Επιθυμητό και εφικτό
Κύριε διευθυντά
Διάβασα το σχόλιό σας στο φύλλο της έγκριτης «Καθημερινής» (04/09) με τίτλο «Στις οκτώ παρά είκοσι». Η ανάλυση, ο συλλογισμός είναι στα όρια του επιθυμητού, το οποίο διαφέρει από το εφικτό και αν ακόμη στην κεφαλή, αυτός που δίνει τις εντολές, ήταν των ικανοτήτων του Καρόλου Α΄ ή ο Καρλομάγνος και χώρα η Ελλάδα, με κατοίκους εμάς τους Ελληνες.
Στην εφαρμοσμένη πολιτική οικονομία, τίποτε δεν αντέχει στη λογική τού επιθυμητού. Ο,τι και αν κάνεις, θα μείνει στο ράφι, αν η υπάρχουσα υποδομή δεν το μπορεί ή δεν το θέλει. Επομένως, αφού οι οικονομικές αποφάσεις, που αφορούν στόχους αναπτυξιακούς, και η εφαρμογή τους εξαρτώνται από τον ανθρώπινο παράγοντα, πρέπει κανείς να προσαρμοστεί στο εφικτό της υπάρχουσας υποδομής. Αυτό θα εκτιμηθεί με κυρίαρχο κριτήριο την ικανότητα (θέληση;) απορρόφησης που έχει η υποδομή εφαρμογής των αποφάσεων. Δεν έχει ομοιότητες η χώρα μας με τις άλλες χώρες της Ζώνης του Ευρώ, αλλά και άλλων ανεπτυγμένων χωρών, ποιότητας και εφαρμογών. Η χώρα μας είναι από αυτές τις περιπτώσεις χώρας, που διαθέτει τις περισσότερες μελέτες των τομέων δραστηριοτήτων, και παράλληλα με τη μεγαλύτερη αποθήκη αδιάβαστων/πακεταρισμένων μελετών και προγραμμάτων εφαρμογής.
Οταν πρώτο λειτούργησε το Κέντρο Οικονομικών Ερευνών και το εν συνεχεία ΚΕΠΕ, εκπονήθηκαν μελέτες εφαρμογής αναπτυξιακών πρωτοβουλιών και μελέτες ενημερωτικές του πλούτου της χώρας και των δυνατοτήτων επενδυτικών ευκαιριών. Εγινε η προσπάθεια επαφών με τους διεθνείς οργανισμούς και τα πιστωτικά ιδρύματα με κοινό τεχνοκρατικό λόγο. Ολες οι μελέτες προωθούνταν στους αρμόδιους φορείς μελέτης και εφαρμογής, εκεί και έμειναν. Είχαν διερευνηθεί προηγουμένως οι δυνατότητες χρηματοδότησης όλων των έργων που προτείνονταν από διεθνείς πιστωτικούς οργανισμούς. Καμιά από τις μελέτες αυτές, οι υπηρεσίες εφαρμογής (υπουργεία) δεν θέλησαν και δεν αξιοποίησαν με το απλό επιχείρημα: αυτοί θα μας πουν πώς θα κάνουμε τη δουλειά μας.
Τη δεκαετία του 1970 είχαν γίνει προσπάθειες επάνδρωσης των υπηρεσιών με τεχνικούς με εμπειρίες σε διεθνείς οργανισμούς και μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών, σε ξένα πανεπιστήμια αναγνωρισμένου επιστημονικού κύρους, παράλληλα οργανώθηκαν τα γραφεία μελετών και οι μεγάλες τεχνικές εταιρείες, με δυνατότητες εκτέλεσης εξειδικευμένων έργων. Είχαμε τα άκρα, δεν είχαμε τον κορμό, τους ειδικευμένους και πρόθυμους ανθρώπους, αυτούς που θα έλεγαν, γίνεται, προχωράμε. Οταν τους βρήκαμε και επιχείρησαν να το κάμουν και το έκαμαν, την επομένη είχαν χάσει την καρέκλα τους!
Φέραμε από το εξωτερικό Ελληνες, καταξιωμένους επιστήμονες για τη βελτίωση του επιστημονικού μας δυναμικού στον Δημόκριτο και τη βιομηχανία τροφίμων από πολλά ερευνητικά κέντρα, όπως και επιχειρηματίες, οι οποίοι ήταν πετυχημένοι επαγγελματικά, έλεγχαν διεθνώς αναγνωρισμένες φίρμες, να δραστηριοποιηθούν στη χώρα μας, με τις δυνατότητες που καθένας είχε και μπορούσε. Ηρθαν πολλοί επώνυμοι καταξιωμένοι ερευνητές, έμπειροι μάνατζερ, σύμβουλοι οργάνωσης της παραγωγής και των αγορών. Δεν χρόνισαν, η «χώρα» τούς απέβαλε, αφού καταστράφηκαν οικονομικά. Θα μπορούσα να απαριθμήσω ονόματα, τίτλους εταιρειών, δεν είναι το ζητούμενο. Το θέμα δεν είναι να διώχνεις αυτούς που δεν το μπορούν και φέρνεις αυτούς που το μπορούν. Αυτοί είμαστε όταν λειτουργούμε στην πατρίδα μας, δεν έχουμε καμιά σχέση με αυτό που γινόμαστε σε όποια χώρα, εκτός της δικής μας.
