Επιχειρεί ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής να επικεντρώσει τον προεκλογικό αγώνα στο θέμα της οικονομίας και στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που οξύνθηκαν συνεπεία και της διεθνούς κρίσεως. Επιχειρηματολογεί, κατά συνέπεια, στη βάση ότι είναι πλέον αξιόπιστος από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Γιώργο Παπανδρέου, για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα. Από την άποψη αυτή είναι φυσικό να προκαλεί τον βασικό αντίπαλό του να ανακοινώσει με πάσα λεπτομέρεια το οικονομικό του πρόγραμμα.
Ο κ. Παπανδρέου, χθες, στη ομιλία του στη ΔΕΘ προσδιόρισε το πλαίσιο της οικονομικής πολιτικής του – δι’ όση σημασία έχουν οι προεκλογικές τοποθετήσεις των κομμάτων πάνω σε θέματα οικονομικά. Αλλά η εκστρατεία του ΠΑΣΟΚ θα είναι πρωτίστως «πολιτική» -ό, τι και εάν σημαίνει η λέξη- και καταγγελτική ως προς το ύφος της. Δύο κόμματα εναλλάσσονται στις κυβερνήσεις, εδώ και δεκαετίες, αλλά οι Ελληνες πολίτες εξακολουθούν να ανήκουν στην ίδια ιδιότυπη φυλή· αυτό σημαίνει ότι η «οικονομοτεχνική» προσέγγιση του μέλλοντος δεν θα χαρακτηρίσει και αυτόν τον προεκλογικό αγώνα.
Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών τον περασμένο Ιούνιο και τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων, που δίδουν σημαντικό προβάδισμα στο ΠΑΣΟΚ, δεν είναι συνέπεια της οικονομικής κρίσεως, που ούτως ή άλλως άρχισε αργότερα. Η άνοδος του ΠΑΣΟΚ και η πτώση της Ν. Δ. είναι αποτέλεσμα της συρρικνώσεως του ΣΥΡΙΖΑ μετά τα έκτροπα του Δεκεμβρίου στην Αθήνα και της αυξήσεως της ισχύος του ΛΑΟΣ του κ. Γιώργου Καρατζαφέρη. Λόγοι πολιτικοί -πολύ ευρύτεροι από την οικονομική συγκυρία- δημιούργησαν ένα συσχετισμό δυνάμεων των δύο κομμάτων εξουσίας υπέρ του ΠΑΣΟΚ και εις βάρος της συντηρητικής παρατάξεως.
Ενα από τα κλασικά σφάλματα στην πολιτική είναι η υποτίμηση του αντιπάλου. Συνέβη στη μεταπολιτευτική περίοδο το 1977, όταν υποτιμήθηκε ο κίνδυνος που αντιμετώπιζε η Ν. Δ. από την Εθνική Παράταξη, που υπό τον Στέφανο Στεφανόπουλο εξασφάλισε την εποχή εκείνη ποσοστό 6,82%. Αντίστοιχα, οι Νεοφιλελεύθεροι του κ. Κώστα Μητσοτάκη μόλις έφτασαν στο 1,08%.
Στην παρούσα συγκυρία, η πολιτική της ιδεολογικής ασάφειας και του «μεσαίου χώρου» ώθησε και ωθεί σημαντικό αριθμό ψηφοφόρων της συντηρητικής παρατάξεως στο ΛΑΟΣ του κ. Καρατζαφέρη. Ο επαναπατρισμός αυτών των ψηφοφόρων στη Ν. Δ. δεν είναι ίσως δυνατόν να γίνει με «οικονομοτεχνικά» επιχειρήματα, ούτε προβάλλοντας απλώς το φόβητρο ανόδου του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.
Σημαντικό ποσοστό παραδοσιακών οπαδών της Ν. Δ. διακατέχεται -δικαιολογημένα ή όχι, αδιάφορο- από απογοήτευση και οργή. Η ελπίδα του κ. Καραμανλή είναι ότι σταδιακώς θα επανακάμψουν. Απέκλεισε ο πρωθυπουργός συνεργασία με τον ΛΑΟΣ, διότι θεωρεί ότι είναι «ακραίο κόμμα». Δικαίωμά του. Αλλά, ανεξαρτήτως ποια η άποψή του για τον κ. Καρατζαφέρη και το κόμμα του, θα πρέπει πολιτικά να απευθυνθεί προς τον συντηρητικό ψηφοφόρο που είναι έτοιμος να μεταπηδήσει στον ΛΑΟΣ. Υπάρχει ο μεσαίος χώρος αλλά υπάρχουν και δεξιοί ψηφοφόροι στην Ελλάδα. Τεράστιο ασφαλώς και σοβαρότατο πρόβλημα η οικονομία, αλλά ο πολιτικός αγώνας είναι διαδικασία σαφώς περιεκτικότερη και ίσως πιο πρωτόγονη.