Το ένα τιμολόγιο, με ημερομηνία 02/07/2008, έχει εκδοθεί για 17 τασάκια Faberge (αυτά ήξερε ο άνθρωπος από το σπίτι του, αυτά διάλεξε – τι να σας κάνω;), καθώς και για ακόμη δύο ή τρία μπιχλιμπίδια, όπως «μοτίφ σταυρό – μάτι Κ18» και «γούρι διακοσμητικό με χρυσά Κ14 στοιχεία». Το συνολικό ποσό, μαζί με τον ΦΠΑ, είναι 6.405,028 ευρώ. Το δεύτερο τιμολόγιο, με ημερομηνία 31/07/ 08, έχει εκδοθεί για 22 τασάκια Faberge (τι άλλο;) και για δυο μικροπράγματα, ένα «πιάτο επάργυρο» και ένα «ασημένιο πιάτο μπολ». Σύνολον, 14.930,004 ευρώ, πάντα με τον ΦΠΑ. Δόθηκαν, δηλαδή, 21.335 ευρώ για 39 τασάκια Faberg, συν τα προαναφερθέντα ψιλολοΐδια.
Το ενδιαφέρον είναι ότι, στο πρώτο τιμολόγιο, με τα 17 Faberge, το τεμάχιον έχει χρεωθεί προς 302 ευρώ, ενώ στο δεύτερο προς μόλις 268 ευρώ. Αυτό είναι σημαντικό, διότι, τουλάχιστον, το Δημόσιο κέρδισε μια έκπτωση των 34 ευρώ για το κάθε Faberge! Ανέφερα παραπάνω το Δημόσιο, γιατί -παραλίγο να το ξεχνούσα- ο αγοραστής, στο όνομα του οποίου έχουν κοπεί τα τιμολόγια, είναι υπουργείο…
Αθωότητα
Σε τι να οφείλεται; Μήπως κάνει διαλογισμό; Γιόγκα; Ή να είναι το πολιτισμικό σοκ από το υπουργείο των 180.000 υπαλλήλων; Σε ό,τι και αν οφείλεται, το γεγονός είναι ότι η Αννα Διαμαντοπούλου δείχνει να έχει ξανακερδίσει τη χαμένη αθωότητα της προεφηβείας. Το λέω διότι μου προξενεί κατάπληξη ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο να απεργήσουν οι καθηγητές Μέσης Εκπαίδευσης κατά την περίοδο των εξετάσεων για τα ΑΕΙ. «Υπάρχει λειτουργός που θα κρατήσει ομήρους τα παιδιά που πάνε στις εξετάσεις;», ερωτά, αδυνατώντας -προφανώς- να πιστέψει ότι θα μπορούσαν ποτέ να κάνουν κάτι τέτοιο. Μα το έχουν ήδη κάνει δύο φορές ώς τώρα! Γιατί να μην το ξανακάνουν; Εν πάση περιπτώσει, αφού το αίσθημα της ευθύνης έναντι των μαθητών είναι αμφισβητούμενο, το ερώτημα είναι αν αισθάνονται τουλάχιστον την ευθύνη τους έναντι των γονέων, οι οποίοι τους πληρώνουν διπλά: και με τους φόρους τους και με τα φροντιστήρια…
Το γαϊδούρι!
«Στην Ελλάδα δεν πρέπει να πληρώνεις φόρους, γιατί το κράτος δεν σου προσφέρει τίποτε». Το είπε πρώην υπουργός σε ένα νέο, τον οποίο γνώρισε στο γυμναστήριο μεγάλου αθηναϊκού ξενοδοχείου, όπου αθλείται για να διατηρεί τη φόρμα του. Το εξοργιστικό είναι ότι ο κύριος αυτός έχει το αβυσσαλέο θράσος να ποζάρει ως εκπρόσωπος της ανανέωσης στην πολιτική ζωή του τόπου! (Θα επανέλθω όμως στην περίπτωσή του, διότι παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον…)
Παλιά μου τέχνη…
Ποια υπουργός βγήκε ξανά χθες στο ραδιόφωνο; Η Μαριλίζα… Τούτη τη φορά όμως με σκοπό να μας ενημερώσει για το έργο της! Οτι, δηλαδή, στη λεγόμενη «κάρτα του πολίτη», που ετοιμάζεται με τη συνεργασία διαφόρων υπουργείων, εκτός από τον ΑΦΜ, τον ΑΜΚΑ και δεν ξέρω ‘γω τι άλλο, θα αναγράφεται και η ομάδα αίματος του κατόχου της κάρτας, καθώς και τυχόν αλλεργίες του, ώστε ο πολίτης να εισάγεται με αυτήν κατευθείαν στο νοσοκομείο, όταν βεβαίως ολοκληρωθεί ο σχεδιασμός και εφόσον εφαρμοσθεί η «Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας». Λες και έχει την παραμικρή σημασία σε μια χώρα de facto χρεοκοπημένη, όπου τα καταχρεωμένα νοσοκομεία της λειτουργούν χωρίς προϋπολογισμούς και η υπουργός ακόμη δεν έχει διορίσει μέλη στα διοικητικά συμβούλιά τους!..
