Εθνικές εκλογές
Κύριε διευθυντά
Μέσα στη δίνη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και με τα καυτά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας που ταλαιπωρείται από την ανεργία, τη φτώχεια, την εγκληματικότητα, που καθημερινά δείχνει το πρόσωπό της, τη λαθρομετανάστευση, μια αγιάτρευτη πληγή για τη χώρα μας, που δημιουργεί κοινωνικές εντάσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις της Ελλάδος, με έναν υπερβολικό δανεισμό που επισήμως φθάνει τα 500 δισ. ευρώ και ανεπισήμως το 1,5 τρισ. ευρώ και με ένα ασφαλιστικό πρόβλημα που θα τινάξει όλα τα ασφαλιστικά ταμεία στον αέρα και τόσα άλλα θέματα που βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού, βαδίζουμε για εκλογές. Με μια εξωτερική πολιτική που βρίσκεται στο στόχαστρο των αδηφάγων και άπληστων συμμάχων μας, οι οποίοι προκειμένου να εξυπηρετήσουν και να λύσουν τα δικά τους οικονομικο-πολιτικά συμφέροντα στον ευαίσθητο χώρο των Βαλκανίων και του Αιγαίου, μας ωθούν σε ταπεινωτικές λύσεις για τη χώρα μας και σ’ ένα αβέβαιο μέλλον, πορευόμεθα για τις εθνικές εκλογές.
Στις εκλογές αυτές δεν διακυβεύεται ο δικομματισμός των δύο κομμάτων εξουσίας με τις οικογενειοκρατικές και κομματικές κυβερνήσεις που χρόνια τώρα ταλαιπωρούν την πολιτική ζωή του τόπου μας, με σκάνδαλα, μίζες και κλεψιές που μας οδήγησαν στα σημερινά χάλια, αλλά διακυβεύεται η ίδια ύπαρξή μας ως έθνος με τα τεράστια συσσωρευμένα προβλήματα της εξωτερικής πολιτικής που οι άπληστοι σύμμαχοί μας προσπαθούν να τα λύσουν εις βάρος της δικής μας αυτοκυριαρχίας.
Οσο για την αυτοδυναμία που ζητούν να αποσπάσουν τα δύο κόμματα εξουσίας, 35 χρόνια την είχαν εναλλάξ και μας οδήγησαν σε σωρεία σκανδάλων, Χρηματιστήριο – Ομόλογα – Βατοπέδι – Siemens και τόσα άλλα χωρίς να τιμωρηθεί κανείς από τους υπεύθυνους και καταντήσαμε στα σημερινά αδιέξοδα. Ζητούν πάλι αυτοδυναμία για να μας προσφέρουν τι;
Η χώρα μας βρίσκεται στην πιο δύσκολη καμπή της ιστορίας μας, τόσο με τα εξωτερικά όσο και με τα εσωτερικά προβλήματα που δημιουργούν κοινωνικές εντάσεις. Υπό αυτές τις συνθήκες πορευόμεθα προς εκλογές.
Οσο για τα νέα πρόσωπα που φιγουράρουν στα ψηφοδέλτια, με καλλιτέχνες, ηθοποιούς, μπασκετμπολίστες και ποδοσφαιριστές δεν λύνονται τα τόσα προβλήματά μας. Χρειάζονται μάνατζερ – οικονομολόγοι τεχνοκράτες που σπούδασαν, εργάστηκαν και γνωρίζουν από πρώτο χέρι τα θέματα τόσο τα οικονομικά όσο και τα πολιτικο-φορολογικά, που δυστυχώς δεν υπάρχουν στα ψηφοδέλτια όλων των κομμάτων.
Στη σημερινή φάση, με όλα τα εθνικά μας θέματα να βρίσκονται βαλτωμένα και τις πιέσεις Βρυξελλών – ΝΑΤΟ και Αμερικανών να κλείσουν όσο το δυνατόν μέχρι το τέλος του έτους, οι μονοκομματικές κυβερνήσεις δεν προσφέρονται για τη λύση όλων αυτών των θεμάτων. Η μόνη λύση είναι μια υπερκομματική κυβέρνηση με συναίνεση όλων των κομμάτων, για να μπορέσει η χώρα μας να βγει από το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιπέσει από τις μονοκρατικές κυβερνήσεις των κομμάτων εξουσίας.
