H εικόνα υπουργών και βουλευτών να διαγκωνίζονται σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα προκειμένου να… πείσουν τον πρωθυπουργό να μην οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές θα μπορούσε να είναι ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για το πολιτικό σύστημα. Αλλωστε, τύποις, είναι οι ίδιοι οι βουλευτές που με την ψήφο εμπιστοσύνης τους αναδεικνύουν τον εκάστοτε πρωθυπουργό. Η, υποτιθέμενη, «γαλάζια εξέγερση», λοιπόν, θα μπορούσε να αποτελεί δείγμα δημοκρατίας, απόδειξη ότι ο κομματικός μηχανισμός και η κοινοβουλετική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας λειτουργούν δημοκρατικά. Και φθάνει μέχρι του σημείου να αμφισβητήσει τον ηγέτη της.
Λυπάμαι, αλλά η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Οι βουλευτές «βγαίνουν» στα ερτζιανά γιατί… δεν έχουν πού αλλού να πουν τον καημό τους. Πόσες συνεδριάσεις «μετράει» η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος από το 2004; Ενδεχομένως, λιγότερες από δέκα. Και στις περισσότερες εξ αυτών ομιλεί ο πρωθυπουργός, ενδεχομένως και κάποιος υπουργός και οι βουλευτές χειροκροτούν χωρίς να τοποθετούνται.
Πόσες συνεδριάσεις προγραμματίστηκαν για την Κεντρική Επιτροπή του κόμματος; Την τελευταία διετία, μόλις μία. Για λόγους «οικονομίας χώρου» δεν αναφέρομαι στα υπόλοιπα όργανα που ουδέποτε συνεδρίασαν. Ακόμη και το υπουργικό συμβούλιο, όταν σπανίως συγκληθεί, περιορίζεται στις κατευθύνσεις που δίνει ο πρωθυπουργός προς τους υπουργούς. Ως αποτέλεσμα, βουλευτές και υπουργοί δεν έχουν, πραγματικά, πού να πουν την άποψή τους και, κυρίως, άλλο τρόπο να μεταφέρουν την άποψη της «εκλογικής βάσης» προς το κέντρο λήψης των αποφάσεων. Η αλήθεια είναι ότι οι ψηφοφόροι της Ν. Δ. διόλου θετικοί είναι μπροστά στο ενδεχόμενο των εκλογών. Κάτι ζητούν, κάτι περιμένουν ή, απλώς, δεν θέλουν να δουν το κόμμα που ψήφισαν να «παραχωρεί», όπως λένε, την εξουσία. Βουλευτές αλλά και μέλη της κυβέρνησης μεταφέρουν σε δημοσιογράφους διαλόγους με ψηφοφόρους τους. «Αν ο Καραμανλής θέλει να πάει σε εκλογές, ας πάει μόνος του, οι βουλευτές να μην συμμετέχετε» (!) μου μετέφερε, χθες, τη φράση Θεσσαλού αγρότη, υπουργός της κυβέρνησης.
Ως αποτέλεσμα, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και εφημερίδες μετατρέπονται σε «βήμα» για τους γαλάζιους προκειμένου να στείλουν μηνύματα. Αφενός προς το Μέγαρο Μαξίμου, κυρίως όμως προς τους ψηφοφόρους τους στις εκλογικές περιφέρειες. Οι δηλώσεις εναντίον των εκλογών αποτυπώνουν, επί της ουσίας, την εκλογική ετοιμότητα όσων τις παραχωρούν. «Φωνάζουν», λένε, «για να ακουστούν οι ψηφοφόροι μας». Φωνάζουν, κυρίως, για να τους ακούσουν οι ψηφοφόροι τους. Και για να μη θεωρηθεί ότι το πρόβλημα είναι μόνον η έλλειψη δημοκρατικών διαδικασιών στα δύο κόμματα εξουσίας, αμφιβάλλω αν όλα όσα λέγονται δημοσίως τα τελευταία 24ωρα θα μπορούσαν να ειπωθούν και στο πλαίσιο μίας εσωκομματικής διαδικασίας και, κυρίως, παρόντος του εκάστοτε αρχηγού. Εκεί ο αρχηγός, συνήθως, δεν κρίνεται αλλά χειροκροτείται…