Το έργο του ΕΔΕΤ
Κύριε διευθυντά
Με αφορμή την αναφορά σας (δημοσίευμα 1/11/2009) στην ένταξη του έργου «Απόκτηση φορητών προσωπικών υπολογιστών από τους πρωτοετείς φοιτητές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση» με τελικό δικαιούχο το Εθνικό Δίκτυο Ερευνας και Τεχνολογίας (ΕΔΕΤ Α.Ε.) διευκρινίζουμε ότι:
– Το συγκεκριμένο έργο έχει ήδη υλοποιηθεί κατά το ήμισυ στο πλαίσιο του Γ΄ ΚΠΣ για την κάλυψη των πρωτευσάντων πρωτοετών φοιτητών και των εισαχθέντων ως «πάσχοντες από σοβαρές ασθένειες» της προηγούμενης χρονιάς. Το ποσό των 16,6 εκατ. ευρώ αφορά τόσο την περασμένη χρονιά όσο και την τρέχουσα ακαδημαϊκή χρονιά.
– Το καθαρό κόστος επιδότησης των φορητών υπολογιστών που λαμβάνουν οι δικαιούχοι φοιτητές αντιστοιχεί σε άνω του 90% του κόστους του έργου, με υπόλοιπο να αφορά την επικοινωνία με τους δικαιούχους, την υπηρεσία αρωγής χρηστών και τη διαχειριστική / λογιστική υποστήριξη του έργου. Σημειωτέον ότι κάθε φοιτητής επιλέγει ελεύθερα τον προμηθευτή και τον υπολογιστή της αρεσκείας του, καταβάλλοντας μόνο τη δική του συμμετοχή. Η επιδότηση αποδίδεται στους προμηθευτές υλικού, ανάλογα με τις βεβαιωμένες πωλήσεις υπολογιστών σε δικαιούχους φοιτητές.
– Τα τελευταία τρία χρόνια έχουν επιδοτηθεί 41.836 φοιτητές από τις τρεις προηγηθείσες φάσεις του έργου, με υποδειγματική διαφάνεια στις διαδικασίες ορισμού των δικαιούχων και διαχείρισης των προμηθευτών. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τους πολλαπλούς εθνικούς και κοινοτικούς ελέγχους που έχουν ήδη ολοκληρωθεί επιτυχώς.
Με βάση τα ως άνω στοιχεία, προκύπτει αβίαστα ότι η ένταξη του εν λόγω έργου δεν έχει καμιά σχέση με οποιαδήποτε «προεκλογική» σκοπιμότητα, ούτε περιλαμβάνει οποιαδήποτε αδικαιολόγητη δαπάνη. Η ημερομηνία ένταξης σχετίζεται αποκλειστικά με την έναρξη της τρέχουσας ακαδημαϊκής χρονιάς. Με την ευκαιρία, επισημαίνουμε ότι βασικός σκοπός της ΕΔΕΤ Α.Ε. είναι η δωρεάν διασύνδεση όλων των ΑΕΙ/ΤΕΙ και ερευνητικών κέντρων της χώρας με το διεθνές ερευνητικό Διαδίκτυο. Διά των έργων της ΕΔΕΤ Α.Ε., η εκπαιδευτική και ερευνητική κοινότητα της χώρας διαθέτει ένα από τα πλέον προηγμένα ερευνητικά δίκτυα στην Ε.Ε., καλύπτοντας αξιόπιστα και αδιάλειπτα περί τους 500.000 απαιτητικούς χρήστες καθημερινώς.
Παναγιωτης Τσανακας – Καθηγητής, πρόεδρος Δ.Σ. ΕΔΕΤ
Ποδηλατόδρομοι στην Κηφισιά
Κύριε διεθυντά
Εκτός από την οικολογική διάσταση που αποπνέει το έργο της μελέτης και κατασκευής των ποδηλατοδρόμων σε διάφορους δήμους, καλό θα ήταν να υπήρχε και μια αντίστοιχη διάσταση ευαισθησίας στα αναφαίρετα και κατοχυρωμένα δικαιώματα των κατοίκων των δρόμων από τους οποίους αυτοί διέρχονται. Ετσι, παίρνοντας την περίπτωση των ποδηλατοδρόμων του Δήμου Κηφισιάς θα ήθελα να παρατηρήσω τα εξής.