Με όλες αυτές τις αδυναμίες και ανασφάλειες, κατέληξε η χώρα στο ΑΣΕΠ στο άλλο άκρο. Για την επάνδρωση των υπηρεσιών του ευρύτερου δημόσιου τομέα, που σημαίνει, εμπιστεύομαι στον υπουργό τη διαχείριση των μέγιστων κρατικών υποθέσεων, αλλά δεν εμπιστευόμαστε τις υπηρεσίες στις οποίες ο υπουργός προΐσταται για να προσλάβουν αυτούς τους συγκεκριμένους που μπορούν να κάνουν τη συγκεκριμένη δουλειά. Τη λέξη «διαφάνεια» την κακοποιήσαμε, ενώ είναι περιεκτική και χρήσιμη, όταν σωστά την επιδιώκεις.
Θα μπορούσα να σας γράψω σελίδες για τις συμπεριφορές μας, όταν ασκούμε τη δημόσια εξουσία. Δεν θα πω κάτι κανούργιο, θα σας έδινα δείγματα που θα δένουν με κάποιες από τις εντυπώσεις που όλοι μας έχουμε.
Επανέρχομαι στο σχόλιό σας για να παρατηρήσω ότι αυτό που λέτε στην τελευταία παράγραφό του: «… Δεν θέλω να είμαι σκληρός, γιατί φαντάζομαι τις πιέσεις που έχει η πρωθυπουργία σε μια χώρα σαν την Ελλάδα» είναι το σωστό.
Δεν μπορεί να υπάρξουν αποφάσεις, που όλοι τις δέχονται ή τις αρνούνται. Ο,τι έχει σχέση με την πολιτική και τους πολιτικούς ξεκινάει από το απόλυτο ατομικό δικαίωμα του καθενός από εμάς, όπως ο καθένας το εννοεί, οι εξαιρέσεις είναι οι λιγότερες. Η υποδομή εκτέλεσης ή λήψης των όποιων αποφάσεων, είναι μια δύσκολη και σύνθετη υπόθεση. Χωρίς να κινδυνεύω να παρεξηγηθώ πολιτικά, θα έλεγα, με όσα έργα ολοκλήρωσε ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του και πολύ έκατσε, για τα ελληνικά δεδομένα.
Ευαγγελος Ιωαννου Λαζαριδης – Υφηγητής Πολιτικής Οικονομίας / Νέο Φάληρο
Η επιστολή Βουλγαράκη
Κύριε διευθυντά
Πολύ συγκινητική η επιστολή που έστειλε ο κ. Βουλγαράκης στον πρωθυπουργό, σχετικά με την απόφασή του να μην είναι υποψήφιος στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου.
Τώρα κατά πόσον είναι απόφασή του και δεν του επεβλήθη ας πούμε ότι… πιστέψαμε πως είναι απόφασή του.
Ας περάσουμε όμως στην ουσία των όσων αναφέρονται στην επιστολή αυτή.«Σε όλη μου τη ζωή επέλεξα να αγωνίζομαι για τα ιδανικά, τις αρχές και τις αξίες της μεγάλης φιλελεύθερης παράταξης». Αλήθεια για ποια ιδανικά αγωνίσθηκε;
Προφανώς, για το ιδανικό της κομματικής ανέλιξης και το ιδανικό του προσωπικού, αλλά και οικογενειακού πλουτισμού. Μιλάει για αρχές. Ποιες αρχές εννοεί;
Μήπως την αρχή του «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό»; Οσον αφορά τις αξίες της μεγάλης φιλελεύθερης παράταξης, αυτές είναι που δεινοπάθησαν περισσότερο. Μου θυμίζουν την υπέρτατη αξία της ελευθερίας που στο όνομά της έχουν γίνει τόσα και τόσα εγκλήματα. Συνεχίζουμε με τη δακρύβρεχτη επιστολή.
«Ολοι οι νεοδημοκράτες οφείλουμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να αγωνισθούμε για τη νίκη». Το τι θα κάνουν οι νεοδημοκράτες μάλλον το γνωρίζουν καλά και δεν περιμένουν υποδείξεις από ανθρώπους που είναι οι τελευταίοι που θα έπρεπε να το τολμήσουν.
«Αυτό θα πράξω και εγώ με αίσθημα ευθύνης, παραμερίζοντας το προσωπικό μου συμφέρον».
Εδώ πια η κατάσταση είναι για γέλια. Ο κ. Βουλγαράκης πρέπει να μας εξηγήσει πως στις προηγούμενες κυβερνήσεις, στις οποίες υπήρξε επιφανές μέλος, το προσωπικό του συμφέρον όχι μόνο δεν παραμερίσθηκε αλλά αντιθέτως αυγάτισε εις υγείαν των αφελών που πίστεψαν σε αυτόν.
