LE ΜΟΝDΕΕπιστροφή στη Σελήνη
Σαράντα χρόνια μετά την ιστορική αποστολή του «Απόλων 11» στη Σελήνη, η ίδια η ιδέα των επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων γίνεται στόχος ζωηρής κριτικής. Το επιστημονικό τους ενδιαφέρον είναι οριακό, αν υπολογιστεί το κόστος. Οι εναλλαγές των αστροναυτών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) δεν απασχολούν πλέον την κοινή γνώμη, η οποία στρέφεται περισσότερο προς τα περιβαλλοντικά ζητήματα και την κλιματική αλλαγή. Εχει λοιπόν νόημα να επιστρέψουμε στη Σελήνη και να στρέψουμε το βλέμμα προς τον Αρη; Το βραχυπρόθεσμο όφελος μπορεί να είναι περιορισμένο. Ωστόσο, οι επανδρωμένες πτήσεις θα μας επιτρέψουν να κρατήσουμε ζωντανές βιομηχανίες αιχμής, ενισχύοντας τις δυνατότητες της εφαρμοσμένης έρευνας, προς όφελος πληθώρας κλάδων, πέραν της διαστημικής βιομηχανίας. Επιπλέον, η ανθρωπότητα θα αναπτύξει τις δυνατότητες παρέμβασης στην τροχιά αστεροειδών, οι οποίοι θα μπορούσαν κάποια μέρα να γίνουν απειλητικοί. Δεν πρόκειται για επιστημονική φαντασία: το 2029, μια βολίδα διαμέτρου 270 μέτρων θα περάσει σε απόσταση 30.000 χιλιομέτρων από τον πλανήτη μας.
ΤΗΕ NEW YORK ΤΙΜΕS
Υποπτεύονται συγκάλυψη
Πέρασαν δύο μήνες από την ημέρα που η κυβέρνηση της Σρι Λάνκα ανακοίνωσε ότι οι αντάρτες Ταμίλ ηττήθηκαν. Χιλιάδες άμαχοι Ταμίλ εξακολουθούν, ωστόσο, να κρατούνται σε στρατόπεδα και αδυνατούν να έρθουν σε επαφή με ανθρωπιστικές οργανώσεις και δημοσιογράφους. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι αναζητεί ανάμεσα στους πολίτες, τους ενόπλους του παρελθόντος καθώς και ότι πρέπει να «καθαριστούν» τα χωριά από τις νάρκες προτού ο κόσμος γυρίσει στις εστίες του. Είναι πιθανό να κρύβονται Τίγρεις Ταμίλ ανάμεσα στους αμάχους. Ομως, οι έλεγχοι διαρκούν πολύ και οι ασφυκτικοί κυβερνητικοί περιορισμοί δημιουργούν υποψίες ότι καταβάλλεται προσπάθεια συγκάλυψης κάποιων εγκλημάτων πολέμου. Τα κράτη δωρητές, όπως η Ιαπωνία, οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. καθώς και ανθρωπιστικές οργανώσεις παρέχουν τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης στους πρόσφυγες, αλλά δεν λένε κουβέντα για την τραγική κατάστασή τους, φοβούμενοι προφανώς ότι αν μιλήσουν θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τα στρατόπεδα. Ο καλύτερος τρόπος να βοηθήσουν τους Ταμίλ είναι να απαιτήσουν να απελευθερωθούν και να μπει τέλος στην ταλαιπωρία τους.
FΙΝΑΝCΙΑL ΤΙΜΕS
Αντιφατικά μηνύματα
Καθώς το Δημοκρατικό Κόμμα της Ιαπωνίας πλησιάζει στην εξουσία, πρέπει να γίνει πιο σαφές σε τρεις τομείς. Αρχικά πρέπει να παρουσιάσει σχέδια πληρωμής των υποχρεώσεών του σχετικά με το επίδομα παιδιών και την υποστήριξη του εισοδήματος των αγροτών. Ασαφείς υποσχέσεις δεν αρκούν πλέον. Δεύτερον, έχει φιλόδοξα σχέδια σχετικά με τη λογοδοσία των γραφειοκρατών στους πολιτικούς, γεγονός που από μόνο του δεν είναι κακό, αλλά ο κακός χειρισμός του μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα, διαφθείροντας τους ανθρώπους που κράτησαν την ενότητα της χώρας κατά τη διάρκεια των χρόνων. Τέλος, το Δημοκρατικό Κόμμα έχει παρουσιάσει ενδιαφέρουσες ιδέες σχετικά με την εξωτερική πολιτική της χώρας, και συγκεκριμένα την αποκατάσταση των σχέσεών της με τις ΗΠΑ. Τα μηνύματα του κόμματος όμως είναι αντιφατικά, δείχνοντας τις εσωτερικές διαφωνίες και διαμάχες μεταξύ των μελών του. Περισσότερη σαφήνεια θα βοηθούσε πολύ αυτήν την περίοδο. Οι Ιάπωνες ψηφοφόροι θα επιλέξουν την αλλαγή σε κάθε περίπτωση. Αλλά τους αξίζει μία καλύτερη εικόνα του για πιο ακριβώς πράγμα ψηφίζουν.
ΤΗΕ GUΑRDΙΑΝ
Κοινωνική κινητικότητα
Μερικές φορές χρειάζεται να πει κάποιος το αυτονόητο. Η Βρετανία είναι μια άνιση κοινωνία. Η ελίτ κοιτάζει τα συμφέροντά της. Η φτώχεια παγιδεύει τους ανθρώπους από τη μια γενιά στην άλλη. Είναι δύσκολο να λέγονται τέτοιες αλήθειες: πίσω από το σύγχρονο επίστρωμά της, η βρετανική κοινωνία προσδιορίζεται από το ποιον γνωρίζεις και ποιοι είναι οι γονείς σου. Μερικά πράγματα έχουν βελτιωθεί, βεβαίως. Υπάρχει μεγαλύτερη ισότητα των δυο φύλων (αν και όχι αρκετή) κι επίσης μεγαλύτερη ισότητα ανάμεσα σε άτομα διαφορετικής φυλής. Ωστόσο, η προσπάθεια και τα προσόντα δεν ανταμείβονται όσο θα έπρεπε. Από ορισμένες απόψεις, φτωχά παιδιά που γεννήθηκαν το 1958 είχαν καλύτερες προοπτικές από εκείνα που γεννήθηκαν πέντε δεκαετίες μετά. Αυτό βεβαίως ήταν ένα από τα προβλήματα, που θα αντιμετώπιζαν οι Εργατικοί. Ωστόσο τα συμπεράσματα της έκθεσης του υπουργού Αλαν Μίλμπερν για την κοινωνική ανισότητα έδειξαν ότι το κόμμα απέτυχε. Αραγε τι πήγε λάθος; Εγιναν προσπάθειες, ξοδεύτηκαν χρήματα και οργανώθηκαν υποδομές, αλλά το κράτος φαίνεται ότι δεν έχει πάντα όλες τις απαντήσεις.
