Την επομένη της επίσκεψης του Ντομινίκ Στρος – Καν στην Αθήνα, οι επιρρεπείς στη συνωμοσιολογία πάσχιζαν να απαντήσουν σε ένα πολύ «πονηρό» ερώτημα: Τι είχε έλθει να κάνει ο γενικός διευθυντής του ΔΝΤ στην Αθήνα; Ισως τους ξένισε ότι στρίμωξε όλες τις συναντήσεις του στο διάστημα μιας ημέρας και ότι, ενδεχομένως, προσέβαλε τα κρατούντα ήθη στην ωραιότερη χώρα του κόσμου, αρνούμενος να συνδυάσει την εργασία με την καλοπέραση, αλλά αναχώρησε το ίδιο βράδυ. Υπό το πρίσμα, πάντως, εκείνων που μπερδεύουν το σύμπλεγμα εθνικής ανωτερότητας με την εθνική υπερηφάνεια, το ερώτημα ήταν δικαιολογημένο: Πράγματι, τι είχε έλθει να κάνει εδώ; Από τη στιγμή που έδωσε το δάνειο, δεν έχει καμιά δουλειά εδώ. Εμείς τα λεφτά του Ταμείου θέλουμε, όχι τον ίδιον προσωπικώς! (Αφήστε δε κάποιους γραφικούς, που ανακάλυψαν ότι το πραγματικό του όνομα είναι Κοέν και όχι Καν! Λες και το έκρυψε ποτέ ο ίδιος ότι είναι Εβραίος…)
Ατυχώς, για όσους πρεσβεύουν αυτές τις απόψεις και, εκτός από τις θεωρίες συνωμοσίας, ρέπουν και στον παραδοσιακού τύπου εφησυχασμό («Ελα, μωρέ! Εμάς δεν μας αφήνουν να χαθούμε» κ.λπ.), η επίσκεψη του Στρος – Καν την Τρίτη -όπως άλλωστε και του Ολι Ρεν δύο μέρες αργότερα- ήταν επίδειξη της αποφασιστικότητας του ΔΝΤ να πετύχει το πρόγραμμα που εφαρμόζεται στη χώρα μας. Το στοίχημα για τη σωτηρία της Ελλάδας από τη χρεοκοπία, δεν αφορά μόνον εμάς. Από την επιτυχία του εξαρτάται η φήμη του ΔΝΤ, που εισέφερε ασυνήθιστα μεγάλο ποσό στη δανειακή σύμβαση με την τρόικα και το οποίο, προσφάτως, άφησε να εννοηθεί ότι, εφόσον κριθεί απαραίτητο, ενδέχεται να διαθέσει ακόμη περισσότερα χρήματα. Ηλθε, λοιπόν, ο Στρος – Καν προκειμένου να σχηματίσει εικόνα, χωρίς τη διαμεσολάβηση τρίτων, για την ελληνική πραγματικότητα και, κυρίως, για τον πολιτικό κόσμο της χώρας.
Οπωσδήποτε, το επίπεδο των ερωτήσεων – εισηγήσεων που άκουσε στη Βουλή, τον βοήθησαν να φύγει σοφότερος. Ενας εκ των συνομιλητών του στην Αθήνα, πιστεύει ότι ο επικεφαλής του ΔΝΤ «έφυγε έχοντας αποκτήσει πλήρη εικόνα για την ιδιαιτερότητα της περίπτωσής μας» και πρόσθεσε, με αυτοσαρκαστική διάθεση, ότι «μπορεί να μην μας κολακεύει αυτή η εικόνα, είναι όμως ακριβής». Επομένως, το ερώτημα που προκύπτει είναι αν η γνώση που απέκτησε ο Στρος – Καν στην Αθήνα θα αποβεί προς όφελος του τελικού σκοπού. Η εντύπωση που άφησε, κάνει ορισμένους Αθηναίους συνομιλητές του να απαντούν θετικά. Βασιζόμενοι κυρίως στην πολιτική ικανότητα του Στρος – Καν, οι τελευταίοι εκτιμούν ότι, τώρα, ο επικεφαλής του ΔΝΤ, γνωρίζοντας την ιδιαιτερότητα του προβλήματος, γνωρίζει ότι χρειάζονται και ιδιαίτερες πιέσεις – και μάλιστα στην παρούσα φάση του προγράμματος, τη δυσκολότερη ώς τώρα. Αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι το ενδεχόμενο να μην καταβληθεί η δόση του προσεχούς Μαρτίου θα οδηγούσε, πολύ απλά, σε παύση πληρωμών μισθών και συντάξεων του Δημοσίου και, επίσης, ότι η εκταμίευσή της προϋποθέτει χειρουργικές επεμβάσεις στον πυρήνα του κομματικού κράτους, το νόημα της επίσκεψης του Στρος – Καν στην Αθήνα ήταν ότι βρισκόμαστε μόλις στην αρχή…
