Ημιυπαίθριοι χώροι
Κύριε διευθυντά
Πάλι φούντωσε ο ντόρος για τους ημιυπαίθριους χώρους. Στη χώρα της πλεονάζουσας υποκρισίας δεν υπάρχει περίπτωση να ξεφύγουμε εύκολα και από αυτή τη γάγγραινα.
Οταν, αρχής γενομένης από χρόνων και μέχρι πρόσφατα, υψώθηκαν φωνές κατάργησης του θεσμού, (στο πλαίσιο της λογικής ότι «η καλύτερη λύση ενός προβλήματος είναι η κατάργησή του», λόγια από έδρας του μεγάλου αρχιτέκτονα και δάσκαλου, του αείμνηστου Κυπριανού Μπίρη), και με δεδομένο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των εμφανιζομένων στις άδειες Η.Χ. μετατρέπεται, αυθαιρέτως, σε δωμάτια, οι Ιερεμιάδες του ΤΕΕ και του Συλλόγου των Αρχιτεκτόνων έσκιζαν τα ρούχα τους από ιερή αγανάκτηση, στο άκουσμα και μόνο της πρότασης. Ετσι μάθαμε όψιμα, παρότι χρόνια στο επάγγελμα, για τη «μεσογειακή παράδοση», την «αρχιτεκτονική μας κληρονομιά», «την Κνωσό» και… μπλα, μπλα, μπλα, ενώ στην πράξη ουδείς εφήρμοζε όλα τούτα τα «ωραία», και ΟΛΟΙ προτιμούσαν τη μετατροπή των Η.Χ. σε δωμάτια, εις βάρος των προτύπων της Κνωσού (!), κ.λπ. ωραίων, αλλά και του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού! Με την ανοχή και τη συνενοχή, αν όχι την προτροπή, ημών των επιβλεπόντων μηχανικών. Προσωπικά πιστεύω ακράδαντα ότι μηχανικός, πρώτος, «άνοιξε» τα μάτια των αυθαιρετούντων κατασκευαστών ή ιδιοκτητών και έδειξε τον δρόμο της «απωλείας»!
Το χειρότερο είναι, πέραν του σημερινού αλαλούμ, ότι το βιολί της αυθαιρεσίας θα συνεχιστεί, τάχα στο όνομα της «μεσογειακής παράδοσης» (θεωρία) και της ελληνικής μπαγαποντιάς (πράξη). Απλώς με μικρότερο αντικείμενο παρανομίας, αφού μειώθηκε το μέγεθος των επιτρεπόμενων Η.Χ. Ομως εξακολουθούμε να διατηρούμε στα χαρτιά ένα μέτρο, που στην πραγματικότητα έχουμε καταργήσει! Αν αυτό δεν είναι άκρα υποκρισία, τότε τι είναι;
Λύσεις για να σταματήσει το κακό υπάρχουν πολλές, αρκεί να υπάρχει θέληση, ρεαλισμός και εμπειρία. Η απλούστερη είναι να συμπεριληφθούν οι Η.Χ. στον συντελεστή δομήσεως, με κατάλληλη αναδιάρθρωσή του, ώστε να μη «σκοντάφτει» στο Σύνταγμα και το ΣτΕ. Και τότε θα δούμε ποιοι θα τηρούν την «αρχιτεκτονική κληρονομιά» και τα άλλα «ωραία» και θεωρητικά, θυσιάζοντας δωμάτια για στεγασμένες βεράντες! Οχι παχιά λόγια και φούμαρα, πράξη!
Αλεξ. Παπαδημητροπουλος – Πολιτ. μηχανικός / Αθήνα
Η σιωπηλή μεσαία τάξη
Κύριε διευθυντά
Στο σχόλιο του κ. Παπαχελά (9-2-2011) διαπιστώνω μια κραυγή απόγνωσης που προέρχεται και από μια μεγάλη -ελπίζω- μερίδα του ελληνικού λαού. Οπως και οι φωνές του κ. Μανδραβέλη και του κ. Στάγκου και του κ. Γουσέτη. Προς τιμήν της, η «Καθημερινή» πρωτοπορεί στην έκφραση αγωνίας για την καταστροφική πορεία της κοινωνίας μας, όπου άλλοι συμπολίτες μας προκλητικά παρανομούν και άλλοι αγανακτούν αλλά σιωπούν. Ανεύθυνοι πολιτικοί σχηματισμοί και ηγέτες τους προωθούν την ανυπακοή και αυθαιρεσία, συνδικαλιστές ασχημονούν και οργανώνουν μάταιες απεργίες, πολίτες «σοβαροί» ανταγωνίζονται τους τραμπούκους, επιστήμονες εξευτελίζουν το λειτούργημά τους ενώ η κυβέρνηση από τη μια μεριά προχωρεί -έστω και «πρόχειρα»- στις αναγκαίες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που άλλοι για χρόνια δεν τόλμησαν και από την άλλη διστάζει να χρησιμοποιήσει τα μέσα που διαθέτουν οι Δημοκρατίες για να επιβάλει την έννομη τάξη. Και αυτό γιατί η μεσαία τάξη, η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων που αγαπά την πατρίδα της, σιωπά. Καιρός είναι να νιώσουμε όλοι ότι στην εθνικά κρίσιμη περίοδο που διανύουμε η σιωπή θα αποβεί μοιραία. Στην Ισπανία έγιναν τεράστιες διαδηλώσεις εναντίον της τρομοκρατίας. Ισως ήρθε η ώρα να διαμαρτυρηθούμε και εμείς στην Ελλάδα μαζικά εναντίον της ανομίας. Εναντίον των φοροφυγάδων, των οπαδών του «Δεν πληρώνω», των τρομοκρατών, των δολιοφθορέων και υπονομευτών της οικονομίας, υγείας και παιδείας, των κενοκέφαλων πολιτικών που επικροτούν τις καταλήψεις αμφιθεάτρων υπουργείων, όλων αυτών που λυσσαλέα επιτίθενται όταν το «εγώ» κάπως θίγεται στον βωμό του «εμείς». Η φωνή μας πρέπει να ακουστεί και οι πράξεις μας και η αντίδρασή μας να καταστούν θεατές. Νομίζω ότι βρισκόμαστε σε καμπή αποφασιστική και για το κράτος και για τη φυλή μας.
