραμματικού; Μήπως για να ατενίζουν τα σκουπίδια των «ευγενών» περιοχών της Αττικής τον Ευβοϊκό; Σκουπιδότοπος με θέα…
Οπως και να το ονομάσουμε, ΧΥΤΑ (Χώρος Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων) ή ΧΥΤΥ (Χώρος Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων), φιλοδωρήσαμε τους συμπολίτες του Γραμματικού με ένα νεκροταφείο σκουπιδιών για έναν μόνο λόγο: για να μείνει ο τεράστιος τζίρος της αποκομιδής των απορριμμάτων στην Ενωση Δήμων και Κοινοτήτων Αττικής. Είναι πολλά τα λεφτά, περίπου μισό δισεκατομμύριο ευρώ, είναι μεγάλος ο κύκλος εργασιών, είναι εκατοντάδες τα μικρά και μεγάλα συμφέροντα. Είναι σίγουρη δουλειά. Τα σκουπίδια δεν περνάνε ποτέ κρίση…
Αραγε, η «θυσία» του Γραμματικού ή της Κερατέας δίνει οριστική λύση στο πρόβλημα ή ανοίγει μια ακόμα πληγή; Δυστυχώς δεν αποτελεί λύση. Γιατί του όποιου ΧΥΤΥ, θα έπρεπε να είχαν προηγηθεί τουλάχιστον τέσσερις θεμελιώδεις πολιτικές, που συμβαίνουν ήδη σε όλα τα πολιτισμένα κράτη του κόσμου: Μεγάλη εξόρμηση και θεσμοθέτηση κινήτρων για μείωση από τους πολίτες του όγκου των σκουπιδιών τους. Στη Δανία εφαρμόζοντας σύστημα «πληρώνω με βάση τα σκουπίδια που παράγω» μειώθηκε ο όγκος στο μισό! Δεύτερη θεμελιώδης προϋπόθεση, ο πλήρης διαχωρισμός των οργανικών από τα ανόργανα. Κανείς δεν θάβει στον 21ο αιώνα πλαστικά, χαρτιά, αλουμίνια, γυαλιά, μαζί με υπολείμματα τροφών. Στην Ελλάδα τα θάβουμε. Τρίτη πολιτική είναι, φυσικά, η ολοκληρωτική ανακύκλωση. Και τέταρτη, η κομποστοποίηση μέρους των οργανικών υπολειμμάτων. Τίποτε από αυτά δεν έχει γίνει, εκτός από μια ελάχιστη, κολοβή, προαιρετική ανακύκλωση, που σέρνεται ανάλογα με τον δήμο. Επομένως ο νέος ΧΥΤΥ θα ξεχειλίσει ταχύτατα. Η θυσία του Γραμματικού θα αποβεί, δυστυχώς, μάταιη.