«Θα πρέπει να κριθώ με βάση τα πραγματικά γεγονότα και όχι με βάση τα ψεύδη των πολιτικών μου αντιπάλων».
Τι περίεργο, όμως, αυτά τα ψεύδη των πολιτικών αντιπάλων φαίνεται ότι τα ενστερνίσθηκε και ο πρωθυπουργός με αποτέλεσμα τον αποκλεισμό σας από τα ψηφοδέλτια (που με την επιστολή σας θελήσατε να προλάβετε).
Και για να τελειώνουμε, ο κ. Βουλγαράκης φαίνεται να μην γνωρίζει ότι σε ορισμένες περιπτώσεις «κρείττον σιγάν». Οσον αφορά τους ψηφοφόρους (νεοδημοκράτες και μη) αυτοί πια γνωρίζουν καλά και ελπίζω ότι με την ψήφο τους θα τιμωρήσουν όσους πολιτικούς υποτίμησαν τη νοημοσύνη τους.
Γιολαντα Παπαθεοχαρη / Φιλοθέη
Παράλογες αυξήσεις
Κύριε διευθυντά
Πρωτοφανές, απίστευτο και όμως… Εν μια νυκτί ξαφνικά, όπως γίνονται όλα, το εισιτήριο για φοιτητές και συνταξιούχους στο κοινό τρένο, την πόστα, από 1 Σεπτεμβρίου διπλασιάστηκε, αύξηση δηλαδή 100% και κάτι παραπάνω γιατί στρογγυλοποιήθηκε προς τα πάνω.
Μέσα στην κρίση και τις πυρκαγιές οι φοιτητές και οι γέροι (τα περήφανα γηρατειά!) θα πληρώσουν τα σπασμένα, θα κλείσουν τις μαύρες τρύπες του ΟΣΕ και θα μειώσουν το δημόσιο έλλειμμα!
Δεχθήκαμε νέους φόρους, έκτακτες εισφορές, αυξήσεις σε όλους τους τομείς, αν και «δεν μας άγγιζε η κρίση», αλλά αύξηση 100% πρώτη φορά βλέπουμε, νομίζω. Βέβαια, πάντα υπάρχει μια πρώτη φορά, αλίμονο.
Ποιος ξέρει τι μας περιμένει ακόμη!
Λέτε να διπλασιαστούν οι… συντάξεις;
ΥΓ.: Η Εκκλησία με την τεράστια περιουσία γιατί δεν βοηθάει το κράτος τώρα στη μεγάλη οικονομική κρίση με μια μεγάλη χριστιανική δωρεά μερικών δισεκατομμυρίων;
Λουλα Δεδε – Θεσσαλονίκη
Βιβλική καταστροφή
Κύριε διευθυντά
Πριν από λίγες εβδομάδες ζήσαμε έναν εφιάλτη. Εναν πύρινο εφιάλτη που άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια του τόσο στις ψυχές μας όσο και στο περιβάλλον μας.
Το μέγεθος της καταστροφής είναι τεράστιο και μπορείς εύκολα να το διαπιστώσεις κάνοντας μια βόλτα σε όλους τους οικισμούς του Μαραθώνα· η εικόνα παντού η ίδια· στάχτες και αποκαΐδια. Εζησα αυτή τη μάχη με τη φωτιά από πολύ κοντά. Κατοικώ στο Καλέτζι Μαραθώνα (έναν οικισμό αμέσως μετά τη Λίμνη Μαραθώνος) το Σάββατο και την Κυριακή η φωτιά έγλειψε κυριολεκτικά τους τοίχους του σπιτιού μου. Ευτυχώς για μένα και την οικογένειά μου η γρήγορη επέμβαση των εναέριων πυροσβεστικών δυνάμεων το έσωσε την τελευταία στιγμή.
Το ίδιο «τυχεροί» όμως δεν στάθηκαν αρκετοί συμπολίτες μας. Κάποιοι έχασαν τα σπίτια τους, τις καλλιέργειές τους, τα εμπορεύματά τους. Αραγε ποια θα είναι η μέριμνα του κράτους γι’ αυτούς τους ανθρώπους; Κατά τη γνώμη μου αφού δεν μπόρεσε να τους προστατέψει από την πύρινη λαίλαπα τουλάχιστον ας οργανωθούν τώρα ώστε να δοθούν εγκαίρως οι αποζημιώσεις.
Κλείνοντας νιώθω ότι έχω την υποχρέωση να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εκείνους (πυροσβέστες, πιλότους, εθελοντές) που κατέβαλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες μέρα και νύχτα για να δώσουν ένα τέλος στην πύρινη απειλή και να σώσουν τις περιουσίες μας.
Χρηστος Παιδης – Πρόεδρος Τοπικού Συμβουλίου Νέων Μαραθώνα