Σωτηρης Μουσουρης
Για μια εγγραφή
Κύριε διευθυντά
Θα ήθελα να σας ενημερώσω για ένα πρόβλημα που προέκυψε και αφορά μία απλή εγγραφή μου, την 1η Φεβρουαρίου 2011, στη Σχολή Μελισσοκομίας που στεγάζεται στο Δάσος Συγγρού και υπάγεται στο υπουργείο Γεωργίας. Επιθυμώντας να εγγραφώ στη συγκεκριμένη σχολή και για βιοποριστικούς λόγους, αν και έχω συμπληρώσει τα 63 έτη, επισκέφθηκα τη σχολή στις αρχές Νοεμβρίου του 2010. Με πληροφόρησαν ότι οι εγγραφές γίνονται την 1η Φεβρουαρίου. Ερώτησα αν μπορούσα να προκαταβάλω τα χρήματα της εγγραφής και φυσικά η απάντηση ήταν αρνητική. Ακριβώς το ίδιο μου απάντησε και το αρμόδιο τμήμα του υπουργείου. Την 1η Φεβρουαρίου 2011, επήγα για να εγγραφώ στις 10.30 π.μ. όπου η υπάλληλος μου είπε ότι οι θέσεις έχουν κλείσει!
Εάν πραγματικά πιστεύετε ότι το κράτος αυτό χρειάζεται αναδόμηση, ίσες ευκαιρίες και καινοτομίες για τους πολίτες του, αναρωτιέμαι ως φιλύποπτος πολίτης αν όντως συμπληρώθηκαν οι θέσεις μέσα σε δύο ώρες ή οι αρμόδιοι προτιμούν να εγγράψουν τους δικούς τους ανθρώπους.
Προερχόμενη από οικογένεια πολιτικών ευπατριδών και λαμβάνοντας υπ’ όψιν μου ότι το mail αυτό θα φθάσει στα χέρια σας, χωρίς να έχω ουτοπίες, θα παρακαλούσα το αρμόδιο τμήμα να μου απαντήσει αν υπάρχει περίπτωση να μπορέσω να εγγραφώ κανονικά.
Καιη Λυκουρη Παππαδαμ
Οι εφορίες του νομού Κορινθίας
Κύριε διευθυντά
Μέσα στις προτεραιότητες του υπουργείου Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου είναι και η αναδιοργάνωση και η συγχώνευση ή κατάργηση των Εφοριών (ΔΟΥ) στην ελληνική επικράτεια.
Οι αλλαγές αυτές, που θα δρομολογηθούν, στο επόμενο χρονικό διάστημα αποβλέπουν στη μείωση των κρατικών δαπανών, αλλά και στην καλύτερη χωροθέτηση των Δημόσιων Οικονομικών Υπηρεσιών (ΔΟΥ).
Από δημοσιεύματα των τοπικών εφημερίδων και από συζητήσεις σε κύκλους τοπικών παραγόντων, έχει γίνει γνωστό, ότι δύο είναι τα πιθανά σενάρια, σχετικά με τις Εφορίες του νομού Κορινθίας.
Το πρώτο σενάριο παραμένει μόνο η Εφορία Κορίνθου, για να εξυπηρετεί και να καλύπτει ολόκληρο τον νομό Κορινθίας. Το δεύτερο σενάριο αναφέρεται στο Ξυλόκαστρο, περίπτωση, που υπερτερεί, έναντι του Κιάτου, το οποίον Κιάτο βρίσκεται πιο κοντά χιλιομετρικά στην Κόρινθο, ενώ το Ξυλόκαστρο βρίσκεται πιο κοντά από το πιο απομακρυσμένο χωριό της δυτικής Κορινθίας.
Ιδιαίτερα διαπιστώνονται μεγάλες κτιριακές διαφορές μεταξύ των κτιρίων, στα οποία στεγάζονται οι ΔΟΥ Κιάτου και Ξυλοκάστρου.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα τοπικών εφημερίδων, το κτίριο στο οποίο στεγάζεται η ΔΟΥ Κιάτου δεν πληροί τις προδιαγραφές ενός δημόσιου κτιρίου.
– Το κτίριο της ΔΟΥ Κιάτου δεν διαθέτει ασανσέρ, δεν παρέχει πρόσβαση σε άτομα περιορισμένης κινητικότητας και επιπλέον έχει υψηλό μίσθωμα (ενοίκιο).
– Το κτίριο, που στεγάζεται η ΔΟΥ Ξυλοκάστρου είναι ένα αυτοτελές διώροφο κτίριο (10ετίας), 600 τετραγωνικών μέτρων, με ασανσέρ, με ελεύθερη πρόσβαση για τους πολίτες και για άτομα με ειδικές ανάγκες, με επιπλέον χώρους στάθμευσης και το πιο σημαντικό το μίσθωμα (ενοίκιο) είναι χαμηλό.
– Το κτίριο της ΔΟΥ Ξυλοκάστρου κατασκευάσθηκε, σύμφωνα με τις προδιαγραφές και τις απαιτήσεις του ΤΑΞΙΣ.
Εκτός των προαναφερομένων, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η ευρύτερη περιοχή του Κιάτου δεν διαθέτει αυτόνομο κτίριο, που να καλύπτει τις ανάγκες μιας ΔΟΥ. Το πιο βασικό όμως είναι ότι η τοπική κοινωνία του Κιάτου, οι επιχειραματίες τόσο της παράκτιας ζώνης, όσο και του ορεινού όγκου της περιοχής αυτής, δυσανασχετούν από μια ενδεχόμενη κυβερνητική απόφαση, που θα ορίζει μία ΔΟΥ σε ολόκληρο τον νομό Κορινθίας.
Εχω τη γνώμη, την οποίαν συμμερίζεται μεγάλο μέρος της περιοχής Ξυλοκάστρου, ότι ο αρμόδιος υπουργός θα αντιμετωπίσει δίκαια και αντικειμενικά, το ζήτημα αυτό, λαμβάνοντας υπόψη την εξυπηρέτηση των πολιτών αυτής της περιοχής.
Α. Ι. Συμεωνιδης – Φιλόλογος, νομικός επιστήμων
Η ανθρωπιά του ΕΣΥ
Κύριε διευθυντά
Συνεχώς γύρω μας ακούμε για καταστάσεις απίστευτης ανοργανωσιάς, επιπολαιότητας, ιδιοτέλειας, διαφθοράς, κατά κύριο λόγο στην ευρύτερη διοίκηση. Γι’ αυτό πιστεύω πως όταν συναντούμε καταστάσεις που αποτελούν οάσεις καλής λειτουργίας, επίπονης προσπάθειας και υψηλής αίσθησης ευθύνης, οφείλουμε να τα παρουσιάζουμε και να τα αναδεικνύουμε. Αυτό όχι μόνο για την αναγκαία οφειλόμενη αναγνώριση που προσδίδει καινούργιες δυνάμεις στους προσπαθούντες, αλλά και ως ένα σημείο αναφοράς και παραδείγματος για τους υπόλοιπους εμάς. Για να γνωρίζουμε πως η ελληνική στόφα που περικλείει το φιλότιμο, το μεράκι, την υπομονή, την κατανόηση, την ανεπιτήδευτη ευγένεια, την ενσυναίσθηση, δεμένα με την ευθύνη του επιστημονικού τους χρέους, δεν έχουν χαθεί, βρίσκονται, έστω σποραδικά, γύρω μας. Βρίσκομαι εδώ και αρκετό καιρό με μια κάπως σπάνια περίπτωση (όχι βαριά ελπίζω) αλλά χρονοβόρα στο «Κωνσταντοπούλειο» ή «Αγία Ολγα» Νοσοκομείο, στον ε΄ όροφο, Β΄ χειρουργική κλινική. Από την πρώτη στιγμή μού έκαναν εντύπωση η πειθαρχεία, η καθαριότητα, η οργάνωση, η γρήγορη, ευγενική εξυπηρέτηση. Δεν έχω ιδιαίτερες γνωριμίες, δεν μου περισσεύουν χρήματα για να τα σκορπάω εύκολα – αν είχα θα τα αξιοποιούσα διαφορετικά. Ενα βιβλιάριο ασφαλισμένου έχω, όμως σας βεβαιώ αισθάνομαι την ανθρωπιά μου και την αξιοπρέπειά μου ακέραιες, και την εμπιστοσύνη πως βρίσκομαι σε καλά χέρια. Απευθύνω σ’ όλο το ιατρικό, νοσηλευτικό, διοικητικό εξυπηρετικό προσωπικό ένα εκ βαθέων Ευχαριστώ.
Κιμων Αθανασιαδης / Χαλάνδρι