Επικοινώνησε, ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, όπως μας ενημέρωσε, με τον πολεοδόμο – αρχιτέκτονα Hosep Α. Acebillo και του ζήτησε να του προτείνει τα πρόσωπα που θα μπορούσαν να συμμετέχουν σε μια επιτροπή, η οποία -σε περίπτωση που ο ίδιος κερδίσει τις εκλογές- θα μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα των πόλεων και της χωροταξίας.
Ο Hosep Acebillo είναι ο άνθρωπος που οι παρεμβάσεις του την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων το 1992 μεταμόρφωσαν τη Βαρκελώνη σε μια από τις ωραιότερες πόλεις του κόσμου, ανοιχτή προς τη θάλασσα, ευχάριστη και εύκολη για τους κατοίκους της, γεμάτη ενδιαφέρον και θετική ενέργεια για τους επισκέπτες της. Μια πόλη όπου, αν και παραμένει μεγαλούπολη με ό, τι συνεπάγεται αυτό, μπορείς να κινηθείς με άνεση, να περπατήσεις, να εξυπηρετηθείς, να ζήσεις.
Ενδιαφέρουσα η πρωτοβουλία – προεκλογική υπόσχεση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ιδίως για όσους ζουν σε αυτή την γκρίζα πόλη. Μόνο που ενώ έχουν ακουστεί εκατοντάδες ανάλογες όμορφες ιδέες, η Αθήνα όχι μόνο δεν βελτιώνεται, αλλά κάθε χρόνο γίνεται χειρότερη. Οι πολίτες, λοιπόν, δικαιολογημένα αντιμετωπίζουν με δυσπιστία ανάλογες δηλώσεις.
Γιατί άραγε η Αθήνα δεν έγινε «Βαρκελώνη» με την ευκαιρία και τα κονδύλια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004; Ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ήταν ο υπεύθυνος για τη διεκδίκηση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 το 1996 – 1997. Οι προθέσεις τότε όσον αφορά στις παρεμβάσεις που θα πραγματοποιούνταν στην Αθήνα, ήταν αυτές, να είναι ανάλογες εκείνων της Βαρκελώνης. Βιοκλιματικά κτίρια, άνοιγμα της πόλης προς τη θάλασσα, ελαφριές κατασκευές, πολύ πράσινο.
Ομως στην πορεία, το βιοκλιματικό ολυμπιακό χωριό γέμισε αιρ κοντίσιον, τα κονδύλια για το πράσινο ξοδεύτηκαν για το μπετόν, ενώ ακόμα και σήμερα το «μέτωπο» της πόλης προς τη θάλασσα παραμένει σε πολλά σημεία εγκαταλελειμμένο και βρώμικο. Τι μεσολάβησε; Σε ποιες διαδρομές για ποιες αιτίες και με ποιες παρεμβάσεις -αν υπήρξαν τέτοιες- τα οράματα δεν υλοποιήθηκαν;
Θα πρέπει λοιπόν ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να εντοπίσει τι έφταιξε -αν δεν το γνωρίζει- και να μας πείσει ότι έχει τη θέληση και τον τρόπο να μην επιτρέψει να λειτουργήσουν οι ίδιες δυνάμεις. Πολύ περισσότερο που τώρα οι καιροί είναι χαλεποί, δεν υπάρχουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες να λειτουργήσουν ως κίνητρο και βέβαια ούτε τα ανάλογα κονδύλια.
Μόνον αν μάθουμε γιατί, παρά τις καλές προθέσεις, η Αθήνα τότε παρέμεινε «Αθήνα», υπάρχει ελπίδα η συνεργασία με τον κ. Hosep Acebillo ή όποιον άλλο ευφάνταστο οραματιστή αρχιτέκτονα – πολεοδόμο να αποδώσει κάτι περισσότερο ενδιαφέρον από τη θεσμοθέτηση μιας ακόμα επιτροπής, ίσως απλώς λίγο περισσότερο κοσμοπολίτικης.