Σε δραματικό αδιέξοδο φαίνεται ότι έχει φθάσει η Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ). Σε έγγραφο, που απέστειλε χθες στον Τύπο, ο πρύτανης της Σχολής, κ. Τρ. Πατρασκίδης, περιγράφει αναλυτικά την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η σχολή, λόγω έλλειψης διοικητικού προσωπικού. Αν και η Σύγκλητος είχε αποφασίσει στις 15 Ιουλίου να αναστείλει τη λειτουργία της ΑΣΚΤ, ωριμότερη σκέψη οδήγησε στην άρση της απόφασης αυτής για να μην προκληθεί πρόσθετο κοινωνικό πρόβλημα, ενόψει μάλιστα και των εισαγωγικών εξετάσεων που αρχίζουν τη Δευτέρα.
Ο κ. Πατρασκίδης, ψύχραιμος και σοφά ποιών, προσπαθεί να διασώσει τη λειτουργία της σχολής. «Ολοι έχουν ανάγκες στην Ανώτατη Εκπαίδευση», έλεγε χθες σε τηλεφωνική επικοινωνία, «αλλά εμείς έχουμε και ειδικές ανάγκες». Η Πινακοθήκη της ΑΣΚΤ δεν μπορεί στην ουσία να λειτουργήσει, στο μεταπτυχιακό των Εικαστικών δεν υπάρχει κανένας διοικητικός υπάλληλος, στο νέο Τμήμα Θεωρητικών, που μπαίνει τώρα στον τέταρτο χρόνο του, υπάρχει μία μόνο γραμματέας, κ.ο.κ.
Η ΑΣΚΤ εξυπηρετήθηκε για ένα διάστημα με τις συμβάσεις από ευρωπαϊκά προγράμματα (15 άτομα «υψηλής μόρφωσης και επαγγελματισμού»), αλλά αυτές έληξαν στις 31 Μαΐου. Σε αντικατάσταση αυτών των συμβασιούχων με προσόντα, που είχαν εκπαιδευθεί, το ΥΠΕΠΘ δίνει στη Σχολή δέκα άτομα μέσω ΑΣΕΠ με μόνο κριτήριο τις γνώσεις Αγγλικής.
Η κατάσταση στην ΑΣΚΤ είναι χρόνια. Στα τελευταία 22 χρόνια, η Πολιτεία «έδωσε» δύο μόνιμους υπαλλήλους, έξι από μετατάξεις και συμβασιούχους (που μόλις μαθαίνουν τη δουλειά, φεύγουν). Εν τω μεταξύ, οι μόνιμοι συνταξιοδοτούνται και η ανανέωση είναι ανύπαρκτη. Σε ποια, άραγε, άλλη ευρωπαϊκή χώρα η πρώτη Σχολή για τις Καλές Τέχνες (από την οποία μάλιστα πέρασαν οι μορφές της ελληνικής τέχνης) να υπολειτουργεί και να εκλιπαρεί για να επιτελέσει στοιχειωδώς (δηλαδή, με ηρωισμό) το έργο της… Το δικαίωμα της ΑΣΚΤ (όπως και όλων των Σχολών) να λειτουργήσει με αξιοπρέπεια είναι ένα ζήτημα κεντρικό. Η αφαίρεση αυτού του δικαιώματος είναι ενδεικτική για το πώς νοείται η επένδυση στο μέλλον σε αυτή τη χώρα.