Χρ. Σερπιωτης – Βόλος
Σκύλλα και Χάρυβδη…
Κύριε διευθυντά
Σύμφωνα με δημοσίευμα της έγκριτης εφημερίδας σας («Κ» της 4ης Σεπτ. 2009, πρωτοσέλιδο), με τίτλο: «Διλήμματα και χαμηλοί τόνοι», ο κ. Κ. Καραμανλής (πρόεδρος της Ν.Δ.) κατέστησε σαφές ότι θα προσωποποιήσει πλήρως την (πολιτική) αναμέτρηση της 4ης Οκτ. 2009 με τον κ. Γ. Παπανδρέου (πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ), προτάσσοντας στον ελληνικό λαό (εκλογικό σώμα) το δίλημμμα:
«…Ποιος πρωθυπουργός είναι ικανός να διαχειριστεί την ιδιαίτερα δυσμενή οικονομική συγκυρία που βρίσκεται η χώρα», λόγος για τον οποίον, άλλωστε, ζήτησε από τον κ. Πρόεδρο της Δημοκρατίας τη διενέργεια των εκλογών την 4η Οκτ. 2009.
Εν προκειμένω, κρίνω σκόπιμο να παραθέσω τους πιο κάτω στίχους του Αυστριακού ποιητή Εριχ Φρον (σε μετάφραση του κ. Νίκου Δήμου), για τον προβληματισμό του εκλογικού σώματος. «Στη Μεσόγειο Θάλασσα / από όπου και ο πολιτισμός μας / υπήρχε ελεύθερη εκλογή / ανάμεσα στη Σκύλλα / και στη Χάρυβδη.
Ψιθυριζόταν, βέβαια, πως οι δυο τους / είχανε μυστική συμμαχία,/ όμως οι περισσότεροι αποφασίζανε (ελεύθερα) / είτε για τη μία / είτε για την άλλη.
Περιέργως / δεν έμεινε κανένας τους στη ζωή./ Εκτός από τον Οδυσσέα./ Αυτός δεν αναγνώρισε την επιλογή.
Τα συμπεράσματα για την αντιγραφή των αναγνωστών.
Μιχαηλ Κουβατσος – Αθήνα
Το «χάλι» μας και οι «Γνώμες»
Κύριε διευθυντά
Το «χάλι» που κυριαρχεί στον ιδιωτικό και δημόσιο βίο μας είναι γνωστό από πολλά χρόνια. Οπως, επίσης, είναι γνωστές και οι «γνώμες» που εκφέρονται περί αυτού, ιδιωτικώς και δημοσίως, από απλούς πολίτες και διακεκριμένα πρόσωπα. Οι οποίες τον τελευταίο καιρό, μετά τα σκάνδαλα του Βατοπεδίου, των προμηθειών της Ζήμενς και πολλών άλλων και την προκήρυξη των εκλογών, διατυπώνονται, πλέον, καθημερινώς.
Το κυρίαρχο στοιχείο στις διατυπωμένες «Γνώμες» είναι η διαπίστωση ότι η απαράδεκτη κατάσταση που κυριαρχούσε στον δημόσιο και ιδιωτικό βίο μας κατά το παρελθόν παρατηρείται και σήμερα και θα συνεχιστεί και στο μέλλον, με απρόβλεπτες, καταστροφικές για τη χώρα και τον λαό μας συνέπειες, αν ο μετεκλογικός πρωθυπουργός -ένας από τους δύο γνωστούς μονομάχους- δεν λάβει τις αναγκαίες αποφάσεις, δεν αλλάξει τους συνεργάτες του ή δεν «τολμήσει».
Το ίδιο στοιχείο προκύπτει και από τις «Γνώμες» που διατυπώνουν στις στήλες της «Καθημερινής» εξαίρετοι αρθρογράφοι και συνεργάτες της. Ολοι τους, όμως, αποφεύγουν να θίξουν ένα κοινό σημείο που βαρύνει τους αρχηγούς της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ και τα αντίστοιχα κόμματα: τον τρόπο που αναδείχθηκαν επικεφαλής του κόμματος και τον χαρακτήρα τους που εν συνεχεία αποκάλυψαν την έλλειψη των στοιχείων τα οποία χαρακτηρίζουν τον ηγέτη: όραμα, αρχές, δύναμη χαρακτήρα και αυτοπεποίθηση.
Αλλά και τα κόμματα των οποίων ηγούνται, επειδή στερούνται ιδεολογίας και αρχών και τα ενδιαφέρει μόνον η άλωση και η νομή της εξουσίας, δεν διακρίνονται για τη διάθεση ή τη δύναμη να τους αντικαταστήσουν. Επιπλέον, οι δύο αρχηγοί και τα κόμματά τους επί πολλά χρόνια διαχειρίστηκαν τις τύχες μας και αντί να βελτιώσουν την κατάσταση, οδήγησαν τα πράγματα από το κακό στο χειρότερο.
Συνεπώς, οι ψηφοφόροι δεν έχουν άλλη επιλογή από την καταψήφισή τους. Οι προσωπικότητες, που προτάσσουν το γενικότερο από το προσωπικό τους συμφέρον και φιλοδοξούν να βοηθήσουν τον τόπο, ανεξαρτήτως των ιδεολογικών τους πεποιθήσεων, να συγκροτήσουν μιαν ομάδα με ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, που θα μας βγάλει από την κρίση.
