Ο φόβος κάνει τα πάντα να μοιάζουν λογικά. Ποιος θα ήθελε να υποστεί τις συνέπειες καταστροφικών επεισοδίων; Κανείς. Ομως η δίκη των κατηγορουμένων για τον θάνατο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ειδικών φρουρών Επαμεινώνδα Κορκονέα και Βασίλη Σαραλιώτη, κάπου πρέπει να γίνει. Μέχρι στιγμής την αρνήθηκαν η Χαλκίδα, η Αμφισσα και ο Κορυδαλλός. Ο φόβος μολύνει τις ψυχές, τις υποτάσσει, τις συντρίβει. Αν η ιδιότητα του πολίτη δεν μεταφράζεται σε κάτι περισσότερο από την πληρωμή φόρων και δεν βιώνεται κανενός τύπου κοινωνική εγρήγορση, δεν είναι εύκολο ν’ αντιληφθεί κάποιος τη σημασία του να επωμιστεί το βάρος μιας κοινής πραγματικότητας. Προέχει να μην υπάρξει ρήγμα σε ό,τι λογαριάζεται ως ομαλότητα, να μη σπάσει ο βολικός κύκλος δουλειά-σπίτι-τηλεόραση-ταβέρνα-κατανάλωση ή σχολείο-φροντιστήριο-ίντερνετ-εμπορικό κέντρο, να μη διαταραχθεί η ειρηνική ζωή των επιτηδευματιών, και μάλιστα εν όψει Χριστουγέννων.
Να μη διεξαχθεί η δίκη στη Χαλκίδα ζήτησε από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Ιω. Τέντε το Νομαρχιακό Συμβούλιο Εύβοιας, αφού το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και θα προκαλούνταν μεγάλη αναστάτωση στη εύρυθμη ζωή της, στην κίνηση των πεζών, των οχημάτων, ενώ η παρουσία διαδηλωτών και ισχυρών αστυνομικών δυνάμεων θα ήταν καταστροφική για τις εισπράξεις των καταστημάτων… Για τους ίδιους ακριβώς λόγους δεν θέλησε τη δίκη και ο «ταλαιπωρημένος εμπορικός κόσμος της Αμφισσας», που ζήτησε να οριστεί άλλος τόπος διεξαγωγής της. Την άποψη αυτή, ωστόσο, δεν συμμερίστηκε το δημοτικό συμβούλιο, που αποδέχτηκε την τιμή για την πόλη, χωρίς να παραβλέπει το οικονομικό όφελος – δημοσιότητα, προσέλευση κόσμου, εμπορική κίνηση…
Η μητέρα του αδικοχαμένου παιδιού Τζίνα Τσαλικιάν, ζήτησε η δίκη να γίνει στην Αθήνα, για να μην παρεμποδιστεί η προσέλευση μαρτύρων, κυρίως των ανήλικων μαθητών, να μην αντικατασταθούν οι ένορκοι που τελούν σε άμεση τοπική σχέση με το περιστατικό, να μην περιοριστεί η αρχή της δημοσιότητας της δίκης. Το αίτημα «άναψε φωτιές» στον Κορυδαλλό. Ο δήμαρχος της περιοχής, που ήλπιζε ότι η δίκη του ΕΛΑ ήταν η τελευταία στις φυλακές Κορυδαλλού, περιέγραψε το ενδεχόμενο ως κίνδυνο για τους 100.000 κατοίκους του δήμου, τους μαθητές 11 σχολείων, τους 1.000 αθλητές που συχνάζουν σε γειτονικό κλειστό αθλητικό κέντρο.
Δεν έχει σημασία το πού θα διεξαχθεί η δίκη, σημασία έχει η «διασφάλιση των όρων για την απονομή δικαιοσύνης» αποφάνθηκε ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Χάρης Καστανίδης. Στη φράση, βεβαίως, ο καθένας δίνει την ερμηνεία του, προβάλει τις σκοπιμότητες και τις δικαιολογίες του. Σημειωτέον ότι τη διεξαγωγή της δίκης «σε συνθήκες ηρεμίας και ασφάλειας», σε ουδέτερο έδαφος -όσο λιγότερος κόσμος και λιγότερος θόρυβος τόσο το καλύτερο-, είχαν ζητήσει οι συνήγοροι των κατηγορουμένων.
Αυτή τη δίκη, πολλοί δεν τη θέλουν. Δεν θέλουν να θυμούνται. Οι κακοί χειρισμοί των ιθυνόντων και η τρομολαγνεία των ΜΜΕ έχουν σπείρει βαθιά στις ψυχές τους τον τρόμο. Τη σύγχυση. Την ταύτιση της τυφλής καταστροφικότητας από τους μηχανισμούς που δρουν με κουκούλες, με την όποια διαμαρτυρία κρύβει μέσα της μια απαίτηση δικαιοσύνης. Δεν θέλουν να θυμούνται. Ας κραυγάζουν τα καυτά λόγια πάνω στον μαύρο γρανίτη. «Πεθαίνω. Ομως εσείς ζείτε. Δικαιώστε με. Πείτε για μένα. Προπάντων στους ανύποπτους. Σε κείνους που δεν ξέρουν…».