Θέλω πραγματικά να πιστέψω την κ. Αλέκα Παπαρήγα όταν λέει ότι η επίθεση στη Βουλή έγινε από προβοκάτορες, χρυσαυγίτες, «γνωστούς-αγνώστους» και άλλους σκοτεινούς. Και θέλω να την πιστέψω διότι δεν μπορώ να διανοηθώ ότι οπαδοί ενός κοινοβουλευτικού κόμματος θα μπορούσαν να φωνάζουν «να καεί, να καεί, το μπ… η Βουλή», ούτε ότι θα έκαναν έφοδο στον ναό της Δημοκρατίας με άγνωστους σκοπούς. Επιπλέον το ΚΚΕ έχει ιστορία και ξέρει να αποφεύγει τέτοιου τύπου κακοτοπιές, που θα θύμιζαν ένα όχι και τόσο τιμημένο παρελθόν.
Θεωρώ λοιπόν ειλικρινή την αγανάκτησή της που εξέφρασε με τις δηλώσεις της, αμέσως μετά την ντροπιαστική ενέργεια κάποιων στα σκαλοπάτια του Αγνωστου Στρατιώτη: «Να έρθουν μάρτυρες όλοι οι δημοσιογράφοι και τα κανάλια που ήταν έξω από τη Βουλή όταν έφτασε η πορεία του ΠΑΜΕ. Εκεί ήταν χρυσαυγίτες, γνωστοί-άγνωστοι που από το 1994 είχαν κάψει το Πολυτεχνείο και ήταν εκεί μια ομάδα και έλεγε όντως «να καεί, να καεί η Βουλή» και πήγαμε, τους αφοπλίσαμε, τους πήραμε και τα δύο κοντάρια που είχαν με τη σημαία του ΠΑΜΕ…».
Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Οι προβοκάτορες έκαναν αυτό που έκαναν και η περιφρούρηση του ΚΚΕ λειτούργησε: «τους αφόπλισε και τους πήρε τα κοντάρια με τη σημαία του ΠΑΜΕ». Και μετά; Τι τους έκανε; Τους παρέδωσε στην αστυνομία; Τους πέρασε από λαϊκό δικαστήριο; Ή απλώς τους μάλωσε και τους είπε να μην το ξανακάνουν;
Το τι έγινε μετά και δεν μας αποκάλυψε η κ. Παπαρήγα είναι σημαντικό διότι κατ’ αρχήν, αυτούς τους «γνωστούς-αγνώστους» τους ψάχνουμε χρόνια. Τους καταγγέλλουμε όλοι (και η κ. Παπαρήγα) ότι κάνουν ταραχές, ότι αμαυρώνουν τους αγώνες των εργαζομένων (αυτό το λέει κυρίως η κ. Παπαρήγα) και τους έπιασαν στα πράσα μια φορά και η μόνη τιμωρία τους θα είναι το ξήλωμα των διακριτικών; Δεν θα κατηγορηθούν ούτε καν για αντιποίηση αρχής; (Σ.Σ.: ως γνωστόν το ΠΑΜΕ διαφεντεύει λιμάνια και ξενοδοχεία. Το μόνο που μας έλειπε είναι να κανονίζουν τον απόπλου των κρουαζιερόπλοιων εκτός από τους γνήσιους ΠΑΜίτες και οι προβοκάτορες).
Κανονικά αυτοί οι παραβάτες του νόμου έπρεπε να παραδοθούν στην Αστυνομία και να δικαστούν. Εδώ όμως προκύπτει η βαθιά αντίφαση του ΚΚΕ σε σχέση με την αστική δημοκρατία που στοιχειώνει στην πολιτική του. Οταν το Σύνταγμα δεν είναι σεβαστό γιατί να είναι η Βουλή; Οταν «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» πώς θα ζητήσεις να δικαστεί κάποιος για παράβαση ενός αστικού νόμου;
Αν πάλι δεν ήταν προβοκάτορες, αλλά απλοί -εκτός μηχανισμού- οπαδοί οι οποίοι δεν κατάλαβαν (όπως όλοι εξάλλου) σε πόση αστική δημοκρατία πιστεύει το ΚΚΕ; Διότι σε σχέση με τη δημοκρατία -την οποία το ΚΚΕ μπερδεύει με τον καπιταλισμό- ο Περισσός δεν ήταν ποτέ ξεκάθαρος. Τον τελευταίο καιρό, μάλιστα, μετά τις ατυχείς δηλώσεις περί Συντάγματος τα πράγματα (και προφανώς κάποιοι) θόλωσαν περισσότερο. Εκεί δυστυχώς το ΚΚΕ -συν ένα ευρύτερο κομμάτι της Αριστεράς- παίζει με τη φωτιά. Και αυτοί θα είναι οι πρώτοι που θα καούν, όπως κινδύνεψαν προχθές έξω από τη Βουλή.