Σε αυτήν την ομάδα με τους 300 συμπαραστάτες της, τους οποίους τα ίδια τα μέλη της θα επιλέξουν -για να περιληφθούν στο ψηφοδέλτιό της των μεθεπόμενων εκλογών, που σύντομα θα ακολουθήσουν-, θα μπορούμε να εμπιστευθούμε τη διακυβέρνηση του τόπου.
Μια τέτοια κυβέρνηση θα είχε τη δυνατότητα να προβεί στη σύνταξη νέου συνταγματικού χάρτη με πρωτοποριακές και καινοτόμους διατάξεις, το οποίο με δημοψήφισμα θα έθετε στην κρίση του εκλογικού σώματος.
Ηδη, η «Κ» κινείται προς της κατεύθυνση αυτή και αρθρογράφοι και συνεργάτες της όπως οι Αντώνης Καρκαγιάννης, Χρήστος Γιανναράς, Αλέξης Παπαχελάς, Νίκος Κωνσταντάρας, Τάκης Καμπύλης, Χαρίδημος Κ. Τσούκας και άλλοι, στην αρθρογραφία τους εκφράζουν, αμέσως ή εμμέσως μερικές παρόμοιες απόψεις.
Μήπως οι συγκεκριμένες πιο πάνω προτάσεις προσφέρουν κάποιες ιδέες για περαιτέρω συζήτηση;
Σταυρος Αστεριου Παπαγιαννης – ε.τ. Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω – Συγγραφέας – Λάρισα
Μονοεδρικές
Κύριε Καρκαγιάννη
Διαβάζω στο άρθρο σας στην «Καθημερινή» να παίρνετε θέση υπέρ των μονοεδρικών για τις επόμενες ή μεθεπόμενες εκλογές. Επίσης διαβάζω στην πρώτη σελίδα άρθρο (ή είδηση) «Δέσμευση ΠΑΣΟΚ για μονοεδρικές».
Χρονική σύμπτωση ή τα έχετε βρει με τον Γ.Α.Π.; Νομίζω ότι στο πλαίσιο της διαφάνειας τα ΜΜΕ πρέπει να έχουν καθαρές θέσεις. Για «θέματα» ή «κόμματα» ή οτιδήποτε άλλο…
Μια παρατήρηση για τις «μονοεδρικές». Σήμερα μιλάμε για τουλάχιστον πέντε κόμματα που έχουν τύχη να εκπροσωπηθούν στο Κοινοβούλιο. Με τις μονοεδρικές πόσα θα εκπροσωπηθούν; Δύο; Ισως και κάποιοι ανεξάρτητοι.
Ξεχνάτε ότι οι μονοεδρικές πλησιάζουν περισσότερο στο πλειοψηφικό και όχι στην αναλογική ή την ενισχυμένη αναλογική, υπέρ της οποίας έχουν ταχθεί όλα τα κόμματα τα τελευταία πενήντα χρόνια, ιδιαίτερα τα κόμματα της Αριστεράς.
Βασ. Κοϊτσανος – Πολ. Μηχανικός
Επανίδρυση του κράτους
Αγαπητέ κ. Καρκαγιάννη
Το ερώτημά σας «από πού να αρχίσουμε την «επανίδρυση του κράτους»…», τα τελευταία χρόνια προβάλλεται με μεγάλη ποικιλία διατυπώσεων. Οι διατυπώσεις της ανάγκης επανίδρυσης, πολλαπλές και έγκυρες. Οι προτάσεις, πτωχότατες και ανύπαρκτες.
Ιδρυτικό έγγραφο ενός κράτους είναι το Σύνταγμά του. Το Σύνταγμα του δικού μας κράτους έχει χαρακτηριστεί περίπτυστο και κουρελόχαρτο. Ιδού λοιπόν η αχίλλειος πτέρνα του τριτοκοσμικού κράτους μας. Αυτό το Σύνταγμα που διαμορφώνει μια «Δημοκρατία», την Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία, που αγνοεί τη βάση της Δημοκρατίας, της Πολιτείας, κατ’ Αριστοτέλη, τη διάκριση των εξουσιών και την ισονομία και ισοπολιτεία, δηλαδή την ισοψηφία! Πώς είναι δυνατόν νόμος να ορίζει ότι η ψήφος του πολίτη που ψηφίζει το «πρώτο» κόμμα είναι πιο «δυνατή» από την ψήφο των άλλων πολιτών! Τι είναι το bonus, αν δεν είναι καλπονοθεία; Αν θέλουν σταθερές κυβερνήσεις, ας ζητήσουν από τον λαό να εκλέξει τον ηγέτη του, όπως κάνουν οι Κύπριοι, οι Γάλλοι, οι Αμερικανοί, ακόμη και οι Πέρσες!
Παν. Χρ. Καραγεωργος – Αθήνα