Οι σταρ της τηλεόρασης και της σόουμπιζ διαθέτουν έναν μικρό στρατό που ασχολείται με την εικόνα και τα σώψυχά τους: κομμωτή, μακιγιέρ, στυλίστα, προσωπικό γυμναστή, μασέρ, μανικιουρίστα, διατροφολόγο, ενίοτε και αστρολόγο. Οι υποψήφιοι βουλευτές δεν έχουν τόσο πολλούς ανθρώπους στη δούλεψή τους, όμως αναγκαστικά καταφεύγουν στη βοήθεια ειδικών ώστε να είναι πιο αποτελεσματική η ατομική προεκλογική τους εκστρατεία.
Την Τρίτη, στο «Κοινωνία ώρα Mega» έγινε συζήτηση και προβλήθηκε ένα ρεπορτάζ για το αθέατο επιτελείο των υποψηφίων. Είδαμε πώς γίνεται το «φωτοσοπάρισμα», πώς επιτυγχάνεται η αιώνια νιότη, έστω και επί χάρτου. Εδώ οι υποψήφιοι πλατσουρίζουν στην ηλεκτρονική Κασταλία πηγή. Ρυτίδες σιδερώνονται, οδοντοστοιχίες ξεξασπρίζονται, μπιμπίκια εξαφανίζονται. «Οι ρυτίδες δεν σβήνουν, απλώς μαλακώνουν», εξηγεί ένας διάσημος φωτογράφος. Το κόστος της φωτογράφησης εξαρτάται και από το βαθμό ηλεκτρονικής επεξεργασίας της εικόνας. Οσο πιο νέος θέλετε να φαίνεστε, τόσο πιο πολλά θα πληρώσετε.
Δεκάδες χιλιάδες ευρώ ξοδεύονται για την αποστολή SMS, γραπτών μηνυμάτων στο κινητό τηλέφωνο ανύποπτων ψηφοφόρων. Μηνύματα που πρέπει να είναι σύντομα, περιεκτικά και πειστικά, όπως και στις διαφημίσεις προϊόντων. Επίσης, όπως εξήγησε ένας σύμβουλος επικοινωνίας στην ίδια εκπομπή, οι υποψήφιοι πρέπει να είναι σε θέση να εκφωνούν σύντομους λόγους που θα έχουν τις ίδιες ιδιότητες με τα SMS. Π. χ., αν ένας υποψήφιος βρεθεί μέσα σε ένα ασανσέρ με έναν ψηφοφόρο, θα πρέπει μέσα σε 20 δευτερόλεπτα, όσο περίπου διαρκεί η διαδρομή από τον έναν όροφο στον άλλον, και χρησιμοποιώντας το πολύ 50 λέξεις, να πείσει τον συνεπιβάτη του ότι πρέπει να τον ψηφίσει.
Η αερολογία, λοιπόν, δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο της φλυαρίας αλλά και της συμπύκνωσης. Επίσης δεν κάνει διακρίσεις. Το ίδιο λογύδριο μπορεί να απευθύνεται στον διευθύνοντα σύμβουλο ή στην καθαρίστρια. Ο καθένας μπορεί να βρει το φως του μέσα σε ένα ασανσέρ.
Κάποτε είχα διαβάσει για έναν πολύ επιτυχημένο πωλητή, στη μεταπολεμική Αμερική, ο οποίος είχε μεταναστεύσει πρόσφατα από μια χώρα της Κεντρικής Ευρώπης και ήξερε ελάχιστα αγγλικά. Ωστόσο, είχε αποστηθίσει, λέξη προς λέξη, το εγχειρίδιο με τις οδηγίες προς τους πλασιέ της εταιρείας του και κατάφερνε να απαγγέλλει τις ατάκες του σαν καλός ηθοποιός χωρίς ο ίδιος να ξέρει τι λέει. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τους υποψήφιους βουλευτές. Ακόμα και αν δεν ξέρουν τι σημαίνει ΑΕΠ ή δημοσιονομικό έλλειμμα, μπορούν με ακλόνητη σιγουριά να αναπτύξουν τα επιχειρήματα και τις θέσεις του κόμματός τους. Αρκεί η γλώσσα τους να αντιδρά πιο γρήγορα από τη σκέψη τους, όπως συχνά συμβαίνει στα προεκλογικά τηλεοπτικά πάνελ.
Οι ρυτίδες μαλακώνουν, το μαλλί βάφεται, το δόντι ασπρίζει, το κοντόχοντρο σώμα γίνεται ψηλόλιγνο όπως στους παραμορφωτικούς καθρέφτες του λούνα παρκ. Μένει η φωνή, μένει ο λόγος, αλλά τι είναι ο πόνος μπρος στα κάλλη, τι είναι ο λόγος μπρος στην εικόνα;