Ουδέποτε έγινε οποιαδήποτε διαβούλευσις με τους ενδιαφερόμενους κατοίκους. Σαν αποτέλεσμα, οι κάτοικοι πληροφορούνται πλέον τις εργασίες των ποδηλατοδρόμων που (θα) περνούν μπροστά από τα σπίτια τους μόνο από τον ήχο των κομπρεσέρ που αρχίζουν να ξηλώνουν την άσφαλτο. Σε περιπτώσεις όπως στην οδό Βασ. Αμαλίας απομακρύνεται η μοναδική πλευρά (δεξιά) στάθμευσης αυτοκινήτων και για μήκος 250 μέτρων (50 θέσεις στάθμευσης) και κατασκευάζεται ποδηλατόδρομος σε έναν δρόμο ο οποίος έχει πολύ στενό καθαρό πλάτος πεζοδρομίου, ενώ είναι κατεστραμμένα στο μεγαλύτερο μέρος τους. Και καλά, ίσως πολυποίκιλοι λόγοι επέβαλαν τον χαρακτηρισμό του έργου σαν «εξαιρετικά επείγον», ο μελετητής του έργου όμως, δεν σκέφτηκε ότι δεν μπορεί να σχεδιάζεται ποδηλατόδρομος, καταργώντας τις θέσεις στάθμευσης των κατοίκων σε περιοχή αμιγούς κατοικίας, όπως η Βασ. Αμαλίας; Τελειώνοντας, θέλω να παρατηρήσω ότι κοιτώντας μέσα στα πολύ ενδιαφέροντα άρθρα και μελέτες περί ποδηλατοδρόμων που έχει γράψει η υπουργός πλέον δρ κ. Μπιρμπίλη, τα παραδείγματα ποδηλατοδρόμων που παραθέτει με πολλές φωτογραφίες από ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, μόνον στους ποδηλατόδρομους της Κηφισιάς δεν μοιάζουν, αφού εκεί φρόντισαν πρώτα να φτιάξουν μεγάλα, καθαρά και χωρίς εμπόδια πεζοδρόμια (που αφορούν το 100% του πληθυσμού) και μετά έφτιαξαν ποδηλατόδρομους (που αφορούν μόνο το 10% και μάλιστα αυτούς που κατά τεκμήριο βρίσκονται σε καλή φυσική κατάσταση).
Βασιλης Φραντζολας – Food Policy M.Sc. / Κηφισιά
Εσωτερική ανάπλαση
Κύριε διευθυντά
Τα φύλλα γύρω στα δένδρα της γειτονιάς μου, αμήχανα πολιορκούν τα ρείθρα των πεζοδρομίων, σκεπάζοντας άλλοτε κάμποσες από τις λακκούβες τους, προσπαθώντας πιθανόν να οριοθετήσουν και κάποιες από τις εσωτερικές καιρικές ανησυχίες μου.
Θέλω να μετεωριστώ ανάμεσα στις γνωστές αψιμαχίες που καιροφυλακτούν ανάμεσα ουρανού, γης και… εμού της ιδίας. Θέλω το εργαλείο της σκέψης μου να δανειοδοτήσει το αύριο μα και το σήμερά μου για να αποφασίσω επιτέλους πόσο τοις εκατό πρέπει να χαίρομαι για το πλουμιστό φθινόπωρο που με την εξειδικευμένη θεϊκή μαγεία του, θέλει να συνεχίζει να με ανεβάζει για να το καμαρώνω όσο και μέχρι εκεί που του αξίζει και του πρέπει.
