Τα πράγματα ήρθαν έτσι, που, ενώ έχουμε καύσωνα, ακόμα και την πιο ζεστή ημέρα του καλοκαιριού να συζητάμε για γρίπη. Μια νόσος η οποία κατά κανόνα μας απασχολεί τον χειμώνα κλέβει την παράσταση εδώ και εβδομάδες. Το απόφθεγμα του Ουμπέρτο Εκο «δεν υπάρχουν ειδήσεις τον Αύγουστο» δεν επαληθεύθηκε απόλυτα ποτέ. Είναι γεγονός όμως ότι η ειδησεογραφία εκεί, μετά τα μέσα Ιουλίου, αρχίζει να παρουσιάζει κάμψη και, σταδιακά, φθάνουμε να κυνηγάμε την είδηση… με το τουφέκι. Ενα θέμα σαν κι αυτό της γρίπης αποδεικνύεται σωτήριο: αφορά τον πληθυσμό στο σύνολό του. Δεν είναι μια ασθένεια που περιορίζεται σε μία πληθυσμιακή ομάδα. Ολοι είμαστε εν δυνάμει ασθενείς, όλοι απειλούμαστε. Μέχρι εκεί, όλα καλά. Το πρόβλημα αρχίζει από εκεί και πέρα: για τη νέα γρίπη έχουν ακουστεί, από στόματα ειδικών και μη, όλα τα πιθανά σενάρια. Από την εκδοχή «είναι μια γρίπη όπως όλες οι άλλες, θέλει την προσοχή που δείχνουμε κάθε φορά που αρρωσταίνουμε με γρίπη και εάν δεν προσέξουμε, αυτή μπορεί να έχει σοβαρές παρενέργειες» μέχρι την εκδοχή «βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μία από τις μεγαλύτερες απειλές πανδημίας και πρέπει να κάνουμε ό, τι μπορούμε για να προστατευθούμε από τον ιό. Θα υπάρξουν θύματα, θα έχουμε σοβαρές συνέπειες στην οικονομία, θα παραλύσει κάθε δραστηριότητα». Στο ενδιάμεσο, φήμες, εκτιμήσεις, κινδυνολογία, αλλά και επιτήδειοι, που αναγνωρίζουν πάντα την ευκαιρία να βγάλουν χρήματα.
Στη Βρετανία, πριν προλάβει η γρίπη να δημιουργήσει προβλήματα, πρόλαβαν οι άνθρωποι. Εκείνοι που ασπάστηκαν τη θεωρία «είναι καλύτερα να κολλήσει κανείς τη γρίπη τώρα που είναι καλοκαίρι και τα συμπτώματα θα είναι πιο ήπια και πριν ο ιός μεταλλαχθεί σε κάτι πιο επικίνδυνο». Αποτέλεσμα, τα λεγόμενα «πάρτι γρίπης», συναθροίσεις με σκοπό τη μετάδοση του ιού, που εκτόξευσαν τον αριθμό των κρουσμάτων στη χώρα σε περισσότερα από 100.000.
Στην Ελλάδα η αντίδραση και σε αυτή τη νέα «απειλή» ήταν τυπικά ελληνική: πριν καταγραφεί επισήμως το πρώτο κρούσμα στη χώρα μας, τα φαρμακεία άδειασαν από τα αποθέματα αντιγριπικών φαρμάκων που υπήρχαν στα ράφια. Οσοι πρόλαβαν πήραν, πριν αποφασισθεί η δέσμευση των υπολοίπων αποθεμάτων, που φυλάσσονταν σε αποθήκες, καθώς κινδυνεύαμε να γεμίσουμε τα οικιακά φαρμακεία με αντιγριπικά και να μείνουν χωρίς φάρμακα ιατρεία και νοσοκομεία και όσοι, τέλος πάντων, θα τα χρειάζονταν πραγματικά. Κάτι ανάλογο έγινε, τώρα πια που έχουμε κι εμείς τα κρούσματά μας, με τα εμβόλια για πνευμονιόκοκκο: μόλις έγινε γνωστό ότι μπορούν να βοηθήσουν ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της γρίπης, εξαφανίσθηκαν από τα ράφια των φαρμακείων. Προσωπικά γνωρίζω ανθρώπους που ούτε υπερήλικες είναι ούτε αντιμετώπισαν ποτέ πρόβλημα πνευμονίας ώστε να ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες. Εσπευσαν, όμως, να προμηθευθούν το εμβόλιο και να εμβολιασθούν. Αποτέλεσμα, άνθρωποι που πραγματικά θα έπρεπε να εμβολιασθούν να μην το βρίσκουν.
Η νέα γρίπη μπορεί να αποδειχθεί περισσότερο απειλητική από την εποχική. Απειλητικότερος όλων, όμως, είναι ο πανικός και η απώλεια ευθυκρισίας που επιφέρει.
