ΥΠΟΒΟΛΕΙΟ

Τι να γράφουμε τώρα εμείς μετά τα όσα είπε ο Καραμανλής χτες βράδυ στη Θεσσαλονίκη. Ο,τι και να είπε! Ο,τι! Ως αφελές κωθώνι άκουσα ειδήμονα και εξεπλάγην: «Αυθαίρετα κτίσματα δεν υπάρχουν πουθενά στην Ευρώπη, πλην (ιώ ιώ!) Αλβανίας, Τουρκίας και Ελλάδας». Το Τρίο Μπες-κάντο. «Σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή ή άλλη ευνομούμενη χώρα», σπρώχνει το μαχαίρι βαθύτερα ένας πρώην διευθυντής δασών του υπουργείου Γεωργίας στο ραδιόφωνο, «αν έβγαινε κάποιος κι έλεγε ότι του ανήκει οικόπεδο μέσα σε δάσος, τον περίμενε παλούκι στο Σύνταγμα». Κι αν το ‘χτιζε κιόλας; Αυτά όμως τα ακούν και ρεύονται τα τσακάλια που δεκαετίες τώρα στήνουν «οικοπεδικούς συνεταιρισμούς» για να αξιώνουν μετά πλαγιές, δάση και ρεματιές σαν να ‘ναι του παππού τους αμπελοχώραφα. Ολοι ξέρουμε εκτός από τους εκάστοτε κυβερνήτες μας την απέθαντη μηχανή: κάνας απόστρατος, οπωσδήποτε ένας λεχρίτης δικηγόρος κι ένας σαβουροφάης συμβολαιογράφος, δυο τρεις φτωχοδιάβολοι που είχαν χωραφάκια εκεί γύρω για να δώσουν «τίτλους», πέντε τραπεζοϋπάλληλοι (ας πούμε) που λαμβάνουν μερίδα τζαμπέ και ιδού «Οικοπεδικός Συνεταιρισμός Τραπεζοϋπαλλήλων Χορευτικούπολης Υμηττού «Ο Αγιος Περδικάριος»» -κάποιος άγιος α πα ραι τή τως μέσα. Συνέχεια με κάποιον πολιτευτή, βουλευτή ή και υπουργό οι βαρβάτοι. Χρόοονια τώρα. (Θα έχουν αναπτυχθεί και πιο σύγχρονες μηχανές, εγώ μάλλον αρχαίον αραμπά περιγράφω). «Χειμωνιάτικο παραμύθι» στην Επίδαυρο: Σπουδαίοι ηθοποιοί, σημαντική παράσταση αλλά όχι τόσο ευφρόσυνη, όχι τόσο χυμώδης και πολύχρωμη όσο εκείνη του Πίτερ Χολ πριν από 20 χρόνια στον ίδιο χώρο. Ακόμη και την «ταπεινότερη» της Λίλο Μπάουρ στο Αμόρε του Χουβαρδά πολύ πιο δροσερή τη θυμάμαι. Α, είδα επιτέλους κι εγώ «Πέρσες» του Γκότσεφ. Και έμεινα. Γιατί έγινε, παιδιά, τόσος σαματάς; Που έκανε κωλοτούμπες το φάντασμα του Δαρείου με τιράντες; Δεν θα έκανε μες στον τάφο του αν άκουγε αυτά που άκουσε εξελθών; Δεν μου έφτασαν όμως κάτι τέτοια για να νιώσω το έργο ανασκολοπισμένο. Αν ήταν έτσι οι ανασκολοπισμοί, τότε τι έπρεπε να γίνει στην Επίδαυρο όταν ο άρτι τυφλωθείς και αιμάσσων Οιδίπους-Κιμούλης χόρευε ζεϊμπέκικο με τον Νταλάρα αυτοπροσώπως πάνω από το κεφάλι του; Ούτε γιούχα ακούστηκαν τότε ούτε μύτη κριτικής άνοιξε. (Και πώς ν’ ανοίξει, θα πεις. Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι βαριά βουλωμένη). Δεν λέω ότι είναι καλή παράσταση αυτοί οι Πέρσες-μπένετον στοιχεία της ωστόσο τα βρήκα ενδιαφέροντα. Και περισσότερα ποοολύ δήθεν. «Φρέσκια ματιά» το μιλάτε ο Χορός όλοι μαζί; Το κάντε σαν σπαστικά ή φρενοβλαβή; Ο φορτικότατος «Τρελός» που περιφερόταν αναιτίως, με τη γάμπα γυμνή και την άλλη κοκκινοκαλτσάτη, τι εύρημα! Ασε που άκουσα να στομφάρει ασύστολα κάποιον ο οποίος μέρα-νύχτα διαδηλώνει κατά «χλαμύδας και στόμφου». Αλλά αγαρμποσύνες και φτηναδούρες έχουμε δει μπόλικες στην Επίδαυρο. Πρόκληση όμως ή ψώρα «αποδόμησης» σ’ αυτή την παράσταση εγώ δεν είδα -τέτοια τουλάχιστον που να εξηγεί γιουχάισμα. Εκτός κι αν αρχίζω να συνηθίζω κι εγώ το πρόσωπο του τέρατος που έλεγε ο Χατζιδάκις. (Τον οποίο παρεμπιπτόντως συγχυσμένο τον ψυχανεμίζομαι τελευταία…). Μα δεν είναι θαύμα; Δεν είναι μιράκολο που οι τράπεζες ενώ πριν από οχτώ μήνες έχασκε η θυρίδα τους να βγει ψυχή τους σήμερα εμφανίζουν αυξημένα κέρδη κατά 50%; Ανοιξη μες στη βαρυχειμωνιά, οι αναξιοπαθούσες! Αντε βρε, και στα δικά μας.