Ηφιλομαθής κυρία ξεκίνησε τις σπουδές της στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο της Κύπρου το 2007, σε ώριμη ηλικία – γεγονός το οποίο είναι, ασφαλώς, προς τιμήν της. Ομως, μέχρι σήμερα έχει κατορθώσει να ολοκληρώσει επιτυχώς μόνον δύο μαθήματα και το χειρότερο είναι ότι, στην τελευταία εξεταστική περίοδο, απέτυχε για δεύτερη φορά στο μάθημα της Αρχαίας Ιστορίας. Επειδή τα πανεπιστήμια στην Κύπρο είναι οργανωμένα και λειτουργούν με σοβαρότητα, κατά τα πρότυπα των βρετανικών, η αποτυχία της για δεύτερη φορά σήμαινε απλώς τη διακοπή των σπουδών της στο πρόγραμμα όπου είχε εγγραφεί, τις Σπουδές στον Νεοελληνικό Πολιτισμό.
Ωστόσο, η κυρία τυγχάνει και μέλος της Βουλής των Ελλήνων και, συνεπώς, γνωρίζει από πρώτο χέρι τους τρόπους του Νεοελληνικού Πολιτισμού. Για να αποφύγει, λοιπόν, την οριστική διαγραφή, εξαιτίας των χαμηλών επιδόσεών της, κατέφυγε στην «ποικίλη δράσι των στοχαστικών προσαρμογών». Αφού δικαιολόγησε τη μη συμμετοχή της στην πρώτη εξεταστική, επικαλούμενη «εθνική αποστολή για τις ανάγκες του παροικιακού Ελληνισμού» στη Ν. Αφρική, ως «εκπρόσωπος του πρωθυπουργού και της ελληνικής κυβέρνησης» (στο Μουντιάλ), υποστήριξε ότι η αποτυχία της στη δεύτερη εξεταστική ωφείλετο στην μεροληψία των Ελλαδιτών βαθμολογητών, λόγω της πολιτικής ιδιότητός της. Με τούτα και με ‘κείνα πέτυχε την κατ’ εξαίρεσιν αναβαθμολόγηση του γραπτού της από ανεξάρτητους διορθωτές, αλλά ούτε αυτοί της έδωσαν προβιβάσιμη βαθμολογία.
Δεν γνωρίζω πώς (αλλά δεν δυσκολεύομαι να το φαντασθώ) η φιλομαθής βουλευτίνα πέτυχε, πάλι κατ’ εξαίρεσιν, να εξετασθεί και τρίτη φορά, σε ειδική εξεταστική για το χατίρι της! Της εύχομαι ειλικρινώς τούτη τη φορά να τα καταφέρει, αφού το θέλει τόσο. Αλλά τι να το κάνει το ρημάδι το πτυχίο, αν είναι το αποκτήσει χάρη στην ευνοϊκή μεταχείριση που της εξασφαλίζει η πολιτική ιδιότητά της στην Ελλάδα; Αφού, έτσι κι αλλιώς, έχει ήδη πετύχει αρκετά στη ζωή ώστε οι συντοπίτες της να την τιμούν με την ψήφο τους. Ενα πτυχίο αποκομμένο από την γνωστική διαδικασία που επιβραβεύει δεν διαφέρει από ένα ενδυματολογικό αξεσουάρ – όπως οι τσάντες των πέντε και έξι χιλιάδων ευρώ στις οποίες πετούν τα λεφτά τους οι γυναίκες. (Οι γυναίκες που δεν τους κόβει, σημειωτέον· γιατί εκείνες που τους κόβει πετούν τα λεφτά των άλλων και όχι τα δικά τους…)
Αναγνωρίζω, βεβαίως, ότι η αντίληψη του πτυχίου-αξεσουάρ, που αποκτάται χωρίς προσπάθεια, δηλαδή χωρίς μόρφωση, είναι βασικό στοιχείο του σημερινού ελλαδικού πολιτισμού μας. Είναι παραλλαγή της αντίληψης του πτυχίου που εξαργυρώνεται σε εργασιακά δικαιώματα – πάντα στο Δημόσιο, φυσικά. Της αντίληψης που καλλιέργησε η εισαγωγή του κομματισμού στα πανεπιστήμιά μας από το 1981 και έπειτα. Της αντίληψης που τα οδήγησε στη σημερινή εξαχρείωση και παρήγαγε στρατιές τενεκέδων από τις κομματικές νεολαίες, που παριστάνουν σήμερα τους επιστήμονες. Είναι, όμως, ανάγκη να κάνουμε και εξαγωγή του φαινομένου στην Κύπρο; Οταν ο Τσαρούχης πληροφορήθηκε τον απελευθερωτικό αγώνα των Κυπρίων, λέγεται ότι, με το γνωστό χιούμορ του, αναφώνησε δήθεν κατάπληκτος: «Μία αγγλική αποικία έχει η Ελλάς και πάμε να την χάσουμε;» Κατ’ αναλογίαν, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ένα αγγλικό πανεπιστήμιο έχει σήμερα η Ελλάδα (στην Κύπρο) και πάμε να το χαλάσουμε;
Ο φίλος του Αυτιά
«Εδώ το ανθρώπινο κύτταρο, απαλλαγμένο από τα καταιγιστικά φυσικά φαινόμενα άλλων χωρών, συναρμοσμένο με τις πνοές των θαλασσίων ανέμων, τη διαφάνεια του ορίζοντα, την πρόσφορη ξηρότητα της ατμόσφαιρας και τη ζωογόνα κυριαρχία του μεσογειακού ήλιου, «άνθισε» και μετέτρεψε το ζωτικό του μένος σε πολιτικούς, πνευματικούς, καλλιτεχνικούς και πολιτειακούς θεσμούς και έργα αξεπέραστης ευφυΐας και ομορφιάς. Η αποκατάσταση της αρτιότητας και της ομαλής -κατά το δυνατόν- λειτουργίας του είναι μείζον πολιτικό καθήκον. Δεν είναι μόνον αναγκαία συνθήκη της καθημερινής κοινωνικής και ατομικής μας ευτυχίας, αλλά ανυπέρβλητο ανθρωπολογικό πρόταγμα, συνυφασμένο με την ύπαρξη της φυλής μας».
Το παραπάνω είναι μικρό δείγμα του λυρικού πολιτικού λόγου, για τον οποίον φημίζεται ο καλλιεπής δικηγόρος Αλέξης Μητρόπουλος, προερχόμενο από πρόσφατο άρθρο του, σχετικώς με το «νόημα των εκλογών του Νοεμβρίου». Ισως, μάλιστα, να εξηγεί γιατί έβγαλε το λάδι του Αλέξη και των φίλων του, ώσπου να δεχθεί να είναι υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής με τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα προτιμούσε μάλλον το αξίωμα του φυλάρχου ή, έστω, τη συμμετοχή του στο συμβούλιο των γερόντων της φυλής…
Τα νέα του Πάκη
Μα πού χάθηκε ο Πάκης; Αυτό ρωτούν όλοι οι φίλοι του γαλλοτραφούς καθηγητού Προκόπη Παυλόπουλου. Μεταξύ ορισμένων βουλευτών της Ν.Δ., οι οποίοι δεν λησμονούν τον ρόλο του πρώην υπερυπουργού στα Νέα Δεκεμβριανά του 2008, κυκλοφορεί το πικρό αστείο ότι ο Πάκης έχει πάει στη Γαλλία, όπου συμβουλεύει τον Νικολά Σαρκοζί στη μεταχείριση των Ρομά, εξ ου και η σκληρή πολιτική που ακολουθεί ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας στο συγκεκριμένο ζήτημα…