Την προηγούμενη φορά που οι ηγέτες του G20 συναντήθηκαν, τον Απρίλιο στο Λονδίνο, είχαν το θλιβερό καθήκον να προστατεύσουν την παγκόσμια οικονομία από ύφεση σαν εκείνη του 1930. Το κατάφεραν χάρη στην άνευ προηγουμένου φορολογική και νομισματική πολιτική και σε μια σειρά μέτρων για τη στήριξη των χρηματοπιστωτικών κολοσσών που παρέπαιαν. Μολονότι, όμως, επέστρεψε η σταθερότητα πρέπει να γίνουν ακόμη πολλά για να τεθούν οι οικονομίες και κυρίως τα τραπεζικά συστήματα σε πιο σταθερές βάσεις. Στόχος της ομάδας στην τελευταία συνάντηση στο Πίτσμπουργκ ήταν να «αφήσουν πίσω τους την εποχή της ανευθυνότητας» υιοθετώντας μεταρρυθμίσεις ώστε «να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες της οικονομίας του 21ου αιώνα». Για να γράψουν, όμως, ένα καινούργιο κεφάλαιο θα πρέπει να συμφωνήσουν ως προς το ποιες ακριβώς είναι αυτές οι ανάγκες και το τελικό κοινό ανακοινωθέν άφηνε πολλά περιθώρια για αμφιβολίες.
Υπήρξε, τουλάχιστον, συναίνεση ως προς το τι πρέπει να γίνει. Οι ηγέτες δεσμεύθηκαν να μην ανακαλέσουν τις δέσμες μέτρων μέχρις ότου διασφαλισθεί η ανάκαμψη. Συμφώνησαν να συντονίσουν τις στρατηγικές τους για την έξοδο από τα μέτρα τόνωσης της οικονομίας, ενώ αναγνώρισαν ότι θα είναι διαφορετικός ο χρόνος εξόδου από χώρα σε χώρα. Συμφώνησαν να εναρμονίσουν τις μακροοικονομικές πολιτικές, τα τεράστια ελλείμματα της Αμερικής και τις ιλιγγιώδεις αποταμιεύσεις της Ασίας. Ισως, όμως, συμφώνησαν επειδή πιστεύουν πως θα είναι αδύνατον να εποπτεύσει κανείς τις πολιτικές τους. Συμφώνησαν, πάντως, ότι οι παγκόσμιοι οργανισμοί πρέπει να αναδιαρθρωθούν ώστε να αντανακλούν τις σύγχρονες οικονομικές πραγματικότητες. Εφεξής, το G20 θα αντικαταστήσει το G8 ως σημαντικότερο παγκόσμιο φόρουμ για την οικονομία με την Κίνα, την Ινδία και τη Βραζιλία να κατέχουν μόνιμες έδρες. Θα αλλάξει, επίσης, η δομή διακυβέρνησης του ανανεωμένου Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου με τις υπο-εκπροσωπούμενες (κυρίως αναπτυσσόμενες) χώρες να έχουν τουλάχιστον 5% περισσότερες ψήφους το 2011.
Η άλλη μεγάλη θεσμική αλλαγή είναι η αναβάθμιση του Συμβουλίου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (FSB), της λέσχης διοικητών κεντρικών τραπεζών και ρυθμιστικών αρχών, που διευρύνεται για να συμπεριλάβει τις μεγάλες αναπτυσσόμενες χώρες. Ολοι συμφώνησαν πως οι τράπεζες χρειάζονται περισσότερα κεφάλαια. Το G20 όρισε προθεσμία μέχρι το 2012 για να καθοριστούν οι καινούργιες προδιαγραφές και το τέλος του επόμενου έτους για να προσδιορισθούν τα ποσά. Οι Ευρωπαίοι το δέχθηκαν, αλλά ίσως δεν τα καταφέρουν καθώς οι ευρωπαϊκές τράπεζες εισήλθαν στην κρίση με πολύ μικρότερη κεφαλαιακή επάρκεια από τις αμερικανικές.
Εξάλλου η Γαλλία και η Γερμανία δεν έχουν ικανοποιηθεί από τους περιορισμούς στις αμοιβές των στελεχών τραπεζών. Το ανακοινωθέν, ωστόσο, πλησίαζε περισσότερο στην αμερικανική θέση. Θα καταβληθούν προσπάθειες ώστε να εξαρτηθούν οι αμοιβές περισσότερο από τη μακροπρόθεσμη απόδοση και να μπορούν να τις ανακαλέσουν οι εργοδότες αν οι επιλογές των στελεχών οδηγήσουν σε μεγάλες ζημίες. Τα μπόνους, όμως, θα περιορισθούν σε ένα συγκεκριμένο ποσοστό των εσόδων μόνον αν τα κεφάλαια της τράπεζας είναι επικινδύνως χαμηλά.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος, όμως, δεν είναι πως τα συμπεφωνηθέντα στο Πίτσμπουργκ είναι μέτρια, αλλά πως ενδέχεται να παραβιασθούν ακόμη και αυτά. Δεδομένου του πόσο πολιτικά ευαίσθητο είναι το θέμα των αμοιβών, ίσως η Γαλλία ακολουθήσει δικό της δρόμο. Η συμφωνία που επετεύχθη στην αμερικανική Πόλη του Χάλυβα είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά μπορεί σύντομα να αρχίσει να παραπαίει.