Με χαϊδεύει η δροσιά του. Η βροχούλα μού τάζει εξυγίανση κορμιού και ψυχής, δίνοντάς μου δύναμη και υπομονή για να συνοδοιπορήσω με του κόσμου τις όποιες αρχές, τα προβλήματα, τις οικολογικές ανασφάλειες, να υπολογίσω περισσότερο το νερό, να αγκαλιάσω με περίσσια δύναμη το γνωστό μου από τότε που γεννήθηκα ακροθαλάσσι, τουλάχιστον στον δικό μας εδώ παράλληλο, στη μοναδική μας Μεσόγειο, (μην κάνει κανένα αστείο που ακούγονται εδώ και χρόνια κάμποσες σοβαρές πιθανότητες… και αλλάξει τη στάθμη του). Εχω ανάγκη, άλλωστε πρέπει, να μην εκραγώ με το ματωμένο μυστήριο του κόσμου, να απαλλαγώ κάπως από την ψυχική αγωνία μου (ή, αγνωσία μου) για να πορευτώ αποδεχόμενη τις νόρμες του χθες, του σήμερα, του αύριο…
Ο κόσμος καίγεται. Χτυπιέται, άλλοτε για να μάθει περισσότερα κι άλλοτε για να αποσυνθέσει (ιδία βουλήσει!) τα καλώς κείμενα, (η Ανταρκτική, οι Πολικές Αρκούδες, ο Αμαζόνιος), να αγκαλιάσει, και ευτυχώς χωρίς να ραγίσει τις ορμές της τεχνολογίας που ακάθεκτα καλπάζει μπροστά ζωγραφίζοντας και παρασύροντας στην ψυχή μας και στην ατμόσφαιρα, γνώση πολύχυμη και λιγότερη (τουλάχιστον νομίζομε!) ανασφάλεια. Με παρέσυρε πάλι ο ήσυχος πρωινός κυριακάτικος οίστρος μου. Πρέπει γρήγορα να ανασυνταχθώ, να ανοίξω τα παράθυρα για να με επισκεφθεί η χρυσή αυγή, να χαμογελάσω στα σπουργίτια και στις λαμπυρίζουσες σταγόνες της σημερινής βροχούλας που υπογράφει την «Ιεροτελεστία της Ανοιξης», και ταχύρρυθμα να βιώσω όσο γίνεται πιο αντικειμενικά σωστά, την καθημερινότητά μου που βάζει θεμέλιο για το καλύτερο το δικό μου, το δικό σου, του κόσμου όλου.
Μαρια Τσιουλια – Ρουσοπουλου – Λογοτέχνης / Ψυχικό
Κοινωνική συνείδηση
Κύριε διευθυντά
Ο κ. Ν. Ξυδάκης σε άρθρο του, «Κ» (24-10-09) με τίτλο «Το γερμανικό παράδειγμα», προβάλλει προς μίμηση το αίτημα 44 πλουσίων Γερμανών κληρονόμων να φορολογηθούν με επιπλέον 5% χάριν της δοκιμαζομένης οικονομικά κοινωνίας των, θεωρώντας τούτο ρεαλιστική έκφραση κοινωνικής συνείδησης και φιλοπατρίας.
Ο αρθρογράφος πιστεύει ότι κάτι ανάλογο θα μπορούσε να συμβεί και εδώ, γιατί υπάρχουν συμπατριώτες μας με ανάλογες περιουσίες που θα εδέχοντο τη συναινετική αναδιανομή του πλούτου προς στερέωση της κοινωνικής συνοχής και διεύρυνσης του κοινωφελούς δημοσίου χώρου.
Ο συλλογισμός είναι σωστός και κανείς δεν θα είχε αντίρρηση σε μια τέτοια προσφορά προς το κοινωνικό σύνολο.
Διατηρώ μια επιφύλαξη γιατί ξεχνάμε μια παράμετρο που παραβλέπει ο κ. Ν. Ξ.: σε ποιο κράτος θα προσφερθεί η όποια δωρεά, όταν με συνεχείς στατιστικές ξένων ερευνητών η χώρα μας έρχεται πρώτη σε διαφθορά και κακοδιαχείριση των εθνικών και κοινοτικών πόρων;
Πώς μπορεί να είναι σίγουρος ο υποψήφιος δωρητής ότι τα χρήματά του δεν θα πάνε σε μίζες διαπλεκομένων και μισθολογικές αυξήσεις συντεχνιών του Δημοσίου και των φορέων του; Οταν πρόκειται για δωρεά ακινήτου τα πράγματα είναι χειρότερα γιατί το κράτος δεν είναι εις θέσιν να οριοθετήσει την περιουσία του σε γη, να καταγράψει την ακίνητο περιουσία του και να την προστατεύσει από καταπατητάς και σφετεριστάς. Τα ιδρύματα Ωνάση και Νιάρχου γνωρίζουν την αδυναμία του κράτους να διαχειριστεί σωστά τις δωρεές των και ανέλαβαν μόνα τους να ανεγείρουν τα ακίνητα που προσέφεραν στο έθνος. Το ίδιο θα συνιστούσα σε κάθε μελλοντικό δωρητή.
Γιωργος Αραμπατζης / Χολαργός