Σεμνός και ταπεινός
Γύρω στις 3.20 μ.μ. χθες στη διασταύρωση της Κηφισίας με την Πανόρμου, ο Γιώργος Βουλγαράκης, επάνω στη βέσπα του, ήταν σταματημένος στο φανάρι, κατευθυνόμενος προς τα βόρεια προάστια. Πίσω του καθόταν η θυγατέρα του· και, δικαιολογημένα, ο πρώην πολιτικός έδειχνε πολύ υπερήφανος, καθώς κοιτούσε δεξιά και αριστερά, διψώντας για την αναγνώριση του κόσμου και τα βλέμματα επιδοκιμασίας. Ηταν τόσο απλός και ανθρώπινος! Ενας πατέρας, σαν όλους τους άλλους, που έκανε μια εξυπηρέτηση στην κόρη του. Το ατυχές ήταν ότι το ωραίο θέαμα κατέστρεφε η παρουσία, ακριβώς πίσω του, μιας θηριώδους μοτοσικλέτας, στην οποία επέβαιναν οι εξίσου θηριώδεις αστυνομικοί που τον φρουρούν…
Ποιητής εκ του προχείρου
Ενας ακόμη πρώην της πολιτικής ετοιμάζεται να προστεθεί στη χορεία των ποιητών. Πληροφορούμαι ότι εντός του έτους πρόκειται να κυκλοφορήσει η πρώτη ποιητική συλλογή του άλλοτε υφυπουργού Παιδείας Γεωργίου Καλού. Πότε ακριβώς θα κυκλοφορήσει δεν γνωρίζω, αλλά θα το καταλάβουμε όλοι. Εκείνη την ημέρα, οι τσιρίδες των Μουσών στον Ελικώνα θα ακούγονται ώς την Αθήνα…
Δημόσια Παιδεία
Είναι 23 ετών, σπούδασε μουσικολόγος στο πανεπιστήμιο Αθηνών και ήταν ωρομίσθιος σε δημοτικό σχολείο. Είχε να πληρωθεί κάτι μήνες και, όταν πια η διευθύντρια του σχολείου του ζήτησε ευθέως «να εξαντλείς τα παιδιά, για να μην κουράζουν εμένα» τα βρόντηξε και έφυγε. Το μόνο που βρήκε να του πει η διευθύντρια, μόλις της είχε δηλώσει την παραίτησή του, ήταν: «Εντάξει, μπορεί όμως να μείνεις και σήμερα;» Ηταν τυχερή που δεν τη χαστούκισε…
Το παράπονο του Πάκη
Φίλος της στήλης, ο οποίος ήταν προσκεκλημένος στην Αθηναϊκή Λέσχη, είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει μία σκηνή σπανίας ωραιότητος. Ο Προκόπης Παυλόπουλος, διαπιστώνοντας ότι στον ίδιο χώρο βρισκόταν σοβαρός βουλευτής της Ν. Δ., ο οποίος ασκεί κριτική στο έργο του Πάκη, τον πλησίασε και, με το κλασικό δακρύβρεκτο ύφος του, παραπονέθηκε: «Μα γιατί, ψυχούλα μου, λες ότι διορίσαμε 50.000 δημοσίους υπαλλήλους; Δεν είναι σωστό! Διορίσαμε μόνον 20.000 και μονιμοποιήσαμε 30.000 συμβασιούχους…» Το έλεγε απολύτως σοβαρά! Χωρίς ούτε καν την υποψία του αυτοσαρκασμού, που έχει ο ήρωας του παραδοσιακού θεάτρου σκιών όταν ξεφουρνίζει τις κουτοπονηριές του…