Να ‘ταν η λιακάδα που τα έκανε όλα λαμπερά και διαυγή; Ξαφνικά, καθάρισε η εικόνα και μπορούσα να δω όλους αυτούς τους ανθρώπους ολόγυρά μου, στην καθημερινή τους, σαν και τη δική μου, διαδρομή. Αλλος πήγαινε στη δουλειά του, με το λεωφορείο, έβλεπε έξω και μακριά, δεν υπήρχαν οι διπλανοί του, οι άλλοι, και ας έγραφε στο πίσω τζάμι, «τη διαδρομή είναι ωραίο να τη μοιράζεσαι»… Αλλοι περίμεναν στη στάση, ερευνώντας μέσα στο αυτοκινητομάνι της πηγμένης Κηφισίας, στον ορίζοντα, αν έρχεται το μεταφορικό μέσον, τρόλεϊ περνούσε από κει. Κάπου κοντά, στην οδό Λακωνίας, έχει λαϊκή αγορά, άλλοι πήγαιναν με γοργό βήμα και άδεια χέρια και άλλοι γύριζαν με πλαστικές σακούλες με φρούτα και σαλατικά και από την τσέπη ξεχώριζαν προεκλογικά έντυπα, που τα μοίραζαν εκεί. Οι περισσότεροι ήταν άντρες, συνταξιούχοι και οι γυναίκες, εμφανώς γιαγιάδες λογικές, με γκρίζα και άσπρα μαλλιά, σκούρο φόρεμα και αθλητικά παπούτσια – τα αρθριτικά βλέπεις! Νέες γυναίκες δεν έπαιρνε το μάτι σου, ούτε στις βιτρίνες να κοιτούν. Πρέπει να ‘ταν είτε στη δουλειά τους είτε σπίτι με το μωρό που γλίτωσε τον παιδικό σταθμό είτε στα φοιτητικά καφενεία να ανταλλάσσουν γνώμες, και όχι για το μάθημα που χρωστάνε. Δεν υπήρχαν παιδιά ούτε για δείγμα, αυτά είναι στα σχολεία πριν τα κλείσει η γρίπη πάλι στα σπίτια με το μαθητικό κομπιούτερ σε εξωσχολικά παιχνίδια! Θα ήταν μια συνηθισμένη εργάσιμη αθηναϊκή ημέρα με καλό καιρό αν δεν υπήρχαν ψηλά στις ταράτσες και στις προσόψεις κτιρίων οι προεκλογικές γιγαντοαφίσες των υποψηφίων τριών πολιτικών αρχηγών Καραμανλής – Απόφαση Ευθύνης, Παπανδρέου, (πρώτα ο πολίτης, μαζί μπορούμε), Καρατζαφέρης, Τώρα ξέρεις… Τα άλλα κόμματα δεν έκαναν επίδειξη δυνάμεως, προς τιμήν τους. Κάτω από μια γέφυρα, στην περιοχή του ΟΑΚΑ, ένα πανό που έγραφε: «Οι κάλπες δεν χωρούν τα όνειρά μας», «Ακυρη Ψήφος», περισσότερα δεν προλαβαίνεις να διαβάσεις, είναι βαλμένο ακατάστατα, βιαστικά, σίγουρα τη νύχτα, αλλά περνούσε και έτσι το νεανικό μήνυμα πρόωρης κούρασης! Ολοι αυτοί, την άλλη Κυριακή θα πάνε να ψηφίσουν, είναι οι ρυθμιστές της κατάστασης που δημιούργησε τις πρόωρες εκλογές. Αυτοί καλούνται με την ψήφο τους να διατηρήσουν ή να ανεβάσουν καινούργια κυβέρνηση, να αποφασίσουν εάν πρέπει «να σφίξουν τα δόντια» και τη ζώνη «για δύο ακόμη χρόνια» και μετά θα ‘ναι καλύτερα. ΄Η να προσχωρήσουν στο κλίμα της άκρατης αισιοδοξίας, με πράσινη ανάπτυξη και ανάλογη «χλωρίδα» υποσχέσεων. ΄Η να κλείσουν το τάβλι που παίζουν στο καφενείο και να πάνε σπίτι τους για το μεσημεριανό, απογοητευμένοι από τους μεν, από τους δε, που τους δοκίμασαν και τους δύο. Οσο για τον τρίτο σωτήρα, που μόνο για τους μετανάστες λέει κι ούτε λέξη για τους συνταξιούχους… Οι οπαδοί της κ. Αλέκας Παπαρήγα και του Αλέξη Τσίπρα ξέρουν τι θα ψηφίσουν και γιατί, δεν μας το λένε κι εμάς, στον λαό, να πάρουμε δύναμη.
– Δεν μου λέτε, εσείς τι θα ψηφίσετε; ρώτησα τον οδηγό του ταξί που ήταν αμίλητος, με κλειστό το ραδιόφωνο και το αυτί τεντωμένο για να πάρει από το τηλεφωνικό κέντρο εντολές από την τηλεφωνήτρια μέσω VHF για επόμενη κούρσα!
– Κι εγώ αυτό σκεπτόμουν να σας ρωτήσω. Τι θα ψηφίσετε εσείς; ρώτησε γυρίζοντας προς τα πίσω λίγο το κεφάλι του.
– Μα κάθε εκλογές, εσείς οι οδηγοί, οι «ταρίφες», όπως αυτοαποκαλείσθε, καθορίζετε το κλίμα και τον νικητή των εκλογών. Κι εμείς, οι δημοσιογράφοι, εσάς ρωτάμε να δούμε κατά πού γέρνει η πλάστιγγα του μέσου ψηφοφόρου. Οι «γιωταχήδες» και οι άλλοι με την κούρσα, το καμπριολέ και το κινητό στο αυτί, δεν ενδιαφέρουν. Αυτοί που πάνε με τα πόδια, με τη συγκοινωνία και με ταξί αποτελούν πρώτης τάξεως δείγμα ψηφοφόρου!
– Εγώ είμαι αναποφάσιστος, κυρία μου, ένας από το 20% του εκλογικού σώματος, απαντάει. Πήγα φαντάρος, οι δικοί μου έζησαν πολέμους, είμαστε πρόσφυγες Πόντιοι. Δουλεύω 30 χρόνια στο τιμόνι, έχουμε δικό μας σπιτάκι, έχουμε παιδιά να σπουδάσουμε, ακούμε για ανεργία, για παιδεία, για άδεια ταμεία συντάξεων και ασφαλισμένων – είκοσι χρόνια εξουσίας οι πριν, εξίμισι οι τωρινοί, ποιον να πιστέψεις, ποιον να διαλέξεις…
– Ωστε αναποφάσιστος, είπα, γιατί είχαμε φθάσει στον προορισμό μας.
– Είμαι, αλλά τελικά θα ψηφίσω ό,τι και η γυναίκα μου. Αυτή ξέρει καλύτερα, γιατί κουμαντάρει το νοικοκυριό μας μ’ αυτά που της δίνω εγώ.
Η πόρτα έκλεισε, πάτησε γκάζι πριν προλάβω να ρωτήσω τι θα ψηφίσει αυτή η οικονομολόγος νοικοκυρά, η γυναίκα του. Πάντως, καλή είναι η διαδρομή όταν τη μοιράζεσαι…