Είναι φανερό ότι πλέον οι Αμερικανοί αφήνουν στην άκρη το Ιράκ και ασχολούνται όλο και περισσότερο με το Αφγανιστάν. Με το που ανέλαβε ο πρόεδρος Ομπάμα, διέταξε τη σταδιακή απόσυρση στρατιωτών από το Ιράκ και ενίσχυση των στρατευμάτων στο Αφγανιστάν.
Το Αφγανιστάν ήταν η λογική επόμενη κίνηση των Αμερικανών αμέσως μετά την 11η Σεπτεμβρίου: στις σπηλιές και στα βουνά του κακοτράχαλου αυτού τόπου κρυβόταν και ο ίδιος ο Οσάμα Μπιν Λάντεν. Τον Μάρτιο του 2003 όμως πραγματοποιήθηκε η εισβολή στο Ιράκ και όλοι ξεχάσαμε τι συνέβαινε στο Αφγανιστάν. Στην ουσία οι επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν μετατράπηκαν στα μάτια του υπόλοιπου κόσμου σε κάτι σαν «σκιαμαχία», σε πόλεμο-φάντασμα. Ηταν άραγε έτσι και για τους Αμερικανούς αξιωματούχους του Πενταγώνου; Φυσικά και όχι. Ωστόσο, το Ιράκ ήταν ένα στοίχημα που το δίδυμο Μπους-Τσένι θεωρούσε πως έπρεπε πάση θυσία να κερδηθεί ή έστω να φαίνεται ότι κερδήθηκε: η σκηνή με τον τότε πρόεδρο Μπους με στολή πιλότου καταδιωκτικού πάνω στο αεροπλανοφόρο να λέει στις κάμερες «Mission accomplished» είναι μία από τις πιο θλιβερές και συνάμα κωμικές στιγμές στην ιστορία της νεότερης αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής – ήταν αυτό που οι ίδιοι οι Αμερικανοί θα χαρακτήριζαν ως pathetic.
Το Ιράκ δεν κερδήθηκε – οι Αμερικανοί φαίνεται να τα μαζεύουν όχι με τον ίδιο ντροπιαστικό τρόπο που τα μάζεψαν από το Βιετνάμ, η αποτυχία όμως είναι δεδομένη.
Αυτή τη στιγμή, όλο και περισσότερα αμερικανικά έντυπα αφιερώνουν σελίδες στο Αφγανιστάν. Στο τελευταίο τεύχος του Time, η ανταπόκριση του Aryn Baker ξεκινά ως εξής: «Για να καταλάβει κανείς γιατί η Αμερική και οι σύμμαχοί της χάνουν τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, αναλογιστείτε τι συνέβη πίσω από μια φονική επίθεση. Στις 6 Ιουλίου, στην βόρεια επαρχία του Κουντούζ, ισχυρός αυτοσχέδιος εκρηκτικός μηχανισμός εξερράγη κάτω από τις ρόδες ενός αμερικανικού humvee. Τέσσερις στρατιώτες σκοτώθηκαν, όπως επίσης ο διερμηνέας τους και ένας περαστικός. Η αυτοσχέδια βόμβα συναρμολογήθηκε με εξαρτήματα (goods) αγορασμένα από την τοπική λαϊκή αγορά. Ο άνθρωπος που τοποθέτησε τη βόμβα πιθανώς να πληρώθηκε με την τρέχουσα αμοιβή των 750 δολαρίων, σύμφωνα με κυβερνητικούς αξιωματούχους, ή και περισσότερα, αρκεί να είχε τους νεκρούς στρατιώτες σε βίντεο για απόδειξη. Μολονότι οι ντόπιοι Ταλιμπάν κάλυψαν τα έξοδα και την αμοιβή του, είναι πολύ πιθανό τα μετρητά να προήλθαν από δωρεές της διεθνούς κοινότητας προκειμένου να ξαναχτιστούν δρόμοι, γέφυρες, κλινικές και σχολεία στο Αφγανιστάν».
Ο Αμερικανός ανταποκριτής κάνει επίσης λόγο για οργανωμένο έγκλημα στη χώρα, το οποίο ενισχύει τους Ταλιμπάν σε μεγάλο βαθμό. Το 2005 στην Κορέα είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω για λίγα λεπτά με έναν Αμερικανό αλεξιπτωτιστή (νομίζω ότι ανήκε στην ιστορική 82η Αερομεταφερόμενη Μεραρχία), συνοδό μας στο στρατόπεδο της Πανμουντζόν, στα σύνορα με τη Βόρεια Κορέα. Δεν ήταν ομιλητικός, όταν όμως μου είπε ότι είχε κάνει «δύο tour στο Ιράκ και ένα στο Αφγανιστάν», του ζήτησα να μου κάνει μια σύγκριση. Δεν κατάλαβα τότε γιατί -δεν μου το διευκρίνισε κιόλας- αλλά το Αφγανιστάν ήταν ένα «φρικτό μέρος για πόλεμο». Τώρα μάλλον θα καταλάβουμε όλοι το λόγο.