Τον Μιχάλη Χριστοφοράκο πρέπει να τον αποκαλούμε κύριο ή όχι; Αν ανατρέξουμε στο βιογραφικό του, στον επιχειρηματικό του βίο, στις συναναστροφές και φωτογραφίσεις με εκλεκτά πρόσωπα του πολιτικού και ευρύτερου δημόσιο βίου, ήταν κύριος με το «Κ» κεφαλαίο. Εως πρότινος. Γιατί το τελευταίο διάστημα, ως είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις, ουδείς από αυτούς που έτρωγαν κι έπιναν μαζί τον αναγνωρίζει, όλοι «σφυρίζουν κλέφτικα».
Αν αποδειχθεί ότι ο κ.(;) Χριστοφοράκος εγκλημάτησε κατά του ελληνικού Δημοσίου, εκμεταλλευόμενος -σε βάθος χρόνου- ισχνές αντιστάσεις πολιτικών προσώπων, δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: Ή είχε του χεριού του όποιους και για ό,τι ήθελε ή αυτοί που χαριεντίζονταν μαζί του δεν άκουγαν, δεν ήξεραν, δεν υποψιάζονταν τίποτα για μίζες. Και βέβαια δεν συνιστά αδίκημα να νιώθεις φίλος (ή ευεργετημένος) με έναν άνθρωπο που ύστερα από καιρό καθίσταται υπόδικος, άλλωστε οι φιλίες στα δύσκολα δοκιμάζονται. Ελα όμως που τα τελευταία χρόνια ανθεί στη χώρα μας η φράση (από χείλη γραφικών και μη) «η αλήθεια θα λάμψει»…
Εχοντας στοιχειώδη γνώση του όγκου δουλειάς εισαγγελέων και ανακριτών, απορώ με τις φυσικές και ψυχικές αντοχές των λειτουργών της Θέμιδας. Σας υπενθυμίζω, αγαπητοί αναγνώστες, το μέγα σκάνδαλο των ομολόγων και την παιγνιώδη διαχείριση κεφαλαίων Ταμείων, δηλαδή χρημάτων εργαζομένων. Μετά δύο χρόνια και βάλε -και αυτό δεν είναι μόνον πρόβλημα Δικαιοσύνης αλλά και της Δημοκρατίας μας- ποια αλήθεια έλαμψε; Ποιοι ενεχόμενοι καταδικάστηκαν ή επέστρεψαν αθώοι στον δημόσιο βίο;
Βεβαίως, το τεκμήριο της αθωότητας δεν έχει σχέση με το λαϊκό αίσθημα, έτσι έως την ώρα της καταδίκης όσοι βρίσκονται ένα βήμα πριν από το εδώλιο δικαιούνται να απαιτούν να τους αποκαλούμε «κυρίους». Θυμίζω π.χ. τα λόγια συνηγόρων κατηγορουμένων για την υπόθεση απαγωγής του επιχειρηματία Περ. Παναγόπουλου. Βαρυποινίτες (για άλλα αδικήματα) ή υπόδικοι προσημειώνονται από τους δικηγόρους ως «κύριοι». Ο κ. Βλαστός, ο κ. Σκαφτούρος, ο κ. Τρομπούκης κ.ά.
Εχω την αίσθηση ότι αν το περιώνυμο πολιτικό σύστημα επιθυμούσε διακαώς να αυτοκαθαρθεί (για άλλη μια φορά) δεν θα έπαιζε κρυφτούλι με τον κ.(;) Χριστοφοράκο και το σίριαλ της έκδοσής του, ούτε θα οχυρωνόταν πίσω από τη βραδύτατη Δικαιοσύνη. Εάν ο Μιχ. Χριστοφοράκος αποδειχθεί αληθινός κύριος και δεν προδώσει παλιές φιλίες απ’ όπου κι αν προέρχονται ή η μνήμη του αποδειχθεί επιλεκτική; Η τεχνική Siemens εγγυόταν…