Είναι πολιτικώς αφελές το επιχείρημα, ότι ο λαός τιμωρεί όποιον «παίζει με τους θεσμούς». Δεν τιμώρησε τον Ανδρέα Παπανδρέου, το 1985, όταν εξαπάτησε τον Κων. Καραμανλή μη υποδεικνύοντάς τον εκ νέου για την Προεδρία της Δημοκρατίας, παρά τα όσα άφηνε να διοχετευθούν για τα οποία είχε σχηματισθεί ακλόνητη πεποίθηση μέσα και στο ΠΑΣΟΚ. Δεν τιμώρησε ούτε για τη μεγαλύτερη θεσμική εξαπάτηση, την ψηφοφορία των «εγχρώμων» για την εκλογή του Χρ. Σαρτζετάκη. Η κίνηση του Ανδρέα ήταν εξόχως πολιτική. Ομως η πρωτοβουλία του σημερινού προέδρου του ΠΑΣΟΚ να διακηρύξει ένα χρόνο πριν από τη συνταγματική εκπνοή της θητείας του σημερινού προέδρου, ότι θα τον υπερψηφίσει αφού όμως προκαλέσει πρόωρη προσφυγή στην κάλπη, είναι πράγματι περιγραφή της ουσιαστικής βούλησης του συνταγματικού νομοθέτη, αλλά είναι μέρος του πολιτικού παιχνιδιού. Ισως στη χειρότερη περίπτωση σε επίπεδο πολιτικής ηθικής να μπορούσε να θεωρηθεί πολιτική αφέλεια ή αυταρέσκεια το ότι ανοίγει τα χαρτιά του από τόσο νωρίς, γεγονός που τον υποχρεώνει να μην κάνει πλέον πίσω, ακόμη κι αν ωριμότερες σκέψεις τον υποχρεώσουν σε επανεξέταση.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι τα δύο κόμματα εξουσίας έπαιξαν διαχρονικά με τη φωτιά στο θέμα αυτό, αλλά μόνον το ΠΑΣΟΚ θέτει εδώ και δεκατρία χρόνια θέμα συνταγματικής αναθεώρησης της σχετικής διάταξης, ώστε να αποσυνδεθεί η εκλογή του ανωτάτου άρχοντα από την πρόωρη διάλυση της Βουλής. Εζήλωσε μάλιστα και τη δόξα εκκρεμούς, προτείνοντας εκλογή από εκλεκτορικό σώμα ως τις αλλεπάλληλες ψηφοφορίες για την επίτευξη του «180», ως και την εκλογή προέδρου από το λαό, ενώ κάποιες μύχιες σκέψεις για θεσμοθέτηση του 151, συνάντησαν εν τη γενέσει τους τη σφοδρή αντίδραση των κεντρογενών στελεχών -Πεπονή, Βερυβάκη, Κρητικό, Βαλυράκη- περί τον αείμνηστο Γ. Αλευρά.
Οι οβιδιακές αυτές μεταμορφώσεις, προσέδωσαν στον υπαρκτό στην επιστήμη και στην πολιτική προβληματισμό για την αποσύνδεση εκλογής και διάλυσης της Βουλής, χαρακτήρα μάλλον ευκαιριακής αντιμετώπισης ενός τόσο σημαντικού θέματος. Από την άλλη πλευρά η ΝΔ αρκέστηκε μάλλον για την τιμή των όπλων σε προτάσεις – απόπειρες χλομής επαναφοράς αρμοδιοτήτων του ανωτάτου άρχοντα, από τις πλέον ανώδυνες που περιέκοψε η αναθεώρηση του 1986. Επισήμως απέρριπτε οποιαδήποτε σκέψη αλλαγής, αλλά στελέχη περί τον Κων. Μητσοτάκη διατηρούσαν αναμμένη τη σπίθα της άμεσης εκλογής από το λαό.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επέλεξε το ρίσκο των ανοικτών χαρτιών, ακόμη κι αν διακυβεύει την αξιοπιστία του. Δεν είναι τυχαίο ότι τόσο στην αναθεώρηση του 2001, όσο και του 2006 ο Ευ. Βενιζέλος, αλλά και ο Ανδ. Λοβέρδος, πνευματικά τέκνα του Δ. Τσάτσου, πήραν σαφέστατες αποστάσεις από τις αλλεπάλληλες προτάσεις για το «προεδρικό». Ο κ. Παπανδρέου αποφάσισε μόνος να αναιρέσει όσα έλεγε. Σήκωσε το βάρος της απόφασης μόνος και μόνος ή θα χρεωθεί ή θα πιστωθεί το αποτέλεσμα.
