Τελικά, ακόμη και αν διαθέτουμε την καλύτερη φυσική κατάσταση και τον πιο ανθεκτικό οργανισμό, φοβάμαι ότι θα νοσήσουμε από την γρίπη των χοίρων γιατί μέχρι να εκδηλωθεί, αν εκδηλωθεί, η πανδημία θα έχει χτυπήσει κόκκινο το νευρικό μας σύστημα, θα έχουν εξασθενήσει δραματικά οι ψυχικές μας αντοχές και θα έχει καταρρεύσει το ανοσοποιητικό μας.
Πριν συμπληρωθεί το πρώτο πεντάλεπτο στα δελτία των οκτώ, το στομάχι έχει ανακατευτεί, οι σφυγμοί έχουν ανέβει και η αναπνοή έχει γίνει κοφτή και άστατη. Μάταια προσπαθεί ο κάθε ψύχραιμος τηλεθεατής να επιστρατεύσει τη λογική του και να εκπαιδεύσει τα αυτιά του να ακούσουν τους επιστήμονες που επιμένουν ότι η νέα γρίπη είναι πιο καλοήθης από τη συνήθη χειμερινή γρίπη και ότι δεν χρειάζεται πανικός, αλλά σωστή ενημέρωση και προετοιμασία. Το λένε και το ξαναλένε οι άνθρωποι, με όλους τους τρόπους και σε όλους τους τόνους, αλλά κανείς δεν ακούει. Τσακίζουν οι αντιστάσεις από τον τόνο της φωνής των παρουσιαστών που κορυφώνουν κάθε δέκα δευτερόλεπτα για να δώσουν το κατάλληλο τέμπο στη μετάδοση και μετά στηλιτεύουν τους πανικόβλητους που τρέχουν στα φαρμακεία και σηκώνουν ό, τι εμβόλιο βρουν μπροστά τους. Αφήστε πια εκείνα τα γραφικά με το υπερμέγεθες στέλεχος του ιού που απεικόνιζεται πάντα με κόκκινο για να ερεθίζει στο έπακρο τις αισθήσεις και που κανείς δεν αναρωτιέται ποια η συμβολή της συγκεκριμένης γνώσης στην ενημέρωση των πολιτών.
Εντάξει. Κάποια στιγμή θα τελειώσει το πρώτο θέμα και θα έρθει το επόμενο, συνεχίζει να ελπίζει ο τηλεθεατής. Ναι. Αλλά είναι χειρότερο από το προηγούμενο, αφού δεν αφορά την ίδια τη γρίπη, αλλά την πολιτική αντιπαράθεση γύρω από την ετοιμότητα για την αντιμετώπισή της. «Εμείς δικαιωθήκαμε που λέγαμε εδώ και καιρό τι πρέπει να γίνει», λέει ο ένας μονότονα – χωρίς φυσικά να θεωρεί αναγκαίο και να διευκρινίσει τι πραγματικά πιστεύει ότι πρέπει να γίνει. Αλλωστε, έτσι κάνει και για όλα τα άλλα. «Εχουμε κάνει ό, τι χρειάζεται» απαντά ο άλλος με επίσης εντυπωσιακή απολυτότητα, χωρίς και αυτός να αναγνωρίζει ότι σε μία τόσο απαιτητική συνθήκη, όσες μέριμνες και αν ληφθούν δεν είναι ποτέ αρκετές και ότι σε πρωτόγνωρες καταστάσεις και η παραμικρή βοήθεια είναι πολύτιμη έως αναγκαία. «Εμάς δεν μας έχει ενημερώσει κανείς» γκρινιάζουν άλλοι, πάντα με καταγγελτικό τόνο, λησμονώντας και αυτοί ότι σε τέτοιες συνθήκες σημασία έχει ο καλύτερος δυνατός συντονισμός και όχι η τήρηση του πρωτοκόλλου ή οι κομματικές αναφορές και τα προσωπικά.
Και όλοι, μα όλοι, περιλαμβανομένων και πολλών ΜΜΕ, χρησιμοποιούν ακριβώς την ίδια φρασεολογία που χρησιμοποιούν για οποιοδήποτε άλλο θέμα. Σαν να μην είναι άλλης έντασης και άλλης ποιότητας η προετοιμασία για μια ενδεχόμενη πανδημία του πληθυσμού από μία συνήθη αντιπαράθεση για ζητήματα τρέχουσας επικαιρότητας. Σαν τυφλοσούρτης. Με τη γνωστή προχειρότητα, με επιφανειακή προσέγγιση, με ισχυρές δόσεις λαϊκισμού, με τη συνήθη τρομολαγνεία που στις μέρες μας γνωρίζει δόξα λαμπρή. Λες και υπάρχει περίπτωση να βγει κάποιος κερδισμένος από την υπόθεση της γρίπης.
Αυτό είναι πιο επικίνδυνο και από την ίδια τη γρίπη, η οποία πιθανότατα θα περάσει χωρίς να αφήσει σημάδια στον κάθε οργανισμό που θα επισκεφθεί. Και γι’ αυτήν την ασθένεια δεν υπάρχουν ούτε εμβόλια ούτε μαγικά σκευάσματα, χάπια από τις ζούγκλες του Αμαζονίου ή κλιματιστικά που ψεκάζουν απολυμαντικά, σαν αυτά που εσχάτως έχουν κατακλύσει το Ιντερνετ, πουλώντας στους ανυποψίαστους ελπίδα για ισχυρή προστασία από τη γρίπη των χοίρων. Η πρόκληση σύγχυσης μέσα από την καλλιέργεια πανικού, γενικώς και αορίστως, είναι εξίσου καταδικαστέα και επικίνδυνη με τον κατ’ επάγγελμα καθησυχασμό…
