DER SΡΙΕGΕL
Λογοκλοπές
Ευθύς, ευγενής, υποδειγματικός, αξιόπιστος. Με αυτές τις λέξεις περιέγραφαν οι Γερμανοί στις δημοσκοπήσεις τον υπουργό Αμυνας Καρλ Τέοντορ τσου Γκούτενμπεργκ. Ο Γκούτεμπεργκ έχει δώσει την εντύπωση πολιτικού νέας κοπής, μακριά από το πολιτικό κατεστημένο. Γι’ αυτό οι κατηγορίες ότι αντέγραψε τμήματα της διδακτορικής του διατριβής υποσκάπτουν το σημαντικότερο κεφάλαιό του, την αξιοπιστία του. Ο καγκελάριος εν αναμονή δεν μπορεί αυτήν τη φορά να απολύσει κάποιον (όπως στην υπόθεση του βομβαρδισμού στο Κουντούζ του Αφγανιστάν) ούτε να ρίξει την ευθύνη στις δομές (όπως στην υπόθεση του εκπαιδευτικού σκάφους του ναυτικού «Γκορχ Φροκ»). Για τις 475 σελίδες της διατριβής του είναι υπεύθυνος μόνο ο ίδιος. Το γεγονός ότι εκπόνησε διατριβή θεωρήθηκε σημάδι ότι δεν αναπαύεται στα κληρονομημένα πλούτη του, αλλά ότι επιδιώκει κανονική καριέρα. Ομως, το θέμα της λογοκλοπής δεν αφορά «μεμονωμένες υποσημειώσεις», όπως ισχυρίζεται ο Γκούτενμπεργκ, αλλά ολόκληρα χωρία που έχουν αντιγραφεί αυτολεξεί χωρίς αναφορά στην πηγή. Ακόμη και στην εισαγωγή υπάρχουν δύο κομμάτια από άρθρο της Frankfurter Allgemeine Ζeitung.
LΙΒΕRΑΤΙΟΝ
Χιτώνας του Νέσσου
Ο Αχμέτ Ουναϊές είναι λογικός άνθρωπος. Αντιμέτωπος με επικρίσεις υφισταμένων του στο υπουργείο του, αλλά και με την κατακραυγή της τυνησιακής κοινής γνώμης για τη δήλωσή του ότι η Μισέλ Αγιό-Μαρί είναι «πρώτα απ’ όλα μια φίλη της Τυνησίας», ο ΥΠΕΞ της υπηρεσιακής κυβέρνησης Γκανουτσί υπέβαλε την παραίτησή του. Η Γαλλίδα υπουργός, από τη μεριά της, παραμένει στη θέση της. Για τη δυσχερή θέση στην οποία βρέθηκε η κ. Αγιό-Μαρί, ευθύνεται η «εκστρατεία των ΜΜΕ», μια διένεξη που ξέφυγε από τα όρια και τροφοδοτήθηκε από αποσπασματικές αποκαλύψεις ή μήπως από το πάθος της αντιπολίτευσης να επιτύχει την παραίτηση αυτή; Τίποτε από όλα αυτά. Σημείο εκκίνησης του σκανδάλου υπήρξε η πρόταση της υπουργού -εν μέσω διαδηλώσεων στην Τυνησία- να «δανείσει» άνδρες της γαλλικής αστυνομίας στο καθεστώς Μπεν Αλι. Και όλα αυτά παρά τη διαφωνία των συμβούλων της. Αυτός είναι ο χιτώνας του Νέσσου, τον οποίο η κ. Αγιό-Μαρί δεν μπορεί να βγάλει από πάνω της. Αμέσως μετά, η υπουργός έσφιξε κι άλλο πάνω της το δηλητηριώδες φόρεμα, σκεπάζοντάς το με ψεύδη.
ΤΗΕ NEW YORK ΤΙΜΕS
Ιδιωτικός βίος
Ολοι έχουν δικαίωμα να κρατήσουν την ιδιωτική τους ζωή μακριά από αδιάκριτα βλέμματα. Ακόμα και ο δήμαρχος Νέας Υόρκης. Ομως, υπάρχει πρόβλημα όταν συμβεί κάτι σημαντικό, όπως η χιονοθύελλα των Χριστουγέννων, και ο δήμαρχος έχει εξαφανιστεί προς άγνωστη κατεύθυνση και ο αντιδήμαρχος είναι άφαντος. Από τα στοιχεία της ΥΠΑ αποδεικνύεται ότι τα αεροσκάφη του δημάρχου Μπλούμπεργκ πραγματοποίησαν αναρίθμητα ταξίδια προς Βερμούδες, Λονδίνο και Παρίσι. Ο ίδιος αρνείται να αποκαλύψει πότε ταξίδεψε και αν βρισκόταν σε αυτό που πέταξε στις Βερμούδες και επέστρεψε λίγη ώρα πριν κλείσουν τα αεροδρόμια του Μεγάλου Μήλου, ανήμερα τα Χριστούγεννα. Παραμένει, ωστόσο, άγνωστο πού βρίσκονταν οι αναπληρωτές του δημάρχου όταν ξέσπασε η μεγάλη χιονοθύελλα. Το χιόνι σωρεύονταν στους δρόμους και κανείς δεν διέθετε την εξουσία να κηρύξει την πόλη σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, παρότι ήταν αναγκαίο. Σίγουρα, όμως, δεν αποτελεί παραβίαση του ιδιωτικού βίου του Μάικλ Μπλούμπεργκ η υποχρέωση να ενημερώνει, όποτε φεύγει, πού πάει και ποιος είναι ο αντικαταστάτης του.
CΟRRΙΕRΕ DELLA SΕRΑ
Οργή και διάλογος
Ορισμένοι ξένοι φίλοι μάς καταμαρτυρούν, από καιρό τώρα, ότι δεν εκφράζουμε οργή, ότι δεν ζητούμε την επαναφορά της ηθικής και ότι δεν επισημαίνουμε την αίσθηση του γελοίου, σε σχέση με το θέαμα που παρουσιάζει εδώ και μήνες ο δημόσιος βίος στην Ιταλία. Κατ’ αρχάς, δεν εξοργιζόμαστε γιατί η οργή χρησιμεύει για να οξύνει τα πνεύματα, αλλά όχι για να προκαλέσει σοβαρό πολιτικό διάλογο. Δεν ζητούμε την επαναφορά της ηθικής, γιατί είμαστε πεπεισμένοι ότι τα κηρύγματα ηθικής δεν μεταφράζονται ποτέ σε κουλτούρα διακυβέρνησης και γιατί ελάχιστα μπορεί να περιμένει κανείς από τον αμοραλισμό της εξουσίας, ιδιαίτερα σε μια κοινωνία όπου όλα πλέουν σε μια διάχυτη ανηθικότητα. Και τέλος, δεν επισημαίνουμε τους κινδύνους της γελοιότητας, γιατί φοβόμαστε ότι θα είναι μια μάχη χαμένη σε ένα σύστημα όπου εκατοντάδες βουλευτές προσυπογράφουν απίθανα σενάρια, για γεγονότα τα οποία προκαλούν γέλιο ακόμη και στον θυρωρό μου από τη Ρουμανία. Δεν ασκούμε λοιπόν αυτού του είδους την κριτική γιατί έχουμε πειστεί ότι η Ιταλία έχει δραματική ανάγκη διακυβέρνησης, χωρίς ωστόσο να διαθέτει την παραμικρή κουλτούρα διακυβέρνησης.