Ψευδαίσθηση ευδαιμονίας
Κύριε διευθυντά
Η χώρα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση, όπου εχθρός δεν είναι οι παραδοσιακοί ξένοι, αλλά εμείς οι ίδιοι, που με την ψευδαίσθηση της διαρκούς ευδαιμονίας οδηγήσαμε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού. Το να ασχοληθεί κανείς με το ποιος φταίει είναι άκαιρον, οι πολιτικοί ψηφοθήρησαν και εμείς τους εκβιάσαμε με την απειλή της ψήφου μας. Τώρα πρέπει να πληρώσουμε την ανευθυνότητά μας. Η κυβέρνηση, μόνη αρμόδια για την αντιμετώπιση της κρίσης, έλαβε μέτρα ήπιας μάλλον προσαρμογής. Είναι βέβαιο ότι το εξάμηνο που μας εδόθη από την Ε.Ε. δεν αρκεί, τα μέτρα που θα χρειαστεί να παρθούν θα είναι βαρύτατα, θα έχουν δε επιπλέον και το στίγμα της έξωθεν επιβολής. Υποβάλλω την εξής πρόταση, που όσο και αν εκ πρώτης όψεως φαίνεται υπερβολική, θα προσφέρει άμεσα θετικά οικονομικά και ψυχολογικά αποτελέσματα: όλες οι αμοιβές που καταβάλλονται από το Δημόσιο ή τους δημόσιους οργανισμούς που υπερβαίνουν τις 5.000 μηνιαίως περιορίζονται στο ποσό αυτό για ένα έτος.
Ο περιορισμός αυτός περιλαμβάνει κάθε μορφή «εργασιακής» σχέσεως συμβατική ή λόγω ιδιότητας προερχομένη (ήτοι και βουλευτές). Είναι γεγονός, οι ανώτερω δεν υπερβαίνουν το 10% του συνόλου των απασχολουμένων στο Δημόσιο, οι αμοιβές όμως ορισμένων εξ αυτών προκαλούν το δημόσιο αίσθημα, ιδίως όταν αναφέρονται σε εσμούς «αέργων» αμειβομένων, φαινόμενο που παρουσιάζεται σε διάφορους κρατικούς οργανισμούς. Οι λοιποί «αδικούμενοι» ας τα θεωρήσουν συνεισφορά στην αντιμετώπιση του κινδύνου πτώχευσης της χώρας (η οποία ασφαλώς θα βλάψει και αυτούς τους ίδιους).
Η κυβέρνηση έχει την ευθύνη να ενημερώσει καθαρά τον λαό για την έκταση του προβλήματος και να επιβεβαιώσει τη θέλησή της για δράση, ο δε πρωθυπουργός ας καλέσει τον λαό σε συστράτευση. Ισως μάλιστα και η αναφορά στα λόγια του Τσόρτσιλ σε ανάλογη(!) περίσταση να μην ήταν άσκοπη, η κρισιμότητα των καιρών την επιβάλλει.
Παν. Κυριακουλακος / Αθήνα