Από όλα τα τερπνά που είπε την περασμένη Παρασκευή η κ. Ελσα Παπαδημητρίου (και λίγο έλειψε να της κοστίσουν την αποπομπή από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ.), η φράση που θα έπρεπε κανονικά να είχε ενοχλήσει περισσότερο οιασδήποτε άλλης την ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν εκείνη η οποία πέρασε σχεδόν απαρατήρητη: «Εγώ είμαι η Ν.Δ.», είπε η κ. Παπαδημητρίου (σε μια έκλαμψη αυτογνωσίας, προφανώς…) και μάλιστα το επανέλαβε χθες, μετά την πρωινή συνάντηση που είχε με τον πρόεδρο του κόμματος, προκειμένου να διαλυθεί η παρεξήγηση.
Δυστυχώς, η κ. Παπαδημητρίου έχει δίκιο. Η κατάσταση της σημερινής Ν.Δ. δεν διαφέρει πολύ από τη δική της: κουρασμένη, μάλλον δυσκίνητη και με τρεμάμενη φωνή. Ευτυχώς, δεν το κατάλαβαν εκείνοι από τους οποίους εξαρτάται η τύχη της συμπαθούς κ. Παπαδημητρίου…
Ξέρει από αντάρτικο
Οταν άκουσα τη φαινομενικώς «ξεκούδουνη» πρόταση του Γιώργου Καρατζαφέρη ότι η Ν.Δ. θα έπρεπε να διεκδικήσει την περιφέρεια Αττικής με τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, αναρωτήθηκα πώς του ήλθε να τη διατυπώσει και τι ήλπιζε να πετύχει με αυτή. Λίγες ημέρες αργότερα, διαβάζοντας τη χθεσινή συνέντευξη του μεγαλοπρεπούς, οι απορίες μου είχαν απαντηθεί. Ο Δ. Αβραμόπουλος όχι μόνον δεν αρνείται ότι οι εκλογές της Αυτοδιοίκησης θα έχουν πολιτικό μήνυμα και για τη Ν.Δ., αλλά προεξοφλεί κιόλας ότι, σε περίπτωση αποτυχίας, «θα υπάρξουν διορθωτικές κινήσεις». Αν στην πρόβλεψη αυτή προστεθεί και η μετριοπαθής στάση που εκφράζει ο Δ. Αβραμόπουλος για το Μνημόνιο («ακόμη δεν έχει οδηγήσει σε δυσβάστακτη για την οικονομία και την κοινωνία πίεση, πολλά από αυτά που προβλέπει θα έπρεπε να είχαν γίνει από καιρό»), ο καθένας αντιλαμβάνεται ποιος ήταν – για μια ακόμη φορά ο σκοπός της πρότασης του Γ. Καρατζαφέρη. Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ ξέρει από αντάρτικο, όπως επίσης γνωρίζει σε ποια σημεία είναι κούφιο το οικοδόμημα της Ν.Δ. και φροντίζει να χτυπά ακριβώς εκεί…
Σε μια σκηνή της ταινίας «Κάτω από το ηφαίστειο» (βασισμένης στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Μάλκομ Λόουρι), ο Τζέφρι Φέρμιν, ένας αλκοολικός Βρετανός πρόξενος σε μια ασήμαντη πόλη του Μεξικού, τον οποίο στην ταινία ερμηνεύει ο Αλμπερτ Φίνεϊ, βγαίνει από ένα μπαρ εντελώς μεθυσμένος και κάθεται στο πεζοδρόμιο. Οταν τον ρωτούν τι περιμένει εκεί και δεν πηγαίνει στο σπίτι του, απαντά: «Εχω ακούσει ότι η Γη περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της, οπότε περιμένω να περάσει κάποια στιγμή από μπροστά το σπίτι μου». Αυτό ακριβώς κάνει και ο Δ. Αβραμόπουλος, μολονότι δεν θυμίζει σε τίποτε με τον Τζέφρι Φέρμιν, εκτός του ότι διετέλεσε πρόξενος: περιμένει να περάσει από μπροστά του η ηγεσία της Ν.Δ. Ως τότε, φροντίζει να κάνει όσο το δυνατόν λιγότερα, από τον φόβο μήπως επιβεβαιώσει την κρίση του Θ. Πάγκαλου…
Το άστρο που φθίνει
Η παραίτηση της κ. Γλυκερίας Σιούτη από τη θέση της επικεφαλής του νομικού γραφείου του πρωθυπουργού ήταν, οπωσδήποτε, ένα δυσάρεστο γεγονός για την ίδια, ήταν όμως και ένα ένα σοβαρό πλήγμα για τον υπουργό Επικρατείας Χάρη Παμπούκη, με τα εγκώμια του οποίου η κ. Σιούτη είχε προωθηθεί στη συγκεκριμένη θέση. Υπενθυμίζω ότι, στο παρελθόν, Χ. Παμπούκης, Σπύρος Φλογαΐτης και Γλ. Σιούτη διατηρούσαν το ίδιο δικηγορικό γραφείο και διερωτώμαι μήπως φθίνει το άστρο του Χάρη στο Μαξίμου…
Ο ξεκάλτσωτος
Προειδοποιώ τον διοπτροφόρο πρώην υπουργό της Ν.Δ., ο οποίος προτιμά να κυκλοφορεί το καλοκαίρι χωρίς κάλτσες και, επίσης, κατά τη διάρκεια των συσκέψεων στη Ρηγίλλης, συνηθίζει να βγάζει τα παπούτσια του, ότι διατρέχει πολύ σοβαρό κίνδυνο! Συνάδελφός του (όνομα δεν μπορώ να αποκαλύψω, αλλά ας προσέξει ποιοι κάθονται δίπλα του στις συσκέψεις…) αισθάνεται συχνά τον πειρασμό να κλωτσήσει μακριά τα παπούτσια ή, ακόμη χειρότερα, να τα βουτήξει χωρίς να γίνει αντιληπτός και να τα κρύψει μέσα σε μια τσάντα. Ας έχει λοιπόν το νου του ο πρώην υπουργός, διότι κινδυνεύει είτε να βρεθεί μετά το τέλος της σύσκεψης πεσμένος στα τέσσερα να ψάχνει τα παπούτσια του κάτω από το τραπέζι είτε να αποχωρήσει από την αίθουσα ξυπόλυτος. Ο πειρασμός στον οποίο εκθέτει τον φιλοπαίγμονα συνάδελφό του, ο οποίος τυγχάνει θαυμαστής του πνεύματος του Οσκαρ Γουάιλντ, είναι μεγάλος – και, όπως έχει πει ο Ιρλανδός συγγραφέας της βικτοριανής περιόδου, «ο μόνος τρόπος για να απαλλαγείς από τον πειρασμό είναι να ενδώσεις»…
Διακοπές στο Ξυλόκαστρο
Διαβάζω ότι η υπουργός Παιδείας κ. Αννα Διαμαντοπούλου πέρασε ένα «χαλαρό weekend» στο μαγευτικό Ξυλόκαστρο. Πρέπει να συγχαρούμε την κυρία υπουργό, καθώς με την συγκεκριμένη επιλογή της αποδεικνύει, πέραν πάσης αμφιβολίας, την αφοσίωση στα υπουργικά καθήκοντά της. Διότι, αναρωτηθείτε, με τι μοιάζει η Δημόσια Παιδεία της ήσσονος προσπαθείας, αν όχι με ένα κάστρο φτιαγμένο από κούτσουρα;