Μεγάλη κουβέντα (και έριδες…) για τα «καθαρά ψηφοδέλτια». Και για άλλη μια φορά σε τούτο τον τόπο, το… αυτονόητο έγινε ζητούμενο! Οπως οι κρίσεις κατά το παρελθόν για διάφορους πολιτικούς που ανέλαβαν υψηλότατα πόστα, όχι τόσο για την ικανότητα ή την αποτελεσματικότητά τους, αλλά για το ότι «…πάντως, είναι τίμιος, αδιάφθορος»! Φυσικά, η τωρινή κουβέντα για τα «καθαρά ψηφοδέλτια» έχει μια βάση και μια λογική απολογιστική: κάποιοι που είχαν για διάφορους λόγους περιληφθεί στα προηγούμενα ψηφοδέλτια, στην πράξη αποδείχθηκαν όχι και τόσο «καθαροί», σε αντιδιαστολή με τον στόχο των «καθαρών ψηφοδελτίων» – στην πράξη αποδείχθηκε το ποιόν της συμπεριφοράς και των ενεργειών τους. Δοκιμάστηκαν, «μετρήθηκαν» και κρίνεται, απολογιστικά πως «δεν μας κάνουν»…
Εκ προοιμίου, η τιμιότητα, το ήθος, η «σεμνότητα και ταπεινότητα» είναι δύσκολο να θεωρηθούν δεδομένα – αν και υπάρχουν κριτήρια και ιδιότητες που οδηγούν σε κάποια συμπεράσματα. Αν δεν σου δοθεί η ευκαιρία να… βάλεις το δάκτυλο στο βάζο με το μέλι, ούτε ο ίδιος δεν μπορείς να εγγυηθείς για την ακεραιότητά σου. (Παλιότερα, ο λαός έλεγε «αποδεδειγμένα τίμιοι είναι μόνο οι… μοναχοί, αφού ζουν έξω από τις προκλήσεις της κοσμικότητας…» – αλλά βεβαίως, η παροιμία τέθηκε σε αχρησία μετά την περιπέτεια με τους Βατοπεδινούς μοναχούς…)
Πιέζουν βουλευτές και στελέχη της Ν.Δ. (με αρκετά διαφορετικά κριτήρια και κίνητρα – μάχη σταυρού και εκλογής δίνουν…) εδώ και καιρό, στην ουσία μετά την περσινή ΔΕΘ, να μην περιληφθούν στις λίστες του κόμματος «όσοι με τη συμπεριφορά και τις πράξεις τους πλήγωσαν την παράταξη». Παρά την αοριστολογία του αιτήματος (γιατί, ας πούμε, την παράταξη μπορεί και να την έβλαψε και κάποιος αποδεδειγμένα ανίκανος υπουργός) στην αίσθηση του κόσμου έχει μείνει πως σε αυτή την «κατηγορία» περιλαμβάνονται κατά κύριο λόγο οι λεγόμενοι «Βατοπεδινοί» (όσο με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αναμείχθηκαν στο μέγα «ιερό» σκάνδαλο), καθώς επίσης και ο πρώην υπουργός Ναυτιλίας.
Τους πρώτους (καθώς επίσης και διάφορους άλλους, υπαίτιους για ήσσονος σημασίας «πλήγματα» στην παράταξη – κάτι «δωράκια», κάτι «παραβασούλες» νόμων κ.λπ.), στην ουσία τούς «αθώωσε» στην περυσινή ΔΕΘ ο κ. Καραμανλής – και όταν μέτρησε (οι δημοσκοπήσεις, έστω…) τις επιπτώσεις εκείνης της εμφάνισης προσπάθησε καθυστερημένα να κάνει «διόρθωση ημαρτημένων». Στη φετινή προεκλογική ΔΕΘ εξομολογήθηκε πως «έκανε λάθος» (τότε…), αλλά όταν ρωτήθηκε αν όλοι όσοι «πλήγωσαν» θα βρεθούν εκτός λιστών, συνέστησε «να κάνουμε υπομονή, μέχρι να ανακοινωθούν τα ψηφοδέλτια…».
Στο κλίμα που υπάρχει, είναι κατανοητό ο κ. Καραμανλής να θέλει να εξαντλήσει όλα τα χρονικά περιθώρια για να ανακοινώσει τους όποιους «κομμένους», για να μην έχει τον χρόνο να τους… μαζέψει (κάποιους «πρόθυμους») ο Καρατζαφέρειος ΛΑΟΣ (εξαιρετικό το προχθεσινό σκίτσο του Ηλία Μακρή στην «Κ», που έδειχνε τον συγκεκριμένο πολιτικό να ψάχνει… νύχτα με κλεφτοφάναρο τα σκουπίδια έξω από τη Ρηγίλλης!) – και ταυτόχρονα να δώσει δυνατότητες στους «κομμένους» να… δηλώσουν ότι αποχωρούν «οικειοθελώς» ως ιδανικοί αυτόχειρες…
Με μια διαφορά, μόνο: αν ο Καραμανλής είχε «ξηλώσει» από πέρυσι, ζητώντας τους δημόσια να παραιτηθούν του βουλευτικού αξιώματος, για να μη χαθεί η κυβερνητική πλειοψηφία, όλους όσοι «έπληξαν την παράταξη» (αλλά τότε, γιατί στη συνέχεια τούς κάλυψε με τις μεθοδεύσεις, τις αποχωρήσεις από τη Βουλή, το πρόωρο «κλείσιμο του Σώματος;), ακόμη ακόμη αν διακήρυσσε την περασμένη Κυριακή στη ΔΕΘ ότι αυτοί είναι «κομμένοι», θα έδειχνε μια αποφασιστικότητα και ένα δυναμισμό, που μόνο καλό θα του έκανε προεκλογικά. Τώρα επιχειρεί να πείσει πως είναι «αποφασισμένος για σκληρά μέτρα…», τη στιγμή που δείχνει αναποφασιστικότητα στην επίλυση εσωκομματικών ζητημάτων, με τα ψηφοδέλτια… Τρεις βδομάδες μέχρι τις κάλπες.
Καλό Σαββατοκύριακο!