Οταν ο κ. Αρ. Παυλίδης κουνούσε σαν ανάποδο εκκρεμές το δάχτυλό του από του βήματος της Βουλής, θέλοντας να υποδηλώσει ότι δεν επρόκειτο να παραιτηθεί του αξιώματός του έπειτα από όσα είδαν το φως της δημοσιότητας για μια περίεργη υπόθεσή του, εξόργιζε τους συναδέλφους του στη Ν. Δ. και -ως εικόνα- προκαλούσε αντιδράσεις αγανάκτησης στους υπόλοιπους των τριακοσίων και στην κοινή γνώμη.
Τώρα, η επικαιρότητα εστιάστηκε συγκυριακά σε ένα άλλο… δάκτυλο: Σ’ εκείνο του κ. Κων. Ρόβλια, που αποδείχθηκε πολύ μικρό για να κρύψει πίσω του τον ίδιο τον πρώην υφυπουργό Εσωτερικών, αλλά και μια γενικότερη, αρνητική αντίληψη που διατρέχει όλα τα γραφεία και τους διαδρόμους του Κοινοβουλίου, καθώς επίσης και την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της. Η μοίρα το έφερε έτσι, ώστε τα «έγγραφα» των ρουσφετιών που φέρεται να δρομολογήθηκαν από το πολιτικό γραφείο του κ. Ρόβλια, αποδείξεις όλες των άρρωστων σχέσεων πολιτικών – πολιτών, εμφανίστηκαν να φέρουν την ημερομηνία εκείνη (30 Οκτωβρίου), κατά την οποία ο νυν «απλός» βουλευτής της κυβερνώσας πλειοψηφίας, έλεγε εντός της αίθουσας της Ολομέλειας στη Βουλή: «Δυστυχώς, η κατάσταση των πελατειακών σχέσεων έχει παγιωθεί. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Δεν θέλουμε να συνεχιστεί. Το θεωρούμε αλλά και είναι απαράδεκτο. Αναζητούμε λύσεις απαλλαγμένες από πελατειακές λογικές»!
Παίζει ρόλο ότι τα «ρουσφέτια» των βουλευτών δεν αφορούν πλέον προσλήψεις μονίμων στο Δημόσιο, αλλά άλλου τύπου και είδους «τακτοποιήσεις», όπως αυτές των κατά παραγγελία αποσπάσεων ή μεταθέσεων, τις οποίες εμφανίστηκε να προωθεί ο κ. Ρόβλιας; Η αντίληψη παραμένει ίδια.
Μια αντίληψη που, δίπλα σε πολλές άλλες «στρεβλώσεις» ή γενικότερα αρνητικές συμπεριφορές, είτε ουσιαστικού είτε συμβολικού χαρακτήρα, έρχεται σωρευτικά να ενισχύσει το κλίμα απαξίωσης του πολιτικού κόσμου. Πώς να γίνει αποδεκτός ή/και σεβαστός από τον πολίτη ένας εκπρόσωπός του όταν μιλάει, επί παραδείγματι, για δίκαιη κατανομή των οικονομικών βαρών, έχοντας μόλις σταθμεύσει τη Lexus ή τα όποια χιλιάδες κυβικά του στο υπόγειο της Βουλής; Πώς να ακουστεί η φωνή του για ισονομία, όταν είτε συνεχίζει τα πάσης φύσεως ρουσφέτια είτε παραβιάζει στην καθημερινότητά του κάθε έννοια Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, οδηγώντας χωρίς ζώνη και με χρήση του κινητού την ώρα της οδήγησης; Πώς να μιλήσει για τη χρησιμότητα της «συμμετοχής» στα κοινά, όταν ο ίδιος είναι ο μέγας απών από τη νομοθετική εργασία; Με μόλις πέντε βουλευτές παρόντες άρχισε χθες να συζητείται, δεύτερη μέρα, το νομοσχέδιο για τις προσλήψεις στο Δημόσιο… Και πώς να ζητήσουν γενναία περικοπή δαπανών από τον πολίτη, όταν σχετικά με τον οίκο τους αποφάσισαν ότι για το 2010 είναι αρκετή η περικοπή μόλις του 1,75%, συγκριτικά με τις δαπάνες της Βουλής του περασμένου έτους;