Ο αντιπρόεδρος μάς γράφει
Σε απάντηση σημειώματος της περασμένης Πέμπτης, υπό τον τίτλο «Δυσκολίες πολιτευομένου», σχετικά με ένα περιστατικό στη Λίμνη Βουλιαγμένης, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης μας γράφει: «1. Θεωρώ ότι μετά από 30 χρόνια συνεχούς εκλογής από τον κυρίαρχο λαό στη Βουλή, και όσο διαρκεί η περίοδος για την οποία έχω εκλεγεί, ο όρος «πολιτευόμενος» δεν αρμόζει για να με περιγράψει. θα μπορούσατε να πείτε «βουλευτής» ή να βάλετε απλά το όνομά μου. 2. Το περιστατικό στο οποίο αναφέρεστε, έχει ακριβώς όπως θα το περιγράψω και υπήρχαν τουλάχιστον δέκα μάρτυρες. Την ώρα της αποχώρησής μου από τη Λίμνη της Βουλιαγμένης, όπου, όπως γράφετε γυμνάζομαι με εντολή του γιατρού μου, μια κυρία από γνωστή ακροδεξιά οικογένεια της περιοχής θεώρησε σκόπιμο να αρχίσει να φωνάζει, εκστομίζοντας χυδαίες ύβρεις και απειλές για το πρόσωπό μου και την κυβέρνηση γενικότερα. Εγώ απεχώρησα χωρίς καμιά επαφή μαζί της και τουλάχιστον δέκα άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και ο υπεύθυνος για τον χώρο, μου εκδήλωσαν τη συμπάθειά τους. Το πλήθος των υβριστών, όπως ευγενικά τους αποκαλείτε, είναι αποκύημα της φαντασίας σας. 3. Δεν γνωρίζω ποιος είναι ο Σουν Τζου. Θα σας ήμουν ευγνώμων αν μου στέλνατε κάποιο έργο του. Οσο για το ταρατατζούμ, την άφρο περούκα, ή ό,τι άλλο εντυπωσιακό, τα αφήνω για σας. Η προσπάθεια εντυπωσιασμού της κοινής γνώμης κατά τρόπο υπερβολικό μπορεί να σας οδηγήσει σε νέα στάδια δόξης λαμπρά. Καλή επιτυχία στον δρόμο που χάραξε ο Μάκης και ο Λάκης».
Βλέποντας στην αρχή της επιστολής ότι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης δεν αντελήφθη ότι ο τίτλος δεν είχε τον σκοπό να είναι μειωτικός για τη θέση του στον πολιτικό κόσμο του τόπου, αλλά απλώς να θυμίσει την ελληνική απόδοση από τον Γιώργο Σεφέρη του ποιήματος «Difficulties of a statesman» του Τ. Σ. Ελιοτ, φοβήθηκα προς στιγμήν ότι ο Θ. Πάγκαλος έχει χάσει το κάποτε περίφημο καυστικό χιούμορ του. Ωστόσο, η συνέχεια της επιστολής του με καθησύχασε. Κατόπιν τούτου, αντεύχομαι καλή επιτυχία στον δρόμο που χάραξε ο Φάλσταφ.
Η αλήθεια είναι μία
Σχολιάζοντας, στο πλαίσιο συνέντευξης Τύπου, τα πρόβλημα της αγοράς των ΜΜΕ εν καιρώ κρίσης, η κυρία Παπαρήγα έθεσε, εν παρόδω, το ρητορικό ερώτημα: «Γιατί δηλαδή πρέπει να υπάρχουν δύο μέσα Ενημέρωσης;». Πολύ σωστά! Οταν η αλήθεια είναι μία, τι να τα κάνεις τα δύο ή περισσότερα ΜΜΕ; Ενα και καλό – κι αυτό πολύ είναι…