Εικόνα ολικής αποτυχίας και επικείμενης κυβερνητικής καταρρεύσεως έχει δημιουργηθεί το τελευταίο δεκαήμερο, καθώς αποκαλύφθηκαν η ανεπάρκεια και ο ερασιτεχνισμός του «οικονομικού επιτελείου», που περιβάλλει τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, αλλά και των τεχνοκρατών της τρόικας, οι οποίοι αιφνιδίως διαπίστωσαν ότι το Μνημόνιο δεν απέδωσε τα προσδοκώμενα.
Ετσι φτάσαμε στη λύση της «αξιοποιήσεως» της περιουσίας του Δημοσίου, που θα απέφερε, υποτίθεται, πενήντα δισ. ευρώ. Η κοινή γνώμη τρομοκρατήθηκε, το κατεστημένο των ΜΜΕ και το ΠΑΣΟΚ συγκλονίστηκαν, για να οδηγηθούμε τελικώς σε αναιρέσεις, που πιθανότατα θα καταστήσουν πιο άτεγκτη τη συμπεριφορά και την αντιμετώπιση της χώρας από την τρόικα, η οποία αγωνίζεται να διασφαλίσει τα συμφέροντα των δανειστών μας.
Αλλά ουδεμία έκπληξη, με δεδομένο ότι το ΠΑΣΟΚ υπήρξε πάντα το κόμμα των μοιραίων αναστατώσεων. Η άνοδος του Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία ανέτρεψε το σύστημα ισορροπιών, που ίσχυε έως τότε, αυξάνοντας δραματικά τη συμμετοχή του δημόσιου τομέα στην οικονομία και αποδίδοντας ρυθμιστικό ρόλο στα συνδικάτα των ΔΕΚΟ και όχι μόνον. Ομως, χάρη στις εισροές κοινοτικών κονδυλίων δισεκατομμυρίων ευρώ, οι στρεβλώσεις αυτές δεν είχαν άμεσα αρνητικά αποτελέσματα.
Η άνοδος του κ. Κώστα Σημίτη στην εξουσία σφραγίστηκε από την κρίση των Ιμίων, το 1996, που καθιέρωσε de facto τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο. Αλλά η εφήμερη οικονομική ευμάρεια που συνεπήρε το παγκόσμιο σύστημα απορρόφησε την προσοχή της κοινής γνώμης και οι συνέπειες της κρίσεως των Ιμίων παραμερίστηκαν, ως «πατριωτικός αναχρονισμός». Η αύξηση, όμως, του πλούτου -έστω και εφήμερη- διασπαθίσθηκε λόγω πρωτοφανούς διαφθοράς, αλλά και της δαπανηρότατης διοργανώσεως των Ολυμπιακών Αγώνων, προς ικανοποίηση της ματαιοδοξίας των Ελλήνων, και τον πλουτισμό των καταλλήλως διασυνδεδεμένων.
Η κυβέρνηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου μετά ένα πεντάμηνο ασυναρτησιών, που τραυμάτισαν τη διεθνή αξιοπιστία της Ελλάδος, αποδύθηκε σε έναν αγώνα «σωτηρίας της χώρας» από τη χρεοκοπία, αλλά, όπως επισήμανε ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Χέλμουτ Σμιτ, το εγχείρημα έχει ως στόχο τη σωτηρία των ξένων τραπεζών, που είχαν δανείσει αλόγιστα τη χώρα μας.
Εισήχθη έτσι η Ελλάς σε πειραματικό εργαστήριο και κάποιοι θεωρητικοί παγκόσμιας εμβέλειας συνέταξαν «σχέδιο σωτηρίας», εναρμονισμένο με όλα τα δεδομένα των σύγχρονων οικονομικών θεωρήσεων, πλην όμως ασύμβατο με την πραγματική οικονομία, τον τρόπο με τον οποίο κινείται η αγορά, εκτός της οθόνης των θεωρητικών της οικονομίας. Ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου, μη εξοικειωμένος με την πραγματική οικονομία, απεδέχθη την αυθεντία της τρόικας με αποτέλεσμα την αποσύνθεση του κυβερνητικού σχήματος και την εκδήλωση ανησυχητικών τάσεων ανυπακοής στην κοινωνία.
Η ελληνική εκδοχή του «Πάρτι τσαγιού» ξεπέρασε τα όρια της αυτενέργειας ομάδων και με τα γεγονότα της Κερατέας παίρνει πλέον τη μορφή της αντιδράσεως οργανωμένων κοινοτήτων. Και ενώ αυτά συμβαίνουν, κάποιοι εξακολουθούν τις νηπιακές τους συμπεριφορές, οδεύοντας σταθερά προς την